Οι Βόμβες, ο Κατάσκοπος και οι «Γαλονάδες»!

Οι Βόμβες, ο Κατάσκοπος και οι «Γαλονάδες»!

Η πρώτη γνωριμία του γράφοντα με το «Stratego» ήταν στα μέσα της 10ετίας του ΄90, όταν οι καλοκαιρινές διακοπές συνοδεύονταν με με άπειρες ώρες μάχης, όχι σε κανονικά πολεμικά πεδία, χαρακώματα και ναρκοπέδια, αλλά πάνω σε ένα ταμπλό με 80 πιόνια (συνήθως 40 Κόκκινα και 40 Μπλε).

Ναι, το «Stratego» πήρε αμέσως ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μας. Ξεπέρασε και το σκάκι και το τάβλι και τη «Ναυμαχία» και το «Σκορ 4» και το «Risk» και το «Master Mind» και το «Μάντεψε Ποιος» μαζί! Και φανταστείτε ότι το πρωτότυπο όνομα του «Stratego» ήταν «L΄Attaque», καθώς οι… εφευρέτες  του συγκεκριμένου παιχνιδιού ήταν Γάλλοι!

Δεν ήθελε και πολλά πράγματα για να στήσεις τα πιόνια ανάμεσα στις δυο λίμνες που βρίσκονται στο κέντρο του ταμπλό. Αρκούσε να ήξερες απέξω και ανακατωτά την στρατιωτική ιεραρχία, ότι π.χ. ο Στρατάρχης είναι ανώτερος του Στρατηγού, ότι ακολουθούν οι Συνταγματάρχες, οι Ταγματάρχες, οι Λοχαγοί, οι Υπολοχαγοί, οι Λοχίες και πάει λέγοντας! Επρεπε να ξέρεις ότι οι Βόμβες είναι τα μόνα πιόνια που δεν κινούνται και ότι οι μόνοι που τις εξεδετερώνουν είναι οι Ναρκαλιευτές. Οφειλες να γνωρίζεις ότι οι Ανιχνευτές μπορούν να κάνουν… άλματα και – κυρίως – ότι αν χάσεις τη Σημαία σου, το άλλο ακίνητο πιόνι του ταμπλό (και τι πιόνι!), το παιχνίδι τελειώνει εις βάρος σου.

Το «Stratego» συνδυάζει τακτική, τύχη και μνήμη. Είναι όπως όταν κάποιος παίζει πόκερ. Πρέπει να θυμάσαι τα χαρτιά που έχουν πέσει στην πράσινη τσόχα. Πρέπει να έχεις σταμπάρει που βρίσκονται τα πιόνια του εχθρού, τα οποία έχεις αναγνωρίσει.

Και κάτι τελευταίο: Ειδική μνεία πρέπει να γίνει στον Κατάσκοπο. Είναι το πιο αδύναμο, αλλά και το πιο δυνατό πιόνι ταυτόχρονα του «Stratego». Μπορούν να τον «φάνε» όλοι, αλλά είναι, ταυτόχρονα, και το μοναδικό κινούμενο πιόνι που μπορεί να «φάει» τον αντίπαλο Στρατάρχη. Η συνηθισμένη τακτική του γράφοντα (φανταζόμαστε και πολλών άλλων παικτών…) ήταν να βάζουν ως «δόλωμα» τον Στρατηγό με τον Κατάσκοπο πίσω του. Και κάπως έτσι ο αντίπαλος Στρατάρχης «έτρωγε» μεν τον Στρατηγό, αλλά την πάταγε στο τέλος από τον Κατάσκοπο. Και το παιχνίδι έπαιρνε, πλέον, άλλη τροπή.

Οπως καταλάβατε, αν δεν έχετε ήδη μυηθεί στον μαγικό κόσμο του «Stratego» σας συνιστούμε το κάνετε. Προμηθευόμενοι το γνωστό επιτραπέζιο από οποιοδήποτε παιχνιδάδικο, θα ταξιδέψετε στη Ναπολεόντειο εποχή, μετέχοντες στις μάχες του Αουστερλιτς, της Ιένας-Αουερστεντ, του Φρίντλαντ, της Δρέσδης, του Λούτζεν και του Βατερλώ, χωρίς να… ανοίξει ρουθούνι!

Υ.Γ.: Οσοι έχετε στο πίσω μέρος του μυαλού σας διάφορα κολπάκια, τύπου «έλα μωρέ, ας κινήσουμε και τις Βόμβες ή και την Σημαία, ποιος θα το καταλάβει;», δεν έχετε καμία θέση τον κόσμο του «Stratego». Το γράφουμε γιατί έχουμε παίξει με τέτοιους αντιπάλους και δεν είναι ό,τι καλύτερο αυτή η εμπειρία…

ΚΩΣΤΑΣ ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ

(ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΗΣ «ΠτΔ» ΓΙΑ ΤΟ «STRATEGO»)