Μπροστά σε μια (ακόμα) κινητοποίηση στην Υγεία

Ο ΧΩΡΟΣ της υγείας ανέκαθεν ήταν σε κατάσταση διαρκούς βρασμού. Οσα χρόνια θυμόμαστε τον εαυτό μας, υπάρχουν ανάγκες ακάλυπτες, ελλείψεις, δυσλειτουργίες. Που προβάλλονται πολύ συχνά με καταστροφολογικές και εσχατολογικές διατυπώσεις. Εκείνο το τέλος του ΕΣΥ έχει που προβλέπεται πολλά χρόνια πριν την κρίση.

ΑΛΛΑ αυτό δεν σημαίνει ότι οι αιτιάσεις του υγειονομικού κόσμου είναι απαραιτήτως αβάσιμες και υπερβολικές, έστω και αν οι κυβερνήσεις εξαντλούν, τις περισσότερες φορές, τα περιθώρια του προϋπολογισμού και των διαθέσιμων πόρων για να ανταποκριθούν.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ όμως όλα ζήτημα χρημάτων. Εγείρονται και θέματα πολιτικών επιλογών. Αναψε φωτιές η κυβερνητική απόφαση να επιτρέψει απογευματινά χειρουργεία για τους δημόσιους λειτουργούς της υγείας. Σκοπός της ήταν, βέβαια, να αποσυμφορήσει το σύστημα και ταυτόχρονα να δώσει στον ιατρικό κόσμο τη δυνατότητα να ενισχυθεί εισοδηματικά. Με μια ενίσχυση, βέβαια, που διαγράφεται, εν προκειμένω, γενναία…

ΥΠΑΡΧΕΙ ένα κακό προηγούμενο, ωστόσο, με την αντίστοιχη λειτουργία απογευματινών ιατρείων, η οποία δεν συνδυάστηκε -λόγω αδυναμίας;- με τους δέοντες ελέγχους στα δημόσια ιατρεία, ενώ ταυτόχρονα παραμένει ανενεργή η πολυδιαφημισμένη πρωτοβάθμια κάλυψη.

ΟΙ ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΙ αυτές δίνουν θέμα στη σημερινή κινητοποίηση και επαναφέρουν τις γνωστές αιχμές για «νεοφιλελεύθερων προδιαγραφών» προθέσεις να παραδοθεί η δημόσια υγεία «στους ιδιώτες».

ΣΥΜΦΩΝΟΙ, εθελοτυφλεί και αιχμαλωτίζεται σε αναχρονιστικά στερεότυπα όποιος εκδηλώνει πραγματική ή συνθηματολογική αλλεργία στον ιδιωτικό τομέα. Αλλά από την άλλη, η καλύτερη απάντηση που μπορεί να δώσει η κυβέρνηση είναι η απτή, μετρήσιμη από τον κόσμο, στήριξη του δημόσιου τομέα υγείας.