Γκολ και τίμιο ξύλο
Πριν κάποια χρόνια, θεωρήθηκε καλοδεχούμενος εκκλησιαστικός νεωτερισμός το αγκάλιασμα στην πρώτη θερινή συνάντηση του δυναμικού ενός ποδοσφαιρικού συγκροτήματος ενόψει νέας σαιζόν. Μητροπολίτες στον αγιασμό και ιερείς να κάνουν σουτάκια προς το τέρμα. Ένα χαριτωμένο θέαμα, στα όρια του κωμικού.
Πλέον το θέαμα είναι καθιερωμένο, έχοντας φθάσει στα επίπεδα του «γιατί όχι;». Γιατί να μην αθλείται ο κληρικός, γιατί να μη μετέχει στα σπορ σαν φίλαθλος, γιατί να μην ισχύει και για εκείνον μια καλώς νοούμενη κοσμικότητα, γιατί να απέχει η εκκλησία από τα σημεία όπου κτυπά ο καρδιακός παλμός μιας κοινωνίας; Υστερα έρχονται στα αυτιά μας απόηχοι από εν χορώ συνθήματα για τη μάνα του Σαργκάνη ή τη σύζυγο του ρέφερι και λες ότι έχουν μια απόσταση από τους εκκλησιαστικούς ψαλμούς, αλλά δεν χάλασε και ο κόσμος, λες και τα εννοεί κανείς αυτά; Ένα στοιχείο το παιγνίου είναι.
Η «Πελοπόννησος» και το pelop.gr σε ανοιχτή γραμμή με τον Πολίτη
Η φωνή σου έχει δύναμη – στείλε παράπονα, καταγγελίες ή ιδέες για τη γειτονιά σου.
