Απ. Καραγιάννης: “Το μικρόβιο το κόλλησα στην Πάτρα”
Πρόκειται για ένα άνθρωπο του πόλο που γαλουχήθηκε στην Πάτρα, στην «κυψέλη» της ιστορικής ομάδας του ΝΟΠ, όμως τα τελευταία χρόνια ζώντας στην Αμερική άνοιξε τα «φτερά» του και κάνει καριέρα προπονητή σε υψηλό επίπεδο.
Ο λόγος για τον πατρινό Απόστολο Καραγιάννη ο οποίος σε λίγους μήνες συμπληρώνει δέκα χρόνια ζωής στο Σικάγο, όπου παράλληλα με τις επαγγελματικές του υποχρεώσεις είναι ομοσπονδιακός προπονητής.
Η «Πελοπόννησος» μίλησε με τον παλιό πολίστα του ΝΟΠ για το μοντέλο λειτουργίας του πόλο στις ΗΠΑ, για το τι θα αλλάζει αν επέστρεφε στην χώρα μας και σχολιάζει την πορεία του ΝΟΠ κα της ΝΕΠ στα φετινά πρωταθλήματα…
-Απουσιάζετε δέκα χρόνια από την Πάτρα. Όταν φύγατε ήταν στο μυαλό σας να γίνεται προπονητής πόλο;
«Ξεκίνησα στην μικρή πισίνα της Αγυιάς, στα 4 μου χρόνια. Πρώτα ως κολυμβητής μέχρι τα 16 και μετά στο παιδικό τμήμα πόλο του ΝΟΠ, την ονειρική δεκαετία του ’90. Έζησα την μεγάλη ομάδα του Λώλου και την πλημυρισμένη κερκίδα. Είχα την μεγάλη τύχη για δύο χρόνια να την ζήσω και εκ των έσω, από το 1998 μέχρι το 2000, ως παίχτης. Είχα επίσης την τιμή να παίξω σε όλες τις ομάδες της Πάτρας που έπαιξαν στην Α2 από το 2000 μέχρι το 2008 (Θρίαμβος, ΟΠΑΘΑ και ΝΟΠ). Από το 2008 μέχρι και το 2013 αγωνίστηκα σε ομάδες της περιφέρειας στην Α2 και στην Β’ Εθνική (Καλαμάτα, Κέρκυρα και Λαμία). Μια ζωή μέσα στις πισίνες και τα χλώρια, με συνοδοιπόρους κορυφαίους προπονητές και συμπαίχτες από την αφρόκρεμα της υδατοσφαίρισης. Τι πιο σύνηθες να συμβεί λοιπόν από το να κολλήσω για τα καλά το “χλωριούχου μικρόβιο” της προπονητικής. Με μέντορες τους Δημήτρη Αθυμαρίτη (πρώτο επαγγελματία με όλη την σημασία της λέξης προπονητή που συνεργάστηκα στην αθλητική μου καριέρα), Κακουλίδη και Γιαννουρή, οι βάσεις και τα ερεθίσματα είχαν προετοιμάσει το έδαφος κατάλληλα ώστε μετά την μετακόμισή μου στην άλλη άκρη του Ατλαντικού να ασχοληθώ από την άκρη της πισίνας με το άθλημα που λατρεύω».
-Ποιες είναι οι διαφορές στο μοντέλο λειτουργίας σε σχέση με την Ελλάδα;
«Προτεραιότητα στην Αμερική είναι τα μαθήματα και στόχος της συμμετοχής των μαθητών στα σχολικά πρωταθλήματα είναι η καλλιέργεια και διαμόρφωση του χαρακτήρα. Ο πρωταθλητισμός, ειδικά στο πόλο, για την περιφέρεια του Σικάγο αφορά ελάχιστους αθλητές και ειδικότερα αυτούς που θέλουν να παίξουν σε κολεγιακό επίπεδο. Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει επαγγελματική λίγκα πόλο ούτε στις γυναίκες ούτε στους άνδρες. Υπάρχει όμως ανεπτυγμένη παραγωγική διαδικασία αθλητών μέσω του σχολικού αθλητισμού. Οι μαθητές είναι υποχρεωμένοι να κάνουν τουλάχιστον 2 διαφορετικά αθλήματα κατά την διάρκεια της σχολικής χρονιάς. Αν θέλουν τα παιδιά να αφοσιωθούν σε ένα σπορ, στο πόλο στην περίπτωσή μας, τότε απευθύνονται στους συλλόγους, σαν την ομάδα που δουλεύω, New Trier Aquatics. Την ευθύνη των συλλόγων έχει η οικεία ομοσπονδία (USA Water Polo). Η ομοσπονδία είναι υπεύθυνη για τη δημιουργία εθνικών ομάδων και διοργανώνει ετήσια τουλάχιστον 20 τουρνουά, όλων των ηλικιακών κατηγοριών. Κύριος στόχος του αθλητή/πολίστα είναι να καταφέρει να γίνει τόσο καλός ώστε να μπορέσει να παίξει και στο Κολέγιο, παίρνοντας υποτροφία. Να είσαι μόνο καλός παίχτης βέβαια δεν φτάνει. Πρέπει να έχεις και άριστους βαθμούς αλλιώς το Πανεπιστήμιο σε απορρίπτει. Οι καλύτεροι παίχτες των Πανεπιστημίων είναι και αυτοί που στελεχώνουν τις Εθνικές Ομάδες των ΗΠΑ».
