Χτυπάνε την πόρτα
Του Κωνσταντίνου Μάγνη, Διευθυντή Σύνταξης της εφημερίδας «Πελοπόννησος».
Οι διανοητές επιδίδονται σε ένα ιδιότυπο σπορ αυτές τις μέρες, με την ευκαιρία της επετείου για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας: Συναγωνίζονται σε έναν δημόσιο διάλογο με θέμα πότε τελείωσε η Μεταπολίτευση. Πολύ ενδιαφέρον, αρκεί κάποιος να εξηγήσει στους νέους ανθρώπους τι είναι η Μεταπολίτευση. Άλλος πιστεύει ότι η Μεταπολίτευση έχει ήδη μεταπολιτευθεί κάμποσες φορές, άρα έχει τελειώσει άλλες τόσες. Και άλλος πιστεύει ότι η Μεταπολίτευση, όπως οι επαναστάσεις και το μπιγκ μπανγκ, είναι διαρκής. Εξελίσσεται στο διηνεκές και διαστέλλεται μαζί με το σύμπαν.
Όλα αυτά είναι μια ευκαιρία να θυμηθούμε πότε και πώς άρχισε η Μεταπολίτευση. Άλλος λέει ότι η χούντα έπεσε στις 23 Ιουλίου 1974, όταν και οι χουντικοί έκοψαν λάσπη από μόνοι τους, γνήσια λεβεντόπαιδα, υπό το βάρος της εισβολής στην Κύπρο και της κατάρρευσης που προκάλεσε στην Αθήνα, με τους πολιτικούς να παίρνουν τα ηνία. Και άλλος λέει ότι η χούντα μας χαιρέτισε την επομένη, όταν και ήρθε ο Καραμανλής, που τον κάλεσε στη ζούλα ο Αβέρωφ, κάτι που δεν συγχώρεσε ο Κανελλόπουλος, που πίστευε ότι είχε αναλάβει πρωθυπουργός εκείνος, που στο κάτω κάτω είχε μείνει στην Ελλάδα κατά τη δικτατορία και είχε αντισταθεί, ενώ ο Καραμανλής μάθαινε γαλλικά στο Παρίσι και αντιστεκόταν δι’ αλληλογραφίας.
Και τώρα οι νέοι άνθρωποι που περιμένουν το αποτέλεσμα για το Πανεπιστήμιο αυτές τις ώρες, έχουν αφήσει το κινητό από το χέρι και διαβάζουν αυτό το κείμενο- φυσικά, πρώτη τους δουλειά κάθε πρωί- και ρωτάνε τους δικούς τους ποιοι είναι όλοι αυτοί. Και φοβόμαστε ότι και οι δικοί τους, που θα είναι 50 ετών, μπορεί να αγνοούν και εκείνοι, γιατί το 1974 ήταν τεσσάρων. Στα τέσσερά του καθένας μαθαίνει τον Αη Βασίλη και τον Ντόναλντ Ντακ, όχι τον Αβέρωφ, τον Γεώργιο Μαύρο και τον Παπαληγούρα. Πέρασαν που λες τα χρόνια και η κοινωνία δεν ασχολείται καν με τον Αη Βασίλη, πόσο μάλλον με τη Μεταπολίτευση.
Εμείς θυμόμαστε τη Μεταπολίτευση να αρχίζει με πυρκαγιές, που εκδηλώθηκαν με το πρώτο διάγγελμα του Καραμανλή, έτσι που ξεκίνησαν από τότε οι πρώτες θεωρίες συνωμοσίας, σύμφωνα με τις οποίες τις φωτιές τις βάζουν νοσταλγοί της χούντας, με την ευκαιρία της 4ης Αυγούστου, δηλαδή και παπαδοπουλικοί, και ιωαννιδικοί, και μεταξικοί, και φιλοβασιλικοί, γιαρέμ, γιαρέμ και δυόσμο. Και ήταν νύχτα που βλέπαμε κόκκινο τον θόλο στο Εσχατοβούνι από μια τέτοια πυρκαγιά.
Τα θυμηθήκαμε τώρα με την πληροφορία ότι ζητήθηκε από κατοίκους της Λαμίας να εγκαταλείψουν σπίτια καθώς η φωτιά έγλυφε τη βόρεια πλευρά της πόλης. Μια ακόμα αφορμή για να αναλογιστούμε ότι έχουμε περάσει σε ένα πολυδιάστατο τέλος των μεταπολιτευτικών βεβαιοτήτων: Πάνε χρόνια που θεωρήσαμε ότι οι πόλεις είναι θωρακισμένες, αλλά δεν είναι, ότι οι τράπεζες θα είναι πάντα ανοιχτές, αλλά μπορεί να τύχει και να κλείσουν, ότι οι επαφές και οι επικοινωνίες είναι ελεύθερες, αλλά μπορεί μια πανδημία να σε κλείσει μέσα, ότι οι φασίστες και οι ναζί αυτοκτόνησαν μαζί με τον Χίτλερ, αλλά οι αγκυλωτοί σταυροί περπατούν έξω από την πόρτα μας με βήμα χήνας και μπαίνουνε και στη Βουλή, ψηφισμένοι από Ελληνες πολίτες.
Αν η Μεταπολίτευση ήταν η περίοδος της θεσμικής σιγουριάς και του πλεονάσματος των εφοδίων, η μεταΜεταπολίτευση σου φέρνει φωτιές, ιούς και δολοφόνους. Δημοκρατία είναι τώρα όταν χτυπάνε την πόρτα σου να ξέρεις πως σίγουρα δεν είναι ο γαλατάς.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
