Η ταυτότητα και ο σφυγμός του τοπικού εμπορίου

Το κύριο άρθρο της «Π»

Η ΠΟΛΥΔΙΑΣΠΑΣΗ των δυνάμεων του εμπορικού κόσμου οδήγησε και σε κατακερματισμό των ψήφων. Τα αποτελέσματα, με τις όποιες σχετικά απρόοπτες καταστάσεις, χαρακτηρίζονται φυσιολογικά, αν υπολογίσουμε τα δεδομένα του συλλόγου και τις παγιωμένες τάσεις της κοινωνίας των εμπόρων.

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ του εμπορικού κόσμου της περιοχής, μερικώς είναι επηρεασμένη από το προσωπικό στοιχείο, σαν αποτέλεσμα της πολύχρονης δικτύωσης κατεστημένων συνδικαλιστικών πυρήνων με τα μέλη του συλλόγου.

ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ ανακλά μια απαισιόδοξη και διεκδικητική διάθεση. Αυτά τα στοιχεία είναι απόρροια της καχεξίας που διατρέχει το μικρομεσαίο εμπόριο στον αστικό μας χώρο, όπου έχει επιβληθεί ο σαρωτικός παράγοντας των υπεραγορών.

Ο ΤΟΠΙΚΟΣ εμπορικός κόσμος έχει χάσει πολύ μεγάλο έδαφος και δεν μπορεί να το ανακτήσει. Μοιραία είναι ευάλωτος στις κρίσεις, και εναποθέτει τις προοπτικές της επαγγελματικής του αντοχής στις αποφάσεις της εξουσίας και τις πιέσεις της συνδικαλιστικής του ηγεσίας και της αντιπολίτευσης. Υπό το πρίσμα αυτό διαμορφώνεται και η συνδικαλιστική εκπροσώπηση με την εντολή της μαχητικότητας.

ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ πρέπει να αναζητηθούν ιδέες που θα βοηθήσουν τον εμπορικό κόσμο να ζεστάνει περισσότερο τη σχέση του με τον καταναλωτή. Εχουν γίνει προσπάθειες. Πρέπει να βαθύνουν περισσότερο ώστε να πιάσουν τον κοινωνικό σφυγμό.

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ

ΧΑΙΡΕΤΙΖΟΥΜΕ και ευλόγως την αυστηρή στάση της ΕΕ κατά της Τουρκίας: Της συνιστάται να πάψει τις παρενοχλήσεις και τις αμφισβητήσεις της ελληνικής κυριαρχίας και της ομαλότητας στην Ανατολική Μεσόγειο. Το θέμα βέβαια είναι κατά το ήμισυ η αποτροπή. Απομένει το δεύτερο ήμισυ: Πώς σκοπεύουν να δράσουν οι αλληλέγγυοι εάν η Τουρκία δεν περιοριστεί στις φιλολογικές συμπεριφορές αλλά περάσει στις πράξεις. Ας ευχηθούμε να μη χρειαστεί καν να δούμε την απάντηση, γιατί η προϊστορία δεν μας κάνει πολύ αισιόδοξους.