Φράγμα Πηνειού: Μισός αιώνας δίψας, τριβών και υπομονής
Η επέκταση του φράγματος Πηνειού, ένας υπερκομματικός στόχος δεκαετιών, πιο κοντά από ποτέ στην Δυτική Αχαΐα.
Η συνάντηση του Ανδρέα Κατσανιώτη με τον υφυπουργό Υποδομών Γ. Καραγιάννη, έναν κυβερνητικό παράγοντα που έχει μακρά τριβή με τα ζητήματα της περιοχής, άναψε πράσινο φανάρι για μια σειρά από θέματα της Αχαΐας. Μεταξύ άλλων, ανακίνησε την περίφημη ιστορία με τα νερά του Πηνειού, μια στοιχειωμένη διεκδίκηση που αυτή τη φορά βρίσκεται σε καλό δρόμο, αλλά υπό προϋποθέσεις.
Ο Α. Κατσανιώτης ανακίνησε το θέμα με τον υφυπουργό Γ. Καραγιάννη
Βασικός όρος είναι να αποδειχθεί ότι το υδάτινο δυναμικό του ποταμού είναι επαρκές και για τις αρδευτικές ανάγκες του κάμπου της Δ. Αχαΐας. Επί δεκαετίες, η ιδέα και μόνο προκαλούσε πύρινες αντιδράσεις στον «αντίπαλο» κάμπο της Ηλείας, αλλά και σήμερα οι αντιστάσεις δεν έχουν αμβλυνθεί. Μπορούν όμως να μπαίνουν σύνορα στη διάθεση και τη διαχείριση ενός φυσικού αγαθού; Είναι το ερώτημα που θέτει ο (αχαιός) πρόεδρος του περιφερειακού παραρτήματος του Γεωτεχνικού Επιμελητηρίου Θανάσης Πετρόπουλος.
Η προώθηση της επέκτασης του Φράγματος ξαναμπήκε σε τροχιά προ 7ετίας, με τον τότε υποψήφιο πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να υιοθετεί το αίτημα των αχαιών, επενδύοντας πολιτικά στον πασοκοκρατούμενο μέχρι τότε δυτικό κάμπο.
Πού βρίσκεται η ιστορία σήμερα; Οπως έδειξε η συνάντηση Καραγιάννη-Κατσανιώτη, βρισκόμαστε στο στάδιο εκπόνησης μελέτης από την οποία θα τεκμηριωθεί η επάρκεια των υδάτων του Πηνειού σε σχέση με τις ανάγκες της Δ. Αχαΐας, έχοντας στο μεταξύ προκύψει η κλιματική αλλαγή που θα επηρεάσει το υδάτινο δυναμικό της περιοχής.
Ο Δήμαρχος Σπύρος Μυλωνάς ελπίζει ότι αυτή τη φορά κάτι θα γίνει
Ο δήμαρχος Δ. Αχαΐας Σπύρος Μυλωνάς κάθεται σε αναμμένα κάρβουνα ως προς το συγκεκριμένο αρχαίο αίτημα της περιοχής, που είναι πλέον πολύ πιεστικό κοινωνικά. Οπως προκύπτει από την τηλεφωνική μας επικοινωνία, είναι ενήμερος για τις πρωτοβουλίες του αχαιού Υφυπουργού Εξωτερικών (που δεν αμελεί… τα εσωτερικά, όπως φαίνεται) και σημειώνει ότι ο κ. Κατσανιώτης μεταφέρει αιτήματα που ο Δήμος του έχει προωθήσει, συμπεριλαμβανομένων της πίεσης για αλλαγή χάραξης της Πατρών- Πύργου στο τμήμα μεταξύ Κ. Αχαΐας και Αλισσού, την αλλαγή διαγράμμισης σε προβληματικά σημεία και την πρόσβαση του δικτύου προς το αεροδρόμιο του Αράξου.
Ο κ. Μυλωνάς πιστεύει ότι η ποσότητα των υδάτων είναι επαρκής και για τις δύο κοινότητες. «Είναι καιρός να φύγουμε από την κόντρα» μας λέει. Και μιλά για μια κατάσταση που επί μισού αιώνα βαίνει σε βάρος της μεριάς των αχαιών. Η μελέτη αυτή τη στιγμή καταγράφει τις ανάγκες της αγροτικής παραγωγής σε νερό, σε αντιστοιχία με την ποσότητα που κατεβάζει το ποτάμι. Ο δήμαρχος είναι αισιόδοξος, αλλά και αγωνιστικός: «Θα το κυνηγήσουμε το θέμα», μας βεβαιώνει. Η Δ. Αχαΐα πρέπει αν ξεφύγει από την υφαρμύρωση, στην οποία είναι καταδικασμένη.
