Το μήνυμα Καραμανλή
Το μήνυμα Καραμανλή ήταν ξεκάθαρο και ηχηρό. Και ήρθε σε μια περίοδο που η Τουρκία έχει αρχίσει να… ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη (για να χρησιμοποιήσουμε και μια παλιά Καραμανλίδικη έκφραση).
Ο δημοσιογράφος της «Π» Κώστας Λαμπρόπουλος γράφει για το μήνυμα που εστάλη από τον Κώστα Καραμανλή 
1997. Η Πάτρα έχει γεμίσει φέιγ-βολάν με το σύνθημα-ερώτημα: «Καραμανλής ή αντιπολίτευση;». Εφηβος ΟΝΝΕΔίτης τραβάει τη μάνα του από το χέρι για να την πάει στο ξενοδοχείο «Αστήρ». Μιλάει ο Καραμανλής. Υποψήφιος πρόεδρος τότε της Νέας Δημοκρατίας, σε εποχές όπου κυριαρχεί η εσωστρέφεια στη Φιλελεύθερη παράταξη, αλλά και ο Κώστας Σημίτης στη… μεταΠαπανδρεϊκή πολιτική ζωή της χώρας.
Εικόνες και συναισθήματα που δεν ξεχνιούνται. Το εσωκομματικό αποτέλεσμα δικαίωσε την προτίμηση. Και η κάλπη το εσωκομματικό αποτέλεσμα. Καμιά φορά, όμως, τα πράγματα δεν έρχονται όπως τα περιμένει κανείς. Η «Διπλωματία των Αγωγών» βλέπετε δεν είναι παιχνίδι σκάκι. Είναι παρτίδα πόκερ. Από εκείνες που παίζονταν στα σαλούν του Φαρ Ουέστ. Οταν ο… κύριος Κολτ έλεγε την τελευταία λέξη. Και κάπως έτσι ο Κώστας Καραμανλής πήγε… Ραφήνα. Και ο διάδοχός του, έφερε την «πράσινη ανάπτυξη». Και η πρώτη του δουλειά ήταν να οδηγήσει το «Σχέδιο Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη» στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας. Οικολογικές ευαισθησίες είναι αυτές…
Από τότε μέχρι σήμερα η σιωπή του Καραμανλή ήταν εκκωφαντική. Μια σιωπή που έσπασε ελάχιστες φορές. Τόσο ελάχιστες μάλιστα που ακόμη και οι πιο φανατικοί του φίλοι απογοητεύτηκαν, θύμωσαν, προβληματίστηκαν, τον κατέκριναν. «Ο αρχηγός της Ελλάδας πρέπει να είναι έτοιμος να φάει σφαίρα, δεν αποχωρεί στα δύσκολα». Ναι, αυτό είναι η μια οπτική. Και είναι σωστή. Από τα χρόνια του Κόδρου μέχρι τη θυσία του Γεωργίου Α΄ στη Θεσσαλονίκη, ο αρχηγός της Ελλάδας είναι σαν τον καπετάνιο του πλοίου που βουλιάζει. Μένει ως το τέλος στη θέση του. Υπάρχει, όμως, και η άλλη οπτική. Αυτή που λέει ότι «έχουμε ό,τι μας αξίζει». Ή πιο λαϊκά: «Αυτό το μαντρί, αυτό το τυρί βγάζει…».
Γιατί, όμως, ασχολούμαστε με όλα αυτά; Γιατί μετά την παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή υπέρ του «Ναι» στο «Αμφιδημοψήφισμα» (ας μας επιτραπεί ο χαρακτηρισμός…) του 2015, πριν από μερικές ημέρες υπήρξε νέα – ακόμη πιο ηχηρή – παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού με αφορμή τα ελληνικοτουρκικά. Παρέμβαση με αποδέκτες… εντός, εκτός και επί τα αυτά. Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει είναι: «Ξέρει κάτι ο Καραμανλής που δεν το γνωρίζουμε εμείς;». Εμείς θα απαντήσουμε με ένα ακόμη ερώτημα: «Πρέπει να ξέρεις κάτι παραπάνω από αυτά που ήδη βλέπεις να είναι σε εξέλιξη;». Για παράδειγμα όταν παρατηρείς τα πουλιά να φεύγουν ξαφνικά από τα δέντρα σε σμήνη και να απομακρύνονται τρομαγμένα στους αιθέρες, καταλαβαίνεις ότι έρχεται σεισμός. Οταν βλέπεις μαύρα σύννεφα να μαζεύονται επάνω από μια περιοχή, τότε γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι πλησιάζει καταιγίδα. Κάπως έτσι είναι και η κατάσταση αυτήν τη στιγμή με την Τουρκία. Οταν η προοδευτική αντιπολίτευση της «Türkiye» (όπως λέγεται, πλέον η γειτονική χώρα στον ΟΗΕ) είναι πιο εθνικιστική από την συντηρητική της κυβέρνηση, τότε δεν μπορείς παρά να περιμένεις το… απονενοημένο εκ μέρους των γειτόνων.
Με βάση όλα αυτά λοιπόν, ο Κώστας Καραμανλής τοποθετήθηκε. Και είπε πολλά. Σε συνέχεια φυσικά όλων όσων είπαν τόσο ο Αντώνης Σαμαράς στο Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, όσο και ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Αμερικανική Γερουσία. Κι επειδή πιο πάνω χρησιμοποιήσαμε… βουκολικούς όρους για μαντριά, τυριά και στάνες, ας χρησιμοποιήσουμε και μια ακόμη σχετική φράση. Καραμανλίδικη! «Η Τουρκία ξύνεται στην γκλίτσα του τσοπάνη…».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
