Δύση ή Πούτιν; Ευκαιρία να διχαστούμε ξανά

ΤΑ ΠΑΝΤΑ μπορούν να διχάσουν τους Ελληνες, όπως έχει αποδειχθεί επανειλημμένως, με σοβαρές ή επουσιώδεις αφορμές.

Η ΚΡΙΣΗ του Ουκρανικού ανέδειξε τη δική μας κρίση ταυτότητας και προσανατολισμών.

ΠΛΕΟΝΑΖΟΥΝ οι συμπολίτες που βλέπουν μόνο στη Δύση ευθύνες για την όξυνση. Και που βλέπουν μόνο με συμπάθεια τη ρωσική πλευρά, τον ηγέτη της και τις προαιρέσεις του.

Η ΣΤΑΣΗ αυτή αποπνέει πνεύμα παλιού αντιαμερικανισμού και αντι- ΝΑΤΟϊσμού, στον οποίο προστέθηκε ο αδάμαστος αντιδυτικισμός που παροξύνθηκε την περίοδο των πιεστικών μνημονίων.

ΑΛΛΑ είναι εντυπωσιακό ότι μεγάλες μάζες πολιτών δεν βλέπουν πού βρίσκεται το εθνικό συμφέρον όταν προκύπτουν διπολικές ψυχροπολεμικές καταστάσεις ή που προτιμούν ακόμα και το εθνικό συμφέρον να αγνοούν ότι πρόκειται για προκαταλήψεις ή για το απλό γινάτι.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ παραβλέπουν ότι παρά τα κουσούρια και τις αστοχίες της και τις στρατηγικές της αγαρμποσύνες, η Δύση παραμένει ένας κόσμος δημοκρατικός, ανθρωπιστικός και φιλοπρόοδος. Για τη Ρωσία του Πούτιν δεν μπορεί να πει κάτι τέτοιο ούτε ο ίδιος ο Πούτιν. Αλλά ούτε αυτό μας ενοχλεί.

ΠΟΣΟ δημοκρατικοί είμαστε;

ΤΟ ΟΝΕΙΔΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ

ΟΝΕΙΔΟΣ της πόλης είχε καταντήσει το «Εργοστάσιο Τέχνης». Σχεδόν 15 χρόνια μετά την αμνήμονα και ντροπιαστική εγκατάλειψή του, η δημοτική αρχή υπογράφει σύμβαση ανακατασκευής. Καλά νέα.

ΤΟ ΛΥΠΗΡΟ είναι ότι οι τοπικές αρχές δεν κατάφεραν να εξιχνιάσουν ποιοι πλιατσικολόγησαν το κτίριο, αρπάζοντας ακόμα και το πρότυπο κλιματιστικό του σύστημα, σαν κύριοι. Ενδιαφέρθηκαν να μάθουν;

ΕΠΟΜΕΝΟ στοίχημα, για να κοιτάμε μπροστά: Η αίθουσα Ντα Βίντσι. Προσφέρεται για μυριάδες χρήσεις. Γιατί εγκαταλείφθηκε και αυτή, ενώ αποτελούσε πρότυπο αρχιτεκτονικής επιτηδειότητας;