Η κινητοποίηση, οι συνθήκες και το μήνυμα

Το κύριο άρθρο της «Π» ασχολείται με τις σημερινές κινητοποιήσεις στην εστίαση και τον εμπορικό κόσμο.

ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ διάφορες απόψεις για τη σημερινή απεργία της εστίασης και την ημι-απεργία του εμπορίου. Καθένας έχει την οπτική γωνία του, συνεπώς και το δίκιο του.

ΤΟ ΒΕΒΑΙΟ είναι ότι η κινητοποίηση έρχεται σαν καρπός μιας παρατεταμένης ανωμαλίας στην οποία μας έχει εισάγει, με τις γνωστές μεταπτώσεις και πισωγυρίσματα, η πανδημία. Η ανωμαλία αυτή είχε συνέπειες που μερικώς μόνο απορροφήθηκαν από τα κυβερνητικά αντισταθμίσματα.

ΣΑΝ να μην έφθαναν οι αρνητικές ανακλάσεις του κορονοϊού στα ταμεία, ήρθε το αντι-εμβολιαστικό φαινόμενο να δυσκολέψει τη ζωή των επιχειρήσεων. Μπορεί να είναι μονόδρομος η ύψωση τείχους στους ανεμβολίαστους, μπορεί το τείχος αυτό να κατοχυρώνει τους εμβολιασμένους (και να τους δικαιώνει), αλλά δεν παύει η όλη κατάσταση να προβληματίζει την αγορά, λειτουργικά και ταμειακά.

ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ φταίει η κυβέρνηση; θα διερωτηθεί κάποιος (αν και υπάρχει το πολιτικό και κοινωνικό ρεύμα, σύμφωνα με το οποίο για όλα φταίει η κυβέρνηση, και όταν δρα και όταν επιφυλάσσεται). Υπάρχει κάτι καλύτερο να κάνει; Μπορεί πράγματι να μην έχει κάτι καλύτερο να κάνει, αλλά επειδή ούτε η αγορά έχει άλλα περιθώρια να βελτιώσει τη θέση της, καταφεύγει σε όποιο όπλο βρίσκει διαθέσιμο προκειμένου να στείλει τα μηνύματά της, αποσπώντας την όποια ευμενή απόφαση είναι δυνατό να αποσπάσει.

ΚΑΤΩ από αυτές τις συνθήκες, η σημερινή κινητοποίηση γίνεται δεκτή με συγκατάβαση και κατανόηση, που θα επαυξηθούν εφόσον η συμμετοχή είναι η δέουσα. Θα δείξει η μέρα, με απλούστερα λόγια.

ΠΑΝΤΩΣ η υπομονή της κοινωνίας έχει εξαντληθεί, και αυτό δεν πρέπει ούτε να το υποτιμά ούτε να το παραβλέπει. Αλλά ούτε να το υπερκολακεύει, δημαγωγικά.