Μάγκυ Καμπισοπούλου: «Αφιλόξενη για τα παιδιά η πόλη μας»

Κρίστυ Κουνινιώτη

Με 18ετή πορεία στη δικηγορία, δε σταματά να «ανοίγεται» σε νέα πεδία γνώσης. Απώτερος στόχος της, η ενασχόληση με ανθρωπιστικά ζητήματα. Ενεργός πολίτης, νοιάζεται για την πόλη της και την προβληματίζει ότι είναι αφιλόξενη για τα παιδιά και τους έχοντες ιδιαίτερες ανάγκες. Στις όποιες δυσκολίες δε, διατηρεί την αισιοδοξία της. Η Μάγκυ Καμπισοπούλου μιλάει στην «Πελοπόννησος».

Εντονες παιδικές αναμνήσεις;
Η πρώτη μέρα στο σχολείο, η Στέλλα, η παιδική μου φίλη, το λαστιχάκι στην πλατεία, η πρώτη βουτιά από τον βατήρα στο κολυμβητήριο της Αγυιάς στην οποία με εξανάγκασε ο πατέρας μου, προπονητής τότε, η στολή της βασίλισσας που μου έραψε η μαμά μου κάποιο καρναβάλι, χιλιάδες άλλες…

Βλέπατε τον εαυτό σας ανέκαθεν στα έδρανα του δικαστηρίου;
Ευτυχώς ή δυστυχώς, μου άρεσαν ανέκαθεν πολλά επαγγέλματα και φανταζόμουν αντίστοιχα τον εαυτό μου σ’ αυτά. Η δικηγορία προέκυψε από το ενδιαφέρον μου για τη νομική επιστήμη, το οποίο εξακολουθεί να είναι ζωντανό. Η πραγματικότητα όμως, τουλάχιστον η δική μου, με έκανε να θέσω νέους στόχους, μέσα στους οποίους δεν είναι τα δικηγορικά έδρανα.

Πώς θα περιγράφατε την έως τώρα επαγγελματική σας πορεία σε έναν χώρο που απαιτεί γερά κότσια;
Τα 18 χρόνια της δικηγορικής μου πορείας θα τα περιέγραφα σαν ένα μεγάλο σκαλοπάτι που κατάφερα να το ανέβω. Πολλές προκλήσεις, δυσκολίες και αβεβαιότητα, εναλλαγές που συχνά κουράζουν μαζί με μια συνεχόμενη σύγκρουση με τον εαυτό σου και τους ρόλους που πρέπει να υπηρετήσεις. Τα κότσια, όμως, και δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πια, χρειάζονται στις γυναίκες σε όλα τα επαγγέλματα, στις γυναίκες που εργάζονται στην καθαριότητα, στον καλλιτεχνικό χώρο, σε μία σερβιτόρα η σε μία δικαστίνα. Γιατί, εκτός των άλλων, πρέπει κάθε μέρα που ξυπνάς να αποδείξεις τον ίδιο σου τον εαυτό σ’ έναν κόσμο που τον έφτιαξαν οι άνδρες για τους άνδρες.

Εχετε διαπιστώσει διαφορές αντιμετώπισης γυναικών έναντι ανδρών συναδέλφων σας;
Ναι, έχω διαπιστώσει. Διαφορετική αντιμετώπιση υπάρχει και προς τις δύο κατευθύνσεις για διαφορετικούς κάθε φορά λόγους και σε πολλά επίπεδα. Και δεν είναι πολύ ειλικρινής όποιος ισχυριστεί το αντίθετο. Οι έμφυλες διακρίσεις δεν αφορούν βέβαια μόνο το δικηγορικό επάγγελμα ούτε είναι κάτι που μας προέκυψε ξαφνικά τώρα και τάχα μένουμε έκπληκτοι μ’ αυτές!

