Πρώτα τον φτιάξαμε και τώρα τον κοιτάμε

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ αρχή συνέστησε στην τροχαία να αναλάβει τις ευθύνες της στην περίπτωση του παραλιακού ποδηλατόδρομου που προορίζεται να δώσει ευκαιρίες άσκησης, αλλά προκαλεί παραλλήλως ενστάσεις και απορίες.

Η ΤΡΟΧΑΙΑ, όπως γράψαμε χθες, ανταποκρίθηκε άτυπα στη σύσταση αυτή- αν και φανταζόμαστε ότι μπορούσε να διατυπωθεί πιο κομψά- και εξέτασε τις συνθήκες που διαμορφώνονται. Οι διαπιστώσεις δικαιώνουν στο ακέραιο τις παρατηρήσεις που έχει επανειλημμένα κάνει από τις στήλες της η «Π», περπατώντας την περιοχή νωρίτερα ίσως από άλλους.

ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ότι η λωρίδα του ποδηλάτου δεσμεύει διάδρομο που μέχρι πρότινος εξυπηρετούσε τα οχήματα, θα έπρεπε να θεωρείται αυτονόητο ότι η πύκνωση της κίνησης περιορίζει τα περιθώρια για ελευθεριότητες στη στάθμευση. Δεν πρόκειται μόνο για την ανάγκη να μην έχουμε μποτιλιαρίσματα- και μάλιστα σε έναν άξονα που οι δημότες τον ήξεραν ως ταχείας κυκλοφορίας- αλλά πρέπει να περιοριστεί η πιθανότητα τυχόν προσκρούσεις να φέρουν κάποιο όχημα μέσα στον ποδηλατόδρομο, και μάλιστα σε στιγμή που χρησιμοποιείται από ανύποπτους και απροστάτευτους πολίτες.

ΕΙΝΑΙ απορίας άξιο γιατί αυτά δεν είχαν προβλεφθεί νωρίτερα και γιατί δεν είχαν μελετηθεί τεχνοκρατικά, αφού πρόκειται για ζήτημα κατηγορίας «τρεις το λάδι- τρεις το ξίδι». Ακατανόητο είναι επίσης γιατί οι συναρμόδιες αρχές δεν συνεργάζονται κατά τον σχεδιασμό και την εκτέλεση τέτοιων έργων, στην πρόσοψη του κέντρου, και σε κομβικό σημείο για την κυκλοφορία και τις λειτουργίες της πόλης, αλλά επικοινωνούν με έμμεσα δημόσια διαβήματα.

ΚΑΠΟΤΕ μιλούσαμε για την ανάγκη να αποκτήσει η πόλη ανεξάρτητο κυκλοφοριακό οργανισμό, αλλά αυτό ξεχάστηκε.

ΤΟΥΣ ποδηλατόδρομους τους θέλουμε για να συμφιλιώσουμε τους πολίτες με τα εναλλακτικά μέσα μεταφοράς και όχι για να τα δουν εχθρικά, ως εισβολείς και παρείσακτους.