Η πρωτη εντολή που δόθηκε στον Μωυσή

ΕΧΟΥΜΕ ακόμα πανδημία, αν το είχατε ξεχάσει. Δεν μας το θυμίζει και πολύ η καθημερινότητά μας, πέρα από πολίτες με μάσκες που βλέπουμε εδώ κι εκεί στα σούπερ μάρκετ και στα μέσα μεταφοράς. Μας επανέφερε στην τάξη η κυβερνητική απόφαση που αποδέχεται την επιστροφή των μη εμβολιασμένων υγειονομικών στις επάλξεις του δημόσιου συστήματος, την οποία κατέστησε υποχρεωτική η απόφαση του Συμβουλίου Επικρατείας. Σύμφωνα με αυτήν, εξέλιπαν οι λόγοι της απομάκρυνσης και δεν διαπιστώσαμε να τεκμηριώνεται επιδημιολογικά το αντίθετο.

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ωστόσο επιμένει ότι οι ανεμβολίαστοι είναι επικίνδυνοι για τους χώρους υγείας. Και τους επιβάλλει δύο ράπιντ τεστ, εξόδοις τους. Το μέτρο προσλαμβάνει τιμωρητική χροιά, εφόσον δεν γίνεται αντιληπτό πόσο πιο επικίνδυνος είναι ο ανεμβολίαστος από τον εμβολιασμένο, αφού και ο δεύτερος μπορεί να είναι φορέας του ιού ανεξάρτητα εάν νοσήσει ή όχι.

ΑΠΟ ΤΗΝ άλλη πλευρά, μένει αναπάντητο το ηθικό ζήτημα της επιβράβευσης του υγειονομικού που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα να θωρακίσει τον εαυτό του και το σύστημα, εν αντιθέσει με εκείνον που απέφυγε το -κατ’ εκείνον- ρίσκο. Είναι όμως γεγονός ότι οι μεν δεν επιβραβεύθηκαν, αλλά οι δε πλήρωσαν κόστος: Εμειναν ανενεργοί και απλήρωτοι επί 14 μήνες.

ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ σημασία έχουν, εντούτοις, αυτά και μεγαλύτερη μια άλλη παράμετρος. Οι υγειονομικοί που αρνήθηκαν το εμβόλιο αποτέλεσαν μια ηχηρή, υπονομευτική απονομιμοποίηση του θεμελίου της υγειονομικής πολιτικής απέναντι σε έναν θανάσιμο κίνδυνο. Αδειασμα, σε σύγχρονα Ελληνικά.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ερώτημα, επομένως, για το εξής, είναι εάν οφείλουν ή όχι οι στυλοβάτες του υγειονομικού συστήματος να σέβονται στην πράξη το επίσημο επιστημονικό πλαίσιο του τομέα τον οποίο υπηρετούν. Και αν δεν το σέβονται, εάν μπορούν να είναι μέλη του.

Η ΠΡΩΤΗ εντολή που παρέδωσε ο Θεός στον Μωυσή, έλεγε πως δεν μπορείς να λατρεύεις άλλους θεούς εκτός από μένα. Εάν τους λατρεύεις, ακολούθα άλλη διαδρομή, και όπου σε βγάλει.