Ο καλός ο Μίλερ
Ο διευθυντής σύνταξης της “Π” Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει…
Πολλοί ποδοσφαιρόφιλοι που είχαν διαβάσει τη «Φανέλα με το 9» είχαν σχηματίσει την άποψη ότι ο Μένης Κουμανταρέας είχε περιγράψει ένα υπαρκτό μοντέλο ταλαντούχου ποδοσφαιριστή των άγουρων χρόνων του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με τη διαφορά ότι το μοντέλο αυτό παρέπεμπε περισσότερο στη φανέλα με το 7, παρά με το 9: Ταίριαζε περισσότερο με το στιλ και την προσωπικότητα του αέρινου, δαντελένιου εξτρέμ που συνδυάζει ένστικτο με ελαστικότητα, αλλά όχι με τον στέρεο χαρακτήρα που απαιτούσε η μακροημέρευση στα ελληνικά γήπεδα του καιρού εκείνου. Η φανέλα με το εννιά, το βαρύ, συχνά άτεχνο φορ, αλλά δαιμόνιο στοιχείο που μυρίζεται το γκολ σαν ο καρχαρίας το αίμα, και που είναι εκνευριστικά παρών την κατάλληλη στιγμή για να κάνει με εκνευριστική συνέπεια την ενέργεια που θα φέρει το γκολ, είναι το θετικό στοιχείο της ομάδας: Ψυχρός, αποτελεσματικός, σπάνια τραυματίζεται, σπάνια αποβάλλεται, εκθέτει τις άμυνες, κάνει την τρύπα στο πουλόβερ και το ξηλώνει: 1-0. Ενας τέτοιος παίκτης ήταν ο Γκέρντ Μίλερ, που τον μάθαμε Μύλερ, αφενός επειδή δεν είχε ακόμα απλοποιηθεί η μεταφορά ξένων γλωσσικών τύπων στα ελληνικά, αφετέρου γιατί ο καλός ο Μύλερ όλα τα άλεθε: Εβαζε γκολ «από το πουθενά», όπως το μνημειώδες δεύτερο της Δ. Γερμανία στον τελικό με τους Ολλανδούς, το 1974.
Τελειώνοντας η άδειά μας, πέφτουν βροχή οι ειδήσεις: Οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την Καμπούλ, σεισμός σκότωσε 1300 ανθρώπους στην Αϊτή, φωτιές σβήνουν αλλά και φωτιές ανάβουν, πρωθυπουργοί ζητούν συγνώμες, αρχηγοί αντιπολίτευσης ζητούν παραιτήσεις υπουργών, και κάπου στα αριστερά των πρωτοσέλιδων η πληροφορία ότι ο Γκέρχαρντ Μίλερ, ο στυγνός δήμιος των αντιπάλων εστιών κατά τη δεκαετία του ’70 έφυγε από τη ζωή. Το παρελθόν έχει την ιδιότητα να σου τραβά την προσοχή περισσότερο από όσο το παρόν, ίσως επειδή ο εαυτός σου, ενώ κινείται από το παρόν προς το μέλλον, συντίθεται από ποικίλα παρελθόντα, που ενώ είναι κοινός τόπος για όλους, καθένας μας το θεωρεί ως ατομική του αποσκευή. Δεν ξέρεις τι να κρατήσεις ως πρωτεύον από την περίπτωσή του. Την εκτελεστική του δεινότητα ή την αυτοκαταστροφική του διάθεση; Προτιμάς κάτι ενδιάμεσο: Την δυσερμήνευτη αντίφαση ανάμεσα στην παγερή στόφα του σκόρερ και τον λεπτεπίλεπτο ψυχισμό ενός ανθρώπου που χρειαζόταν τόνους από αλκοόλ για να βρίσκει ισορροπίες. Ο θρύλος λέει ότι η περιπέτεια άρχισε από τότε που οι υποχρεώσεις της ομάδας τον έβαζαν με το ζόρι στα αεροπλάνα, τα οποία έτρεμε και κατέφευγε στο ποτό για να αναχαιτίσει τον φόβο των πτήσεων. Αν το δεις ποιητικά, βλέπεις το καπρίτσιο της μοίρας: Ο επιθετικός δεν είχε πλέον σε ποιον άλλον να επιτεθεί παρά στον εαυτό του. Όχι από μένος και πάθος, αλλά από την έλλειψη ισχύος που βασανίζει τους ισχυρούς, μια ακατανόητη αδυναμία στα μάτια των τρίτων, και πρωτίστως στα μάτια τα δικά τους. Όμως, οι ρωγμές τους είναι ο εαυτός τους. Εμαθαν να ζουν μ’ αυτές, έμαθαν να αυτοπαρηγορούνται με τεχνητές αποδράσεις, ουσίες, παραμυθίες. Είναι κι αυτό μια απόλαυση, μια ηδονή. Η απόλυτη δύναμη σου φέρνει πλήξη. Περνάς την περισσότερη μέρα σου με τα γκολ που βάζεις και τους εκδηλωτικούς σου πανηγυρισμούς. Όταν τα φώτα σβήσουν, πας να κυλιστείς στην κινούμενη άμμο των γκολ που δέχεται η ψυχή σου.
Όταν βλέπαμε τον Μίλερ να μεγαλουργεί, δεν ξέραμε τίποτα από όλα αυτά. Τέτοιες πληροφορίες δεν έφταναν στην απόμακρη Ελλαδίτσα. Αυτό που έφτανε ήταν η εικόνα της ασπρόμαυρης γερμανικής στολής στην ασπρόμαυρη οθόνη. Υπεροχή, αυτοπεποίθηση, ρώμη, τακτική, υπομονή, αυτοπειθαρχία. Αυτές τις ομάδες ή τις λατρεύεις ή τις μισείς. Ισως ο Μίλερ να τραμπαλιζόταν ανάμεσα στις δύο μικρές περιοχές, του θριάμβου και του ονείδους, χωρίς να μπορεί να υπάρξει σε καμία από τις δύο χωρίς να πατάει ταυτοχρόνως και στην άλλη. Η οθόνη ήταν πολύ μικρή για να χωρέσει η πραγματική εικόνα. Εμείς βλέπαμε τον παίκτη να πετάγεται, να σκοράρει, να τρέχει πηδώντας στον αέρα και τινάζοντας την γροθιά του. Ο διαιτητής σφύριζε λήξη. Όταν άρχιζε το άλλο ματς, ήταν μόνο ο Μίλερ εκεί, σε μια άδεια κερκίδα, που την γέμιζαν μπουκάλια και πώματα. Δυστυχής όποιος δεν μπορεί να απολαύσει την ευτυχία του, περισσότερο και από εκείνον που δεν γνώρισε καμία ευτυχία στη ζωή του.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News