-Τα τελευταία χρόνια είστε υπεύθυνος ακαδημιών στην ομάδα New Trier Aquatics, με έδρα την Winnetka, ένα προάστιο στα βόρεια του Chicago, Ποιος είναι ο στόχος σας;
«Ξεκινήσαμε πριν έξι χρόνια από το μηδέν, μαζί με τον τεχνικό διευθυντή Λάζλο Χρούζα. Εκείνος από την Ουγγαρία, εγώ από την Ελλάδα, με όραμα να προσφέρουμε σε όποιον αθλητή επιθυμεί τις βάσεις για να παίξει στο υψηλότερο επίπεδο. Να παροτρύνουμε τους αθλητές να ασχοληθούν με το πόλο όλο τον χρόνο και όχι μόνο κατά την διάρκεια του σχολικού πρωταθλήματος. Θέλαμε να αλλάξουμε την επικρατούσα νοοτροπία της περιφέρειας μας και να θέσουμε επαγγελματικά πρότυπα στην λειτουργία των ακαδημιών υδατοσφαίρισης. Να φέρουμε τα ευρωπαϊκά στάνταρ λειτουργίας μιας ακαδημίας υδατοσφαίρισης, που και οι δυο μας έχουμε υπηρετήσει, στο Σικάγο. Τα αποτελέσματα μιλάνε από μόνα τους και η ομαδική δουλειά όλων των προπονητών της ακαδημίας, έχει καθιερώσει το κλαμπ στα κορυφαία της Αμερικής. Έχουμε ήδη τα σκήπτρα στην Περιφέρειά μας καθώς και τα αγόρια και τα κορίτσια μας, έχουν κερδίσει τα τοπικά πρωταθλήματα τόσο σε 18Κ όσο και στα 16Κ. Επίσης έχουμε πλασαριστεί σε υψηλές θέσεις , top 8, στα Junior Olympics, το μεγαλύτερο τουρνουά πόλο στην Αμερική.
Προσωπικός στόχος είναι κάποια στιγμή να γίνω μέλος του προπονητικού επιτελείου της Εθνικής Ομάδας των ΗΠΑ, σε οποιαδήποτε ηλικιακή κατηγορία ή φύλλο. Να συμμετάσχω δηλαδή με την Εθνική σε μια μεγάλη διεθνή διοργάνωση. Είμαι ήδη μέλος της Αμερικανικής Ομοσπονδίας αφού έχω προσληφθεί σαν Περιφερειακός Προπονητής των αγοριών 18U για τις Μεσο-δυτικές Πολιτείες. Με λίγο τύχη και πολλή δουλειά ίσως τα καταφέρω».
-Με την εμπειρία που έχετε αποκτήσει στην Αμερική τι θα αλλάζεται στο πόλο αν επιστρέφατε πίσω;
«Ένα στοιχείο που θα άλλαζα θα ήταν να κάνω την προπόνηση πιο διασκεδαστική. Πιστεύω ότι η προπόνηση στην Ελλάδα, ειδικά στις πιο μικρές ηλικιακές κατηγορίες, είναι πολύ μονότονη. Τα παιδιά, ειδικά στα 13Κ και όχι μόνο στο πόλο, χάνουν γρήγορα το ενδιαφέρον τους. Νομίζω ότι χάνεται η χαρά του παιχνιδιού αφού κυνηγώντας το αποτέλεσμα από τις μικρές ηλικίες επικεντρώνονται σε τακτικές και στρατηγικές και όχι στην ανάπτυξη του ταλέντου του αθλητή και της ομορφιάς του παιχνιδιού. Πρέπει να δοθεί χώρος στον αθλητή να κάνει λάθη και να χάσει, η νίκη να μην είναι αυτοσκοπός. Πρέπει να ενδιαφερθούμε για την ολική ανάπτυξη του παιδιού, πρώτα σαν άνθρωπος και μετά σαν αθλητή».
