Ξεχνάμε τους σεισμούς, αλλά μας θυμούνται εκείνοι
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ από τις επετείους που θα ήθελε να θυμάται κανείς, όμως θα έπρεπε. Αφενός γιατί ο σεισμός της 8ης Ιουνίου του 2008, από τον οποίο συμπληρώνουμε μια 15ετία, είναι ένα σοβαρό κομμάτι της νεότερης ιστορίας της περιοχής, αφετέρου γιατί η μνήμη έχει μια χρησιμότητα.
ΟΠΩΣ θυμόμαστε, η ισχυρότατη εκείνη δόνηση είχε ταλαιπωρήσει ή και αχρηστεύσει ορισμένες σημαντικές υποδομές της περιοχής μας. Εκτοτε, υπήρξαν σημαντικές αναβαθμίσεις-βελτιώσεις. Οπως η ανακατασκευή του «Αγίου Ανδρέα» και η αναθεώρηση του υγειονομικού χάρτη της Πάτρας. Επίσης, η θεαματική ανακαίνιση του ναού της Παντάνασσας, επίσης στην Πάτρα, αλλά και περιφερειακών εκκλησιών που είχαν πληγεί καίρια.
ΥΠΗΡΞΑΝ όμως και βαλτώματα. Για πολλά χρόνια παρέμεινε μετέωρη η τύχη του «Εργοστασίου Τέχνης», μέχρι που επιτέλους ο Δήμος αποφάσισε να το διασώσει (μάλλον… από εμάς δοκιμάστηκε παρά από τον Εγκέλαδο) και να το αξιοποιήσει. Και βέβαια εγκαταλείφθηκε άνευ επαίνων μέχρι που απο-ρήμαξε το παλιό κτίριο Λιμένα, που χάσκει ως κουφάρι στην είσοδο του ιστορικού λιμένα.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να περιμένουμε σεισμούς για να ανανεώνουμε τον κτιριακό εξοπλισμό. Αυτό συνιστά γραφικότητα και επικίνδυνο παιχνίδι με τη δημόσια ασφάλεια. Αλλά πρέπει να διδασκόμαστε από τους σεισμούς ως προς την προληπτική διάσταση. «Χρειάστηκε» να συμβεί το σεισμικό γεγονός της Τουρκίας για να θυμηθούμε το ερώτημα των προσεισμικών ελέγχων σε δημόσια και ιδιωτικά κτίρια και την παροχή κινήτρων προς τους ιδιώτες για να επιδιορθώνουν την ακίνητη περιουσία τους. Αλλά μετά το ξεχάσαμε και πάλι, και απλά διερωτώμαστε αν έχουν δίκιο οι σεισμολόγοι που υπολογίζουν ότι μας χρωστάει μια δόση ρίχτερ και ο Κορινθιακός.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
