Το Πορφυρό μας ρόδο

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Οι ποιητές και οι στιχουργοί είναι μεγάλοι τσαρλατάνοι, κομπογιαννίτες των λέξεων, των εννοιών και των συναισθημάτων. Εξίσου καλά που σου σκαρώνουν την άλφα ρήση, θα μπορούσαν να υποστηρίξουν και την αντίθετη. Δεν εξαπατούν ενσυνείδητα, απλά την ώρα που δουλεύουν σε ένα έργο ποιητικό ή τραγουδιστικό, η μούσα τους στέλνει την άλφα έμπνευση που τυχαίνει να ταιριάζει με τις διαθέσεις της στιγμής ή με τη ρίμα και το μέτρο που πρέπει να συμπληρώσουν. Πάρε για παράδειγμα τον Κηλαηδόνη, όταν έγραψε πως φεύγουν τα καλύτερά μας χρόνια μέσα στα θερινά τα σινεμά, φράση που σημάδεψε την ψυχή και τη συνείδηση δύο γενεών Ελλήνων, σα πόσα χρόνια δηλαδή είχε φάει από τη ζωή του στους υπαίθριους σινεμάδες, τρώγοντας κοκ και σάμαλι ή φτύνοντας πασατέμπους ή παρακολουθώντας τα μολυντήρια της οθόνης να ασελγούν επί της σκηνοθεσίας ή πάνω στους υπότιτλους; Και τι τον έκανε να πιστεύει πως εκείνα τα χρόνια ήταν τα καλύτερα και όχι εκείνα θα έρχονταν και που εν τέλει ήρθαν;

Εκτός αν ήθελε να καγχάσει τρυφερά για την ψευδαίσθηση του ονείρου, της φαντασίωσης δηλαδή ότι είσαι κι εσύ μέσα στο πανί, μια ιδέα που σατίρισε μεγαλοπρεπώς ο Γούντι Αλεν στο Πορφυρό Ρόδο του Καϊρου.
Αυτές οι σκέψεις μας επισκέπτονται διαβάζοντας τις νοσταλγικές ελεγείες για το θερινό «Αελλώ» που έχει κλείσει ως σινεμά εδώ και χρόνια και παρέμενε περιφραγμένο ως ιδιωτικό, χορταριασμένο οικόπεδο και που τώρα ο ιδιοκτήτης θα το αξιοποιήσει και άρα οι σινεφίλ και οι Κελαηδονιστές θα πρέπει να θρηνήσουν για την υποτιθέμενη ευκαιρία να αναβιώσει ένα σινεμά υπαίθριο με γιασεμιά και σουβλάκια και ξηρούς καρπούς, στην ουσία να αναστηθεί το σκηνικό των καλύτερών μας χρόνων και εμείς να νιώθουμε πως η νεότητά μας δεν έφυγε ποτέ και διατηρούμε ολόρθες τις ελπίδες για μια δυναμική εισβολή στην οθόνη, ως συμπρωταγωνιστής και μέτοχος της παραγωγής ή έστω σαν ταπεινός σκηνοθέτης με μερικά μόνο όσκαρ στην κατοχή μας και κάποια ασήμαντα λογύδρια εκφωνημένα στην ακαδημία ενώπιον αστέρων, σε αναμετάδοση με μερικές δεκάδες εκατομμυρίων θεατές.

Αλλά τώρα το «Αελλώ» θα γίνει πολυκατοικία ή κάτι σχετικό και η νοσταλγία φεύγει κλαίγοντας, ημίγυμνη και ντροπιασμένη, κυνηγημένη από πολεοδόμους βιαστές. Θα συνεχίσει να κυκλοφορεί ρακένδυτη κάτω από την πόρτα μας, γιατί γνωρίζει ότι μόνο χάρη σε μας μπορεί να έχει δικαιώματα παράτασης στην ύπαρξή της. Αλλά βέβαια γνωρίζει, όπως και εμείς γνωρίζουμε, ότι το «Αελλώ» και όλα τα «Αελλώ», και τα «Ζενίθ», και τα «Αχίλλειον» εμείς τα κλείσαμε, με τα ίδια μας τα χέρια, εμείς και οι νέες μας συνήθειες, καταναλωτικές και ψυχαγωγικές, από όταν άνοιξαν όχι απλά τα ιδιωτικά κανάλια και τα βίντεο κλαμπ, αλλά και τα θερινά μπαράκια, εκτός πόλης και στις παραλιακές, και όλοι μας τότε, με οχήματα δικά μας ή των μπαμπάδων και με ένα πεντακοσάρικο στην τσέπη, μπορούσαμε πλέον να ξεφεύγουμε από τα τσιμέντα του άστεως και από την πανδαισία του πασατέμπου, για να ξεχυθούμε σε ένα νέο σετ από καλύτερά μας χρόνια σε καινούργιες φόρμες και μούφες, τα σινεμασκόπ της δικής μας παραγωγής, για να ακολουθήσουν άλλα και άλλα καλύτερά μας χρόνια και να τα οποία θα αναπολούμε ομοίως με αφορμή κάποιες κατεδαφίσεις, πυρκαγιές ή θανάτους.
Και πίσω μας θα τρέχουν σαν το σκυλί οι στίχοι από το «Χασάπη, Γράμματα», Καρναβαλικό Κομιτάτο, 2007, όπου ο χασάπης έγινε παραγωγός, αλλά επέστρεψε στο κρέας και εμείς στους κιμάδες μας και στα καλύτερα μας μπιφτέκια.

Φιστίκι στραγάλι κορνέτα
Και φρέσκα κοκ
Και πάμε, μοτέρ και κλακέτα
Ελλάς αμόκ

Καρέζη, Καζάκος, Αλίκη
Ήχος και φως
Η χώρα ορμά για τη νίκη
Στα προσεχώς

Εμπρός με Μικέ και με Φίφη
Μέλλον λαμπρό
Οι πάντες ζητάνε μια νύφη
Ή ένα γαμπρό

Μια σαύρα θα βγει στην οθόνη
Στα ασημί
Πού τό ‘δες μωρέ Κηλαηδόνη
Το γιασεμί

Το μολυντήρι να περπατά
Φτιάξε χασάπη τα γραμματα

Στα βάσανά μας να πούμε στοπ
Με σαχλαμάρες σινεμασκόπ

Παιδιά της Ελλάδος και Βέμπο
Πρέκας, Καρράς
Το όπλο ξερνά πασατέμπο
Κατά ριπάς

Το «ΟΧΙ» το είπε ο Σάντσο
Στον Κομνηνό
Το γράφουν Φαντάζιο, Ρομάντσο
Και Ντομινό

Το έθνος ψηλώνει με Ρίζο
Κάποιος ρωτά
Εάν από βέσπα γνωρίζω
Σκόρδα κρατά

Στο τέλος θα πέσουν κουφέτα
Όλα καλά
Και όλοι μαζί στο Ζαμπέτα
Για τρα λα λα

Το μολυντήρι να περπατά
Φτιάξε χασάπη τα γραμματα

Στα βάσανά μας να πούμε στοπ
Με σαχλαμάρες σινεμασκόπ