Κάθε Τσέλσι και καλύτερα

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Καθώς η κρίση στο Ουκρανικό παρατείνεται, εντείνεται και η αγωνία μας για την τιμή των καυσίμων, το κόστος διατροφής και την τύχη της Τσέλσι. Η τελευταία περίπτωση είναι η πιο
δραματική από όλες. Η ομάδα χάνει τον κροίσο της και πρέπει να βρει καινούργιον. Δεν είναι και πολύ εύκολο να βρεις κροίσο που να μην είναι Ρώσος (η Παναχαϊκή πλέον δεν βρίσκει ούτε κάν Ρώσο, ούτε τον Παραγκόφ, ούτε τον Στησιματίεφ, ούτε τον Τζογάροφ,
ούτε τον Νονένκο ή τον Μαφιόζοφ), ενώ στο μεταξύ η ομάδα υποχρεώνεται να τα βγάλει πέρα με περιορισμένους προϋπολογισμούς, με κίνδυνο να μην μπορέσει να συνεχίσει στο
Τσάμπιον Λιγκ. Και μου λες μετά για τους αμάχους που χάνουν τα σπίτια τους στη Μαριούπολη. Ξέρεις τι ναι να μην έχεις ένα τσάρτερ, που τραγουδούσε ο Μητσιάς. Πού τσάρτερ, για να το θέσουμε συνοπτικότερα.

Σύμφωνα πάντως με τον τύπο, έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον για την εξαγορά της Τσέλσι. Διαβάζουμε ότι έχει συνταχθεί λίστα με 100 υποψήφιους αγοραστές. Κάποιοι μπορεί να έχουν λεφτά πράγματι. Κάποιοι μπορεί να ακολουθούν το ελληνικό σύστημα: Παίρνεις την
ομάδα με αέρα και μετά εξυπηρετείς τις υποχρεώσεις με τα λεφτά που βγάζει. Όταν στριμωχθείς, οχυρώνεσαι πίσω από τον υπέροχο κόσμο της ομάδας που απειλεί να κάψει το κέντρο της πρωτεύουσας με τον ρομαντισμό και αγνό φίλαθλο ιδεαλισμό που τον
διακρίνει. Σε άλλες περιπτώσεις, κάνεις πως ενδιαφέρεσαι για την ομάδα ίσα για να γράψει το όνομά σου η εφημερίδα και να συζητηθείς ως τρανός ή ανερχόμενος και να γίνεις το μυστήριο της εβδομάδας. Ολο και κάποια πόρτα σου ανοίγει αυτό. Στη χειρότερη
περίπτωση, σε κερνάνε κάποια ποτά στο μπαρ: Δεν είναι και λίγο. Όμως σίγουρα κάποιοι από τους ενδιαφερόμενους έχουν τεράστιες περιουσίες κάνοντας δουλειές του διαδικτύου: γενικά οι άνθρωποι χωριζόμαστε σε δύο κατηγορίες: Σ’ αυτούς που λένε «θα κάνω
τεράστια περιουσία» και την κάνουν, και σε εκείνους που λένε «ε, ρε και να είχα μια τεράστια περιουσία, να δεις τι θα γινότανε».

Εσείς σε ποια ομάδα ανήκετε; Θα το βρείτε, απαντώντας στο τεστ που ακολουθεί:

@Εχετε νησί δικό σας;

ΝΑΙ

ΟΧΙ

Αν τα ΟΧΙ σας είναι περισσότερα από τα ΝΑΙ, τότε δεν έχετε μεγάλη περιουσία. Ισως έχετε ένα σπίτι, αλλά έχει γύρω γύρω θάλασσα; Υπάρχει το γνωστό ρητό ότι ποτέ δεν είναι αργά,
αλλά υπάρχει και το λιγότερο γνωστό που λέει ότι ποτέ δεν είναι νωρίς: Αγνοώντας τη σύσταση αυτή, δεν ξεκινήσαμε ποτέ τον πλουτισμό, ούτε εσείς, ούτε εμείς, και να την τώρα την Τσέλσι να τη διεκδικούν ξένοι και ανυπόληπτοι άνθρωποι, με ορατό τον κίνδυνο να εμπλακεί σε περιπέτειες.

Ερχονται δύσκολοι καιροί. Το σουβλάκι θα πάει τέσσερα ευρώ, φώναζε ένας παχουλός κύριος προχθές, ανάστατος, γνωρίζοντας ότι δεν του φτάνει ένα σουβλάκι. Σήμερα τρεφόμαστε σε μεγάλο βαθμό με πρόχειρο φαγητό ή συμπληρώνουμε τη διατροφή μας με
σνακ του φούρνου. Ο άρτος ο επιούσιος έγινε σκεύασμα, τα αρτοποιία κατακυρίευσαν το σύμπαν, κτίστηκε γύρω από το φαινόμενο αυτό μια βιομηχανία που τώρα κινδυνεύει. Το
ρητό έλεγε: Πες αλεύρι. Τώρα, αυτός που σε γυρεύει είναι το ίδιο το αλεύρι. Όταν επέρχονται αναταράξεις, αυτές εκδηλώνονται πρωτίστως στο γλωσσικό μας σύμπαν. Οι παροιμίες μας, τα ρητά μας, τα φραστικά μας σχήματα, παίρνουν άλλο περιεχόμενο. Η
γέννηση ενός καινούργιου κόσμου συνδυάζεται με ένα τσουνάμι γλωσσικό. Ογδόντα χρόνια μετά, όταν ακούς τη λέξη «παιδιά», ασυναίσθητα προσθέτεις «της Ελλάδος παιδιά». Τι θα μας αφήσει αυτή η κρίση; Ποια γλώσσα θα μιλάμε όταν λήξει αυτό το τέρμινο; Πάντως όχι ρώσικα, ας ελπίσουμε.

Ας αφήσουμε τις φοβικές σκέψεις. Ας επικεντρώσουμε στα φλέγοντα: Τι θα απογίνει η Τσέλσι; Είναι μια εκδοχή του καπιταλισμού που σε κάνει να θλίβεσαι όταν κακοπέφτει. Η
Μπαρτσελόνα υποχρεώθηκε να πουλήσει τον Μέσι, που έφυγε πρόσφυγας για το Παρίσι και τώρα γιουχάρεται από την κερκίδα. Ξέρεις τι είναι να σε προγκάνε 50 χιλιάδες άνθρωποι; Ποιο Χάρκοβο; Αλλού είναι οι χαρκοβόροι.