ΑΦΙΕΡΩΜΑ: Εθελοντές διασώστες από την Κάτω Αχαΐα απεγκλώβισαν 93 άτομα μέσα σε 7,5 ώρες σε χωριό της Θεσσαλίας – ΦΩΤΟ
Το Σώμα Εθελοντών Διασωστών (ΣΕΔΙΠ) Δυτικής Αχαΐας, στην πλημμυρισμένη Θεσσαλία. Πήραν «Φύλλο πορείας» για τα Τρίκαλα και επιχείρησαν στο χωριό Μεγάλα Καλύβια και στην ευρύτερη περιοχή.
Διασωθέντες στο χωριό Μεγάλα Καλύβια μεταφέρονται από βάρκα σε πλατφόρμα τρακτέρ 
Το Σώμα Εθελοντών Διασωστών Πυροσβεστών (ΣΕΔΙΠ) Δυτικής Αχαΐας, μία εκ των τριών Εθελοντικών Οργανώσεων του Νομού, που προσφάτως εντάχθηκαν στο Ενιαίο Μητρώο της γενικής γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, βρέθηκε στις πληγείσες περιοχές της Θεσσαλίας από την κακοκαιρία «Daniel».
Δύο διασώστες, ο Γεράσιμος Παναγόπουλος και ο πιστοποιημένος δύτης Γιώργος Ραγκαβάνης, μετά την κινητοποίηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εθελοντικών Οργανώσεων Δασοπροστασίας – Πυρόσβεσης, την Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου, πήραν φύλλο πορείας για το «θαμμένο» στα λασπόνερα χωριό Μεγάλα Καλύβια Τρικάλων. Εκεί, σε συνεργασία με εθελοντές διασώστες από Πρέβεζα και Βύρωνα Αττικής, το Σάββατο και σε διάστημα 7,5 ωρών κατάφεραν να απεγκλωβίσουν δεκάδες άτομα και κατοικίδια, ενώ την επομένη συνέδραμαν σε αντλήσεις υδάτων στην ευρύτερη περιοχή.
Οι διασώστες Γεράσιμος Παναγόπουλος και Γιώργος Ραγκαβάνης
«Ο τομέας μας ήταν το χωριό 2.000 κατοίκων, στο οποίο η στάθμη του νερού ήταν 1,5 με 2 μέτρα. Μέχρι τις 3.30 το μεσημέρι διασώσαμε συνολικά 93 άτομα και 4 κατοικίδια. Είχαμε πολλά παιδιά με τις μανάδες τους, αφού οι άνδρες έμεναν πίσω γιατί κάποια σπίτια είχαν και ζωντανά που κάποιος έπρεπε να προσέχει. Υπήρχαν ηλικιωμένοι μεταξύ αυτών και κατάκοιτοι. Συγκεκριμένα, η τελευταία μας διάσωση ήταν μια τέτοια γυναίκα 93 ετών, που έπρεπε να κατέβει με καροτσάκι από τον α’ όροφο» περιγράφει στην «Πελοπόννησο της Δευτέρας» ο πρόεδρος του ΣΕΔΙΠ Δυτικής Αχαΐας, Γεράσιμος Παναγόπουλος, που όπως λέει «ήταν η πρώτη φορά που συμμετείχαν σε μια τέτοια καταστροφή, με μέτωπα τεράστια και πάρα πολλά, που δεν μπορούσε να επιληφθεί ούτε ο κρατικός μηχανισμός και οι καταστροφές ήταν τεράστιες». Χαρακτηριστική η φράση του: «Ο,τι βλέπατε στην τηλεόραση βάλτε το επί 10. Ηταν κάτι πρωτόγνωρο!».
