Ακροδεξιό, αλλά πιο μοδάτο

Ο υπεύθυνος του αθλητικού τμήματος της «Π» και του pelop.gr Βαγγέλης Γερογιάννης γράφει για το φαινόμενο-«Μπογδάνου»

Το ότι μια ολόκληρη χώρα ασχολείται με τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο, πραγματικά μας ξεπερνά. Βέβαια, στο παρελθόν έχει ασχοληθεί ξανά με τέτοιους τύπους, που είναι ακίνδυνοι από μόνοι τους, εκτός κι αν τους μεταχειριστεί το εκάστοτε πολιτικό σύστημα για τους δικούς του λόγους.
Οπως και έκανε. Οπως το κάνει. Οπως και θα το κάνει.

Οι Μπογδάνος επιδίωκε να διαγραφτεί και το πέτυχε. Δεν ήταν και δύσκολο. Το προσπαθούσε καιρό και κάποια στιγμή θα γινόταν. Από τον Μητσοτάκη, τον Δένδια (που κάνει αρχηγικές εμφανίσεις), δεν έχει σημασία. Θα πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι στους κόλπους της η Νέα Δημοκρατία φιλοξενεί πολύ συχνά βουλευτές με παρόμοια ιδεολογία. Να τα λέμε κι αυτά.

«Μπογδάνοι» υπάρχουν πολλοί στη χώρα μας, αλλά το βασικό θέμα είναι άλλο. Θέλει το σύστημα τη δημιουργία μιας νέας Χρυσής Αυγής; Αν λάβουμε υπόψη το όχι και πολύ μακρινό παρελθόν, μάλλον ναι. Μην φανταστείτε ένα ακροδέξιο κόμμα με τα χαρακτηριστικά της Χρυσής Αυγής.

Πάει, «πέθαναν» αυτά. Τώρα θέλουμε ένα ακροδέξιο κόμμα πιο λάιτ, πιο εκλεπτυσμένο, πιο σοβαροφανές για να πάρει τη θέση του Βελόπουλου.
Ολα αυτά τα κομματίδια που υπάρχουν όπως των Τζήμερου – Κρανιδιώτη έχουν μικρή δύναμη και προς το παρόν δεν μπορούν να κάνουν την υπέρβαση.

Θέλουμε κάτι πιο μοδάτο, πιο σύγχρονο, να αγγίζει τον κοσμάκη. Ξέρετε ποιον κοσμάκη, δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε. Και κάπου εκεί θα δούμε τους «Μπογδάνους» να επανεμφανίζονται. Ολοι αυτοί επανέρχονται, δεν δημιουργούν τυχαία αυτό το χάος.

Το σύστημα έχει πρόβλημα. Ο Μητσοτάκης έχει επιτελέσει ένα μεγάλο μέρος από το έργο που ανέλαβε, αλλά υπάρχουν και οι δημοσκοπήσεις. Υπάρχει και η πραγματική κοινωνία, υπάρχει ο πραγματικός κόσμος, υπάρχει η πραγματική καθημερινότητα. Οσον και αν θέλεις να τον πείσεις ότι ζει στην Ελβετία, κάποια στιγμή θα ξυπνήσει. Αν υποθέσουμε ότι η ψήφος του έχει κάποια σημασία, γιατί πρέπει να βλέπουμε συνολικά το πολιτικό πλαίσιο.

Αρα; Τι κάνουμε μετά; Ποιες εναλλακτικές υπάρχουν; Με το ποσοστό που πήρε στις προηγούμενες εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει «καεί», αλλά δεν φαίνεται ότι έχει τόσο μεγάλη δυναμική. Από εκεί και πέρα, το χάος.

Αν λοιπόν, κανένα από τα δύο κόμματα δεν καταφέρει να πάρει αυτοδυναμία, δεν πρέπει να υπάρχει έτοιμη λύση; Αυτό το σκηνικό πρέπει να δημιουργηθεί τώρα και γι’ αυτό βλέπετε αρχηγικές εμφανίσεις υπουργών, βουλευτών, στελεχών και από τις δύο πλευρές.

Μην ανησυχείτε, πάντως. Θα βρουν τον τρόπο και συμπράξεις να κάνουν, και νέα κόμματα να δημιουργήσουν, και αρχηγούς να αλλάξουν αν χρειαστεί. Τον κόσμο ολόκληρο θα ανακατέψουν προκειμένου να πετύχουν τη σωστή συνταγή. Και αυτό δεν ισχύει μόνο για την Ελλάδα, αλλά για όλες τις χώρες.

Τι μένει για εμάς; Να ζούμε σύμφωνα με τις αξίες μας, να αγαπάμε τον άνθρωπο, να φιλτράρουμε τις απειρες πληροφορίες που δεχόμαστε καθημερινά, να αναλάβουμε την ευθύνη για τη ζωή μας, να παλεύουμε για το δίκαιο και να κάνουμε τον κόσμο λίγο καλύτερο απ΄ότι τον αφήσαμε χθες.

Οσο λιγότερο ασχολούμαστε με ανθρώπους που έχουν φασιστική ιδεολογία, τόσο το καλύτερο. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.