Μάγεψε το Ρίο σμήνος σταχτοτσικνιάδων – Περαστικοί φωτογράφιζαν το θέαμα ΦΩΤΟ
Αρκετοί περαστικοί ενώ έκαναν βόλτα ή επίναν τον καφέ τους στην παραλιακή οδό του Ρίου, φωτογράφισαν τα «παιχνίδια» των πτηνών στον Αχαϊκό ουρανό και έδειχναν εντυπωσιασμένοι.
Μαγικές εικόνες την ώρα του ηλιοβασιλέματος αποκαλύφθηκαν το απόγευμα της Πέμπτης στον ουρανό του Ρίου, όταν ένα σμήνος σταχτοτσινιάδων έψαχνε μέρος να κουρνιάσει για να ξεκουραστεί και να συνεχίσει το ταξίδι του με το πρώτο φως της ημέρας.
Αρκετοί περαστικοί ενώ έκαναν βόλτα ή επίναν τον καφέ τους στην παραλιακή οδό του Ρίου, φωτογράφισαν τα «παιχνίδια» των πτηνών στον Αχαϊκό ουρανό και έδειχναν εντυπωσιασμένοι.
Ο σταχτοτσικνιάς είναι ηπειρωτικό είδος του Παλαιού Κόσμου, δηλαδή ζει, αναπαράγεται και μετακινείται σε Ευρώπη, Ασία και Αφρική.
Στην Ευρώπη αποτελεί κοινό είδος, ευρισκόμενο σε όλη την ήπειρο εκτός από τις βόρειες περιοχές της Φιννοσκανδιναβίας, σε διάφορες μορφές μετακίνησης.
Στην Ασία η εξάπλωσή του περιλαμβάνει όλο το κεντρικό τμήμα της ηπείρου, σε μια συμπαγή ζώνη αναπαραγωγής, από την Τουρκία και την Δ. Ρωσία στα δυτικά, μέχρι την Ιαπωνία, την Α. Κίνα και τις Φιλιππίνες στα ανατολικά και, από τα όρια της Σιβηρίας στα βόρεια, μέχρι την Ινδία και την Ινδονησία στα νότια.
Η Αφρική είναι, επίσης, επικράτεια όπου ζει, αναπαράγεται και διαχειμάζει καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, με εξαίρεση την Σαχάρα και τις γύρω χώρες.
Τέλος, έχει εισαχθεί στα νησιά Κομόρες, στα βορειοδυτικά της Μαδαγασκάρης.
Μεταναστευτική συμπεριφορά
Όπως φαίνεται στον πίνακα κατανομής υποειδών, ο σταχτοτσικνιάς είναι μεταναστευτικό είδος, στα περισσότερα τμήματα της επικρατείας του. Στην ευρωπαϊκή ήπειρο είναι μόνιμος κάτοικος στα βορειοδυτικά της ηπείρου και σε περιορισμένους θύλακες στα κεντρικά και νότια (Ισπανία, Ιταλία κ.α.). Έρχεται το καλοκαίρι για να φωλιάσει στις εκτεταμένες υγρές πεδιάδες της ΑΚ. και Α. Ευρώπης και Ρωσίας, ενώ διαχειμάζει στις μεσογειακές χώρες από την Ιβηρική και την ΒΔ Αφρική μέχρι την Μικρά Ασία και την Μέση Ανατολή.
Στην Ασία, οι εκεί πληθυσμοί μεταναστεύουν νότια και, ανάλογα με το γεωγραφικό μήκος, προς Ταϊβάν, Φιλιππίνες και Ινδοκίνα, ενώ