Εχει νόημα να συνεχίσει να υπάρχει;

Ο Γιώργος Πιπερόπουλος είναι Δρ. Κοινωνιολογίας-Ψυχολογίας Πανεπιστημίου Μακεδονίας.

Στις 25 Απριλίου 1945, οι κυβερνήσεις 50 χωρών συναντήθηκαν στο Σαν Φρανσίσκο στο πλαίσιο Διάσκεψης και ξεκίνησαν τη σύνταξη του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, ο οποίος εγκρίθηκε 25 Ιουνίου και τέθηκε σε ισχύ στις 24 Οκτωβρίου, όταν άρχισε να λειτουργεί ο ΟΗΕ με 51 τελικά κράτη-μέλη.

Μετά την προσχώρηση του νεότερου κράτους, του Νοτίου Σουδάν το 2011, ο ΟΗΕ αριθμεί 193 κράτη-μέλη, δηλαδή σχεδόν όλα τα διεθνώς αναγνωρισμένα ανεξάρτητα Εθνη εκτός της Δυτικής Σαχάρας, του Κοσόβου, της Ταϊβάν, του Βατικανού και της Παλαιστίνης.

Προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες σε Εθνη και λαούς, πέρασε από πολλές δοκιμασίες, έδειξε ότι δεν είχε τη δύναμη να επιβληθεί σε «άτακτα» μέλη και συχνά απέτυχε παταγωδώς να σώσει ζωές, αλλά τα τελευταία χρόνια -για τους Κυπρίους εδώ και 50 χρόνια- αποδεικνύεται ότι οι αποφάσεις του μάλλον μένουν στα λόγια και κάποιοι ηγέτες και κράτη τις γράφουν, κατά το γνωστό ελληνικό απόφθεγμα, «εις τα παλαιότερα των υποδημάτων τους», ενώ καθημερινά δολοφονούνται, ως «θύματα πολέμου», παιδιά, γυναίκες και άνδρες του «άμαχου πληθυσμού» από αντίπαλους στρατούς!

Ανεβαίνουν στο περιβόητο «Βήμα» του ΟΗΕ αρχηγοί κρατών, που είναι «θύματα» και αρχηγοί κρατών, που είναι θύτες, έρχονται προς ψήφιση στο Συμβούλιο Ασφαλείας θέματα και γίνονται απολύτως ευδιάκριτοι οι ρόλοι «θυτών και θυμάτων». Κι αφού αναπτυχθούν τα σχετικά επιχειρήματα και γίνουν κρυστάλλινα διαφανείς οι αλήθειες, δυστυχώς, κάποια υπερδύναμη ασκεί βέτο και τέλος!
Οκτώβριος 2024 κι αναρωτιέμαι: «ΟΗΕ. Εχει νόημα να συνεχίσει να υπάρχει;»