-Ενα σχόλιο για την πορεία του ΝΟΠ στην Α1 Εθνική και της ΝΕΠ στην Α2 εθνική;
«Ο ΝΟΠ στην Α1 Ενική θα έχει δύσκολο έργο για την παραμονή, το καλό όμως είναι ότι επενδύει στο ταλέντο των παιδιών από τις ακαδημίες του, όπως και στο ελληνικό στοιχείο. Γνωρίζω από 1ο χέρι ότι η διοίκηση κάνει υπέρβαση για να συντηρήσει την ομάδα στην Α1 και μακάρι οι κόποι τους στο τέλος να ανταμειφτούν. Η ΝΕΠ από την άλλη μεριά και αυτοί επενδύουν σε Πατρινόπουλα πλούσια σε ταλέντο για την αντρική ομάδα. Πιστεύω ότι αν βρεθούν στην καλύτερή τους φόρμα στα play off θα έχουν μεγάλες πιθανότητες να ανέβουν στην μεγάλη κατηγορία. Το ερώτημα όμως είναι αν αντέχει η Πάτρα 2 ανδρικές ομάδες στην Α1; Η ιστορία απόδειξε πως όχι. Νομίζω ότι ήρθε η ώρα οι μικροπρέπειες, τα μικροσυμφέροντα και οι εγωισμοί να παραμερίσουν αν θέλουμε να κάνουμε κάτι μεγάλο, με όραμα για το Πατραϊκό πόλο. Τόσο στους άντρες, όσο και στις γυναίκες. Πιστεύω το κλειδί θα ήταν να βρεθεί ένας ηγέτης να συσπειρώσει τις υγιείς δυνάμεις του ναυταθλητισμού και να ανοίξει τα σωματεία στην Πατραϊκή κοινωνία που διψάει για επιτυχίες. Να θέσει ένα πλάνο επιστροφής όλων των Πατρινών που παίζουν σε ομάδες των Αθηνών στην Α1 και με την προσθήκη τριών ποιοτικών ξένων να χτυπήσει την 3η θέση, το έχουμε ξανακάνει και άνετα μπορούμε να το ξανακάνουμε».
-Τι σημαίνει για σένα το γεγονός ότι πολλοί πατρινοί πολίστες τροφοδοτούν τα τελευταία χρόνια τα εθνικά συγκροτήματα;
«Επιβεβαιώνει ότι μπορούμε να παράγουμε αθλητές σαν Πάτρα με τον καλύτερο τρόπο! Το μόνο που χρειαζόμαστε είναι κίνητρα να τους κρατήσουμε. Είτε αυτά είναι οικονομικά είτε πιο απλά, βλέπε Ακαδημίες Προμηθέα.
Τόσο στους άνδρες όσο και στις γυναίκες η δουλειά των πατρινών προπονητών επιβραβεύεται με μετάλλια και πλασαρίσματα στις κορυφαίες θέσεις των ηλικιακών πρωταθλημάτων! Κάτι κάνουν καλά, δε γίνεται αλλιώς»!
-Πως είναι ο τρόπος ζωή στο Σικάγο; Τι σας λείπει από την Ελλάδα;
«Τα πρώτα χρόνια ήταν αρκετά δύσκολα. Η προσαρμογή ήταν μια δύσκολη και χρονοβόρα διαδικασία. Ευτυχώς όμως εγώ και η γυναίκα μου τα καταφέρνουμε προς ώρας. Είμαι πολύ περήφανος που η σύντροφός μου Κατερίνα, σπουδάζει σε μια από τις καλύτερες Ακαδημιές Τεχνών στον κόσμο, the School of Art Institute of Chicago.
Η αλήθεια είναι ότι μας λείπουν πολύ οι άνθρωποι μας, η οικογένειά μας και οι φίλοι μας, αλλά το Σικάγο είναι μια σύγχρονη μητρόπολη και οι επιλογές είναι πολλές».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