Πότε μπήκε η οικογένεια στη ζωή σας και πώς τα πάτε με τις υποχρεώσεις των ρόλων σας;
Το ερώτημα ίσως εμπεριέχει την έννοια της τυχαιότητας, η αλήθεια είναι όμως ότι επιδίωξα να δημιουργήσω οικογένεια, «πληρώνοντας», όπως όλες οι ελεύθερες επαγγελματίες το ανάλογο κόστος σε επιπλέον ενέργεια, κούραση και βλέμματα συμπόνιας. Γιατί για μένα, οικογένεια δεν είναι καταξίωση, αλλά ένας ζωτικός χώρος ελευθερίας, ασφάλειας και δημιουργίας, που όμως χρειάζεται πολλή δουλειά για να σταθεί. Από την αγωνία για το χρώμα της κουρτίνας του σαλονιού, βρίσκεσαι σε μια στιγμή μέσα στο χάος της ζωής με μικρά παιδιά, ενώ η λέξη «αποτυχία» είναι γραμμένη όπου κι αν κοιτάξεις. Οπότε, όχι, δεν τα πάω καλά με όλους τους ρόλους που πρέπει να υπηρετήσω, όμως πλέον ξέρω ότι απλά… δεν πειράζει.

Ο σύλλογος «Η Πάτρα για τα παιδιά» προέκυψε από ποια ανάγκη (σας);
Ο σύλλογος «Η Πάτρα για τα Παιδιά» είναι μια προσπάθεια που προήλθε από την αγάπη για την πόλη μας αφενός, αλλά από την άλλη πλευρά από την απογοήτευση που σου προκαλεί ένας απλός περίπατος σ’ αυτή. Η έλλειψη βασικών προτεραιοτήτων στη διοίκηση της πόλης μας, με προβληματίζει έντονα τον τελευταίο καιρό. Η Πάτρα είναι μια αφιλόξενη πόλη για τα παιδιά, παρόλο που οι περισσότεροι την έχουμε επιλέξει για την οικογένειά μας. Και είναι ακόμα πιο αφιλόξενη για τους ανθρώπους με ιδιαίτερες ανάγκες και προβλήματα. Η δικαιολογία του ότι «δεν υπάρχουν χρήματα» και η απέχθεια για τη σύμπραξη με τον ιδιωτικό τομέα ή για την ευρωπαϊκή στήριξη δεν είναι βιώσιμος τρόπος διοίκησης μιας σύγχρονης πόλης.

Τι αγαπάτε στην Πάτρα και τι θα θέλατε να δείτε να αλλάζει;
Μα τον «ουρανό» της, φυσικά… Η μικρή μας πόλη βρίσκεται σ’ ένα εξαιρετικό κομματάκι επάνω στον πλανήτη γη, όπου ο ορίζοντας κάθε μέρα είναι υπέροχα διαφορετικός! Είναι γεγονός ότι είμαστε προνομιούχοι σχετικά με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν, με τη θέση της πόλης μας σε σχέση με άλλες πόλεις και προορισμούς καθώς και με τον προσανατολισμό της προς τη θάλασσα που όλοι οι Πατρινοί αγαπάμε και που μερίμνησαν γι’ αυτό οι πρόγονοί μας. Ολα τα άλλα όμως παίρνουν πολλή βελτίωση… Πρώτα, όμως, θα άλλαζα ολόκληρο το θαλάσσιο μέτωπο!

Ποια τα «δυνατά σας χαρτιά» στα δύσκολα;
Στις δυσκολίες παραμένω αισιόδοξη και ακόμα κι αν αυτή είναι ενίοτε ανεδαφική αντιμετώπιση, με βοηθάει πάντως να ξεπεράσω το πρόβλημα. Ενα απλό… παράδειγμα: Τα τελευταία χρόνια αντιμετωπίζω, όπως και χιλιάδες άλλοι άνθρωποι, ένα πρόβλημα με την υγεία μου. Αν δεν παρέμενα αισιόδοξη, δεν θα έπρεπε τώρα να σας δίνω αυτή τη συνέντευξη…

Στόχοι-όνειρά σας;
Παρακολούθησα το Πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών «Δημόσια Υγεία» και τώρα παρακολουθώ το πρόγραμμα «Παγκόσμια Υγεία – Διαχείριση Κρίσεων Υγείας» στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο. Ταυτόχρονα μαθαίνω την ελληνική νοηματική γλώσσα. Απώτερος στόχος μου, η προάσπιση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων στην υγεία και γενικά η ενασχόληση με ανθρωπιστικά ζητήματα. Ονειρεύομαι… ν’ ανέβω στην κορυφή του Εβερεστ!

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News