Κάθε χρόνο βασιλιάς
Ποια καραγκιοζία θα φορέσουμε σήμερα; Τελευταίο Σάββατο αποκριάς και σε πολλά σπίτια είναι απλωμένες περούκες, κολάν, ψεύτικα κερατάκια, σορτσάκια, τισερτ με στάμπες διάφορες, κονκάρδες και άλλα μαραφέτια που προτείνονται από έναν αόρατο μπάτλερ στον καρνάβαλο εαυτό μας. Είναι ένας χρωματιστός κήπος γεμάτος εωσφόρους, χαρούμενα φιδάκια που εκλιπαρούν να τα προτιμήσεις. Στο τέλος διαλέγεις αυτό που διάλεγες πάντα.
Με τα χρόνια έλυσες το αστυνομικό μυστήριο. Ο εύκολος γρίφος ήταν, πού είναι ο κρυμμένος θησαυρός. Αρχικά είπαμε ότι θησαυρός είναι το ψάξιμο, αλλά αργότερα η αλήθεια προέκυψε σε ένα ποτήρι μπύρα- σε ένα από τα ποτήρια μπύρας- μιας Καθαρής Δευτέρας. Λοιπόν, ο θησαυρός βρίσκεται στην ψευδαίσθηση και στα περιθώρια που της δίνεις να πάρει θέση στη ζωή σου. H ψευδαίσθηση είναι πολύ δημοκρατική, όλοι μπορούν να την έχουν, και είναι ανανεώσιμη πηγή ενέργειας. Δεν την ελέγχει κανένας Πούτιν. Μέχρι τώρα. Με τις νέες τεχνολογίες δεν ξέρεις τι μπορεί να μας ξημερώσει, μια πλατφόρμα αναφοράς των ψευδαισθήσεων, ήδη κάνουμε προπόνηση στα σόσιαλ μίντια, καθένας μπορει να δει ποιές ψευδαισθήσεις έχουμε, και ήδη έχουν προκύψει πάροχοι των ψευδαισθήσεων, θα σου πούμε εμείς τι να ονειρευτείς, έλεγε ο στίχος των Πινκ Φλόιντ, στο well come to the machine, πριν από πενήντα χρόνια. Προφήτες της Πιο Καινής Διαθήκης.
Το επόμενο αστυνομικό μυστήριο, το οποίο ελάχιστους απασχολεί ως τέτοιο, είναι η ταυτότητα του βασιλιά Καρνάβαλου. Ποιος είναι εν τέλει αυτός ο τύπος; Οι περισσότεροι ξεμπερδεύουν με το ζήτημα αυτό, ασπαζόμενοι την πλανερή πεποίθηση ότι πρόκειται για ένα ανύπαρκτο στοιχείο, μια καρικατούρα ανατρεπτική. Εσύ βέβαια ξέρεις ότι δεν είναι έτσι. Ο Καρνάβαλος ασφαλώς και υπάρχει. Μολονότι το άρμα του, καιόμενο κάθε χρόνο, κατασκευάζεται εκ του μηδενός- υποτίθεται, διότι ξέρουμε ότι η πυρπόληση είναι μούφα- στην πραγματικότητα ο Καρνάβαλος είναι ένα και το αυτό πρόσωπο.
Ο Καρνάβαλος είναι ένα σχήμα μέσω του οποίο ο λαός σαρκάζει και διαπομπεύει, ποιόν; Όχι ασφαλώς τις εξουσίες: Η πομπή πίσω από το άρμα είναι αβλαβής για τον πραγματικό βασιλιά, που εξυπηρετείται όταν ο λαός εκτονώνεται με τους αποδιοπομπαίους, τους ιούδες, τους τρελούς του χωριού, τους πότες, τους αλαφρούς, τους ξωτικούς, τους διαφορετικούς, τους ιστορικό ΠΑΣΟΚ. Ο λαός, πάλι, έχει την ανάγκη αυτής της αβλαβούς εκτόνωσης: Αν τα βάζεις με τους γνήσιους βασιλιάδες είναι επικίνδυνο. Αν πετροβολάς τον μειονεκτικό, τον άκακο, είναι ασφαλές και διασκεδαστικό. Στην πραγματικότητα, το καρναβαλικό έθιμο είναι μια μορφή σχηματικού μπούλινγκ, μια νομιμοποίηση του μπούλινγκ σαν σύστημα συλλογικής και ατομικής ψυχαγωγίας και αυτοεπιβεβαίωσης: Δεν είμαι εγώ στο άρμα, διότι είμαι ανώτερος, δεν είμαι εγώ στο άρμα, άρα βαράτε, βαράω κι εγώ: Αρα αυτό είναι μια απόδειξη ότι δεν είμαι εγώ στο άρμα.
Και εκεί έγκειται η πλάνη. Διότι στο άρμα είσαι εσύ, ασφαλώς, και κανένας άλλος. Εσύ είσαι ο Καρνάβαλος, ο ετήσιος και καθημερινός. Καρνάβαλος είναι το όνειρο που βλέπει ο φτωχός, βαυκαλιζόμενος ότι είναι άρχοντας, και εκλεκτός, και περίζηλος, και προικισμένος, και ερωτικός. Και αθάνατος. Αλλά επειδή στα όνειρα δεν ξέρεις ότι είναι όνειρο, συμβαίνει να μην ξέρεις ότι το βλέπεις καν εσύ, με αποτέλεσμα, να μη διακρίνεις ότι η πελώρια κεφάλα με το χάσκον στόμα και τα χέρια που ανοίγουν κάτι μεταξύ ζειμπέκικου, αγκαλιάς, σας ευλογώ και στην υγειά σας, φέρει τη δική σου μορφή.
Στο καθιστικό, στους καναπέδες, τα ντιβάνια, τα τραπέζια, ξαπλάρει ο κόσμος σου, στολες, αξεσουάρ, καπέλα, στοιχεία του εαυτού σου. Δεν είναι καρναβαλικά. Είναι τμήματα του σκελετού σου, νεφροί, λεκάνες, λαγόνια, ωμοπλάτες, μηριαία οστά, κνήμες και μετατάρσια. Η ώρα πέρασε. Πρέπει να ντυθείς. Φοράς αυτό που φορούσες πάντα. Και βγαίνεις.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