Για τη Δ. Αχαΐα βέβαια οι διεκδικήσεις δεν σταματούν εκεί. Εκκρεμεί το αίτημα για διάθεση των υδάτων του Πείρου υπέρ των υδροδοτικών αναγκών της ζώνης Λαρισσού, που σε αυτή τη φάση είναι εκτός κάλυψης. Το αίτημα έχει ως αιχμή του την ανάπτυξη αγωγού που θα καλύπτει Καρέικα, Σαγέικα και Λάππα.
Ο Θ. Πετρόπουλος του ΓΕΩΤΕΕ είναι αναφανδόν υπέρ
Το σκέλος της υφαρμύρωσης βρίσκει αναφανδόν σύμφωνο τον Θ. Πετρόπουλο, πρόεδρο του ΓΕΩΤΕΕ, που υπογραμμίζει το γνωστό ζήτημα της προβληματικής άντλησης υδάτων μέσω γεωτρήσεων, που αντενδείκνυται οικολογικά, αλλά και πρακτικά, καθώς οι αντλίες «ανεβάζουν» θάλασσα.
ο κ. Πετρόπουλος μας λέει ότι το ΓΕΩΤΕΕ συναινεί στη διεκδίκηση της Δ. Αχαΐας. Νωπή είναι η κατάθεση της σχετικής συνηγορίας υπόψιν των υπουργών Βορίδη και Αραχωβίτη, κάτι που από πρώτο χέρι γνωρίζει ο υφυπουργός Εξωτερικών, καθώς είναι μέλος του Επιμελητηρίου και ο ίδιος.
«Η Δυτική Αχαΐα έχει δυναμικές καλλιέργειες που αποφέρουν όφελος στην εθνική οικονομία» σχολιάζει στην «Π», βάζοντας στην πρώτη γραμμή τη φράουλα, «τον κόκκινο χρυσό», όπως την αποκαλεί, και προσθέτοντας την πατάτα και το καρπούζι. Πρόκειται για καλλιέργειες που απαιτούν μεγάλες ποσότητες νερού, εξηγεί.
Η περιοχή είναι από τις ελάχιστες που δεν έχει αρδευτικό δίκτυο και στηρίζεται σε γεωτρήσεις που είναι και περιβαλλοντικά ακατάλληλες, και κοστοβόρες.
Θυμίζει ότι το φράγμα του Πηνειού έγινε και για τους Ηλείους και για τους Αχαιούς. Δεν επιτρέπεται να μπαίνουν σύνορα σε ένα δημόσιο αγαθό.
Οπως εξηγεί, η γραμμή της ΕΕ, πλέον τάσσεται κατά των διωρύγων που είναι επιπλέον και επικίνδυνες, λόγω των ανοιχτών καναλιών που αποτελούν παγίδες. Οι Βρυξέλες προκρίνουν τα κλειστά δίκτυα, μέσω των οποίων, καταλήγει, η κατανάλωση του νερού είναι μετρήσιμη και χρεώνεται. «Και ας στενοχωρώ μ’ αυτό τον φίλο μου τον Πελετίδη», σχολιάζει με χιούμορ.
Ο Κώστας Τζαβάρας δεν θα είχε αντίρρηση ως Ηλείος, αρκεί…
Δεν είμαστε μόνοι μας στον κόσμο αυτόν: Υπάρχει και η Ηλεία. Τηλεφωνήσαμε σε έναν πολιτικό παράγοντα που έχει ζήσει την κοινωνία αυτή όσο λίγοι, Ηλείος ων και ο ίδιος. Τον πρώην υπουργό Κώστα Τζαβάρα. Ο οποίος απάντησε αμέσως: «Για το θέμα αυτό έχει ληφθεί απόφαση από τότε που υπήρχε Νομαρχία, αν θυμάμαι καλά. Η απόφαση λέει ότι αν περισσεύει νερό, βεβαίως και να πάει και στη Δ. Αχαΐα. Θα πρέπει όμως να διασφαλιστεί ότι θα ποτίζεται η Βουπρασία, μια πολύ εύφορη περιοχή. Δεν είναι παράλογο, να πάει νερό σε μια πιο μακρινή περιοχή και να μην ποτιστεί η περιοχή που βρίσκεται πιο κοντά;» μας λέει. Συνεπώς, δεν λέει όχι, αλλά υπό όρους. «Το νερό είναι του Θεού» καταλήγει θυμόσοφα και μάλλον διπλωματικά. Περιμένουμε λοιπόν τη μελέτη.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
