Ο βασιλιάς είναι τρελός

Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».

Θυμάστε τον καιρό που «λύναμε αριθμητική»; Ελπίζουμε να έχετε ξεχάσει τις ζοφερές εκείνες ημέρες και να είναι γεμάτος σήμερα ο χρόνος σας με μέρες καλύτερες (έχουμε διαπιστώσει ότι πολύς κόσμος αναπολεί την παιδική του ηλικία, λες και ήταν ευχάριστο να σε κυνηγάει από τη Δευτέρα μέχρι και το Σάββατο ένα συνημίτονο πάνω σε ντρόουν). Αν ωστόσο δεν έχετε παραγράψει αυτή την εμπειρία, θα θυμάστε και ότι, καταλήγοντας με τα πολλά στη λύση μιας άσκησης, αν το αποτέλεσμα ήταν κάτι σε 766,99888555, τότε ήταν βέβαιο πως κάτι είχε πάει στραβά, καθώς η λύση των προβλημάτων κατά κανόνα ήταν ένα στρωτό και χαριτωμένο 7 ή έστω ένα λυγερό 12, άντε και ένα πλούσιο, ολοστρόγγυλο 20. Λύση με 766,99888555, δεν νογιόταν.

Ούτε και εκείνοι που έχουν την ευθύνη για τους λογαριασμούς του ηλεκτρικού, βλέποντας ότι ένας πελάτης που πλήρωνε λογαριασμούς της τάξης των 350 ευρώ, κάνει πλέον να δίνει 1200, σταματάνε τη διαδικασία και τρέχουν στον ανώτερο. Βρε σεις, λένε του ανώτερου, δεν είναι δυνατόν να πάει σε άνθρωπο λογαριασμός 1200 ευρώ, εάν κάπου εκεί μάλιστα είναι και το εισόδημά του. Αν πάει το εισόδημα στο ρεύμα, τι θα τρώει ο άνθρωπος αυτός; Μια τέτοια ασυμμετρία μεταξύ εισοδήματος και χρεώσεων, είναι εξόφθαλμα παράλογη και σουρεαλιστική. Έτσι κι αλλιώς, αν πάρει άνθρωπος τέτοιο λογαριασμό στα χέρια του, τα ενδεχόμενα είναι τα εξής:

1. Θα τρελαθεί

2. Θα νομίσει ότι τρελαθήκαμε εμείς

3. Θα πάρει δίκαννο και θα έρθει στο γκισέ

4. Δεν θα τον πληρώσει.

Αλλά παρ’ όλα αυτά, οι λογαριασμοί πήγαν στους πολίτες. Επικράτησε η σκέψη ότι δεν γίνεται αλλιώς. Το ζήσαμε και στην κρίση. Περικόπηκαν μισθοί και συντάξεις, γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Φορολογήθηκαν μέχρι και τα σπίτια της χελώνας, γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Πληρώσαμε εισφορές αλληλεγγύης, γιατί επίσης δεν γινόταν αλλιώς. Αφέθηκαν τα σπίτια μας να ρηγματωθούν, γιατί δεν γινόταν αλλιώς. Και μετά έκλεισαν και οι τράπεζες και τη βγάζαμε σηκώνοντας εξηντάρια από τα μηχανήματα, όπως παλιά περιμέναμε στην ουρά για να πάρουμε παγωτό χωνάκι, γιατί και πάλι δεν γινόταν αλλιώς, και μετά ήρθε και ο κορονοϊός και έκλεισαν δουλειές, ερήμωσαν γραφεία και σφραγίστηκαν μύτες γιατί ξανά δεν γινόταν αλλιώς. Και να τώρα η περίφημη ρήτρα αναπροσαρμογής, που την ακούγαμε εδώ και κάτι εβδομάδες και νομίζαμε ότι είναι κάποιος λογιστικός όρος σαν κι αυτούς που μαθαίναμε όταν διαβάζαμε οικονομικά, επί Βαρουφάκη και Παπακωνσταντίνου, για να δώσουμε εξετάσεις στο φέισμπουκ και στο καφενείο. Και να την τώρα η ρήτρα, ανεβαίνει στην οροφή του κτιρίου όπως η Αλκάιντα και αρχίζει να πολυβολεί τους διερχόμενους. Τι να κάνουμε; Δεν γίνεται αλλιώς.

Όμως ήρθε ένα πρωί εκεί όπου ο Δαρείος κοιμόταν, και καθώς είχε δώσει εντολή στον υπηρέτη του να τον ξυπνάει και να τον ενημερώνει, για τα νέα της ημέρας, ο υπηρέτης του, τον ξύπνησε για να τον στραγγαλίσει. Γιατί το κάνεις αυτό; Ρώτησε τον υπηρέτη. Διότι δεν γίνεται αλλιώς, αποκρίθηκε εκείνος. Είχε πάρει τον λογαριασμό του ρεύματος και υπολόγισε ότι για να τα βγάλει πέρα, έπρεπε ταυτόχρονα να υπηρετεί το Δαρείο, την Παρισσάτιδα, τον Κύρο και τον Αρταξέρξη και τα βράδια να δουλεύει στο μπαρ του Μεγάβυζου. Τότε ο Δαρείος ανακάλυψε ότι το «δεν γίνεται αλλιώς» έχει ένα ταβάνι, το οποίο δεν μπορεί ένα ανθρώπινο σώμα να τρυπήσει. Αν επιμείνεις, θα σου απομείνει ένας πολτός με ρούχα.
Κι έτσι δικαιώθηκε ο παρεξηγημένος προφήτης που αποφάνθηκε κάποτε ότι λεφτά υπάρχουν, και τον είχε πάρει ο κόσμος στο κυνήγι. Διότι κοντεύουμε είτε να αρχίσουμε τους στραγγαλισμούς είτε να το γυρίσουμε στην παλαβή, τα οποία αμφότερα είναι επικίνδυνα και ανεπιθύμητα. Ένα από τα βασικά συστατικά ενός πολιτειακού και κοινωνικού οικοδομήματος είναι να βγαίνει καθαρό και αρμονικό το πηλίκον των ασκήσεων.

Γιατί άμα σου βγαίνει κάποιο 766,99888555, αναιρείται η εκλογίκευση του πλαισίου της συνύπαρξης, της συνεργασίας, της εθελούσιας υποταγής στους θεσμικούς κανόνες. Όταν το παιδί αναφώνησε πως ο βασιλιάς είναι γυμνός, το βασίλειο κατέρρευσε. Αναλόγως θα συμβεί αν οι πολίτες διαπιστώσουν ότι του ‘στριψε του άρχοντα η βίδα. Μα, θα πεις, δεν γινόταν αλλιώς, λόγω Πούτιν, Σουέζ, τιμής πετρελαίου και φυσικού αερίου, σεϊχηδων, τάνκερ, αγωγών, και τα ρέστα. Κόψε τον λαιμό σου, να γίνει αλλιώς, γιατί θα γίνουμε όλοι μια Γκόθαμ τον Τζόκερ πρόεδρο, να τον δει ακόμα και ο Τραμπ και να τον βάλει στα πόδια, να τον δει ο Πούτιν και να γυρέψει τη μαμά του.