Το τρένο και οι δύο αιχμές του υπουργού

Το κύριο άρθρο της «Π»

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ του υπουργού Υποδομών στην «Π» δικαιώνει παρατηρήσεις της αρθρογραφίας μας σε σχέση με τον σιδηρόδρομο, τις οποίες αναπτύσσαμε ήδη επί της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.
ΠΡΩΤΟΝ, η πλήρης υπογειοποίηση της γραμμής είναι μεν επιθυμητή και κατ’ ευχήν εξέλιξη, αλλά για να γίνει, θα πρέπει να πληροί τους όρους της σκοπιμότητας προκειμένου να χρηματοδοτηθεί. Η έγκριση τέτοιων δαπανών από την ΕΕ στηρίζεται στην ισορροπία μεταξύ κόστους και οφέλους. Είναι τόσο μεγάλη η κοινωνική ζημία από την εξαίρεση ενός τμήματος της διαδρομής που να δικαιολογεί δαπάνη δεκάδων εκατομμυρίων; Αυτά απαιτούν τεκμηρίωση.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ, καθώς ο χρόνος κυλά και το έργο προχωράει με ρυθμούς επείγοντος -υπό τη μέγγενη της ρήτρας από τις Βρυξέλλες- η χάραξη κινείται με γνώμονα τον υπάρχοντα σχεδιασμό. Αυτό σημαίνει ότι τα περιθώρια να καλυφθεί πλήρως ο στόχος, μηδενίζονται. Ολο τον προηγούμενο καιρό, η διεκδίκηση της απόλυτης υπογειοποίησης δεν μπήκε έγκαιρα στις ράγες της τεχνικο-οικονομικής διαδικασίας.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ, φαίνεται ότι η περιοχή θα πρέπει να αρκεστεί στο μέγιστο εφικτό. Και αυτό, κατά τα φαινόμενα, πρέπει να αποφεύγει τον κίνδυνο το έργο να σταματήσει στο Ρίο. Προφανώς και ο Δήμος ορθά πράττει διεκδικώντας το άπαν. Αλλά κάποια στιγμή πρέπει να αποδεχθούμε τα όρια της διεκδίκησης αυτής. Διδασκόμενοι σαν πόλη για μια φορά ακόμα ότι οφείλουμε να οργανώνουμε τις διεκδικήσεις μας στη βάση ενός μελετημένου σχεδιασμού.

ΜΝΗΜΕΙΟ ΑΙΜΑΤΟΣ

Η ΠΑΤΡΩΝ-Πύργου βαίνει προς ανακατασκευή και βαθμιαία ενισχύονται οι προδιαγραφές του κείμενου δρόμου από σκοπιάς ασφάλειας με στοχευμένες παρεμβάσεις.
ΕΙΠΩΘΗΚΑΝ ευλόγως πολλά για την ευτυχή αυτή εξέλιξη, αλλά δεν εστιάσαμε στην παράμετρο ότι ο δρόμος αποτέλεσε αρνητικό μνημείο ριψοκίνδυνης συμπεριφοράς όλων μας στο τιμόνι. Μια διάσταση της συνετής οδήγησης είναι η συνεκτίμηση των οδικών συνθηκών. Στον τομέα αυτόν, ο βαθμός μας ήταν και είναι χαμηλός.
ΚΑΙ ΑΥΤΟ πρέπει να μας προβληματίζει όσο υπάρχουν πολλοί άλλοι δρόμοι χωρίς στηθαία.