Η συνθηκολόγηση που καλλιεργεί την αποστροφή

ΚΑΝΕΙΣ δεν μπορεί να θεωρείται ένοχος πριν δικαστεί και καταδικαστεί, πολλώ δε μάλλον πριν καν του απαγγελθεί κατηγορία. Από τη στιγμή μάλιστα που δεν έχουμε πληροφόρηση ούτε για τις ενδείξεις δυνάμει των οποίων η Ιντερπόλ συμπεριέλαβε την περίπτωση της Παναχαϊκής στις έρευνές της για το παράνομο στοίχημα και τα δίκτυά του, είμαστε υποχρεωμένοι να μη βιαζόμαστε σε κρίσεις και εικασίες.

ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΩΣ γεγονός ότι η διάχυση των συγκεκριμένων πληροφοριών σκανδάλισε μόνο ένα μέρος της τοπικής φίλαθλης κοινωνίας. Οι υπόλοιποι θεωρούν ότι το δημοφιλές άθλημα, ιδιαίτερα στα δευτερεύοντα εθνικά κλιμάκια, πάει πολύς καιρός που δεν χαίρει άκρας υπολήψεως, για να είμαστε επιεικείς.

ΔΕΝ ΠΕΡΙΠΟΙΕΙ τιμή στην ελληνική πολιτεία ότι έχει ανεχθεί επί μακρόν τη διάβρωση στους κόλπους του αθλήματος και την επέκταση του αποστήματος σε πολλά σημεία της επικράτειας. Η θεμελίωση της ανυποληψίας και της ανομίας, με την εμπλοκή παραγόντων της νύχτας και της μέρας, ανθρώπων του κοινού ποινικού δικαίου, της παραοικονομίας, των ύποπτων δοσοληψιών, αλλά και τη στρατολόγηση αθλητών, συνιστά μια θλιβερή, απαράδεκτη κατάσταση που εν τέλει βαρύνει το ελληνικό θεσμικό σύστημα εξίσου με τους πρωταγωνιστές και τα ενεργούμενα της διαφθοράς, όπου και αν αυτή εδράζει.

Η ΣΥΝΘΗΚΟΛΟΓΗΣΗ των ελληνικών αρχών και η γενικότερη παραλυσία, δεν μπορούν να αιτιολογηθούν. Το να νίπτεις τας χείρας, στην ηπιότερη εκδοχή, είναι μια μορφή συνενοχής, και μάλιστα χυδαία από πλευράς πολιτικής ηθικής, γιατί εμπεδώνει στην κοινωνία την άποψη ότι όλα είναι σάπια, κανείς δεν τα πειράζει, συνεπώς και στα άκρα αν φτάσουμε, θα είναι μια αντίδραση φυσιολογική αλλά και αναγκαία, αφού «έτσι τους αξίζει»