«Βλέπεις ηλικιωμένους να κλαίνε…»
Υπήρξαν στιγμές που κινδυνεύσατε;
Ο μόνος κίνδυνος που νιώσαμε και το βιώσαμε έντονα, όλες αυτές τις ώρες, ήταν το γεγονός ότι πετρέλαιο και βενζίνη από τα τρία βενζινάδικα του χωριού που είχαν πλημμυρίσει, είχαν γίνει ένα με το νερό. Επιπλέον, είχαν πλημμυρίσει οι βόθροι. Ανά μία-μιάμιση ώρα, από τον Ερυθρό Σταυρό μάς έβαζαν κολλύρια στα μάτια».
Τι έχετε αναθεωρήσει;
Σίγουρα αναθεωρείς πολλά πράγματα, όταν βλέπεις ηλικιωμένους, μόλις τους κατεβάζεις για να τους μεταφέρεις, να κλαίνε και να σ’ ευχαριστούν και στα μάτια τους να βλέπεις τους δικούς σου παππούδες και γιαγιάδες».
«Κατάκοιτη μας φίλησε τα χέρια…»
Για τον Γιώργο Ραγκαβάνη, πατέρα δύο ανήλικων κοριτσιών (7 και 3,5 ετών), ήταν αδύνατον να πιστέψει αυτό που αντίκρισε. Μοιράζεται, μέσω της «ΠτΔ», ένα συγκλονιστικό γεγονός που τον «σημάδεψε» κατά τον απεγκλωβισμό υπέργηρης κατάκοιτης γυναίκας: «Μόλις την κατεβάσαμε και την πήγαμε στον χώρο παραλαβής, πήγε να μας φιλήσει τα χέρια και μαζί με τον Μάκη τα τραβήξαμε και, χωρίς να έχουμε συνεννοηθεί, της φιλήσαμε εμείς τα δικά της. Ηταν συνταρακτικό».
Και συνεχίζει: «Πήραμε παιδιά με δική μας ευθύνη -καθώς οι γονείς έπρεπε να μείνουν πίσω- και τα παραδώσαμε στον Ερυθρό Σταυρό ώστε να έρθουν συγγενείς να τα παραλάβουν. Στα πρόσωπα όλων έβλεπα τον πατέρα μου, τη μητέρα, μου τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου. Φεύγοντας από εκεί, βλέπεις τελικά ότι είναι όλα ένα τίποτα, από τη μια στιγμή στην άλλη. Δεν μπορείς να θεωρείς τίποτα σίγουρο. Κι αυτοί οι άνθρωποι, τις προηγούμενες ημέρες, ζούσαν όπως εμείς, οπότε χρειάζεται να είμαστε προσγειωμένοι όλοι. Η έκκληση από μένα -εάν θα μπορούσε να βγει κάτι θετικό- θα ήταν να έρθουν στις εθελοντικές ομάδες που κάνουν δουλειά και άλλα άτομα, ώστε να μπορέσουν, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, να βοηθήσουν σε αντίστοιχες καταστάσεις είτε στον τόπο μας είτε αλλού.
Διάσωση σκύλου από πλημμυρισμένο σπίτι.
«Μας αγκάλιασαν…»
«Οι άνθρωποι ήταν απελπισμένοι, είχαν χάσει τις περιουσίες τους, ωστόσο μας αγκάλιασαν σαν να ήμασταν δικά τους παιδιά. Μας μαγείρεψαν για να φάμε, ό,τι είχαν το μοιράστηκαν μαζί μας» λέει συγκινημένος ο Γ. Παναγόπουλος, που δεν παρέλειψε να αναφερθεί στη σημαντική βοήθεια των νέων του χωριού, οι οποίοι με εκσκαφείς και με τρακτέρ-πλατφόρμες, παραλάμβαναν από τη βάρκα τους διασωθέντες, μεταφέροντάς τους στον χώρο συγκέντρωσης, στο παλιό Δημαρχείο.
Υ.Γ.: Στα «μελανά» σημεία της αποστολής του ΣΕΔΙΠ Δ. Αχαΐας ήταν το γεγονός ότι το ιδιόκτητο πυροσβεστικό όχημά του πλήρωσε διόδια, εκτός της γέφυρας Ρίου-Αντιρρίου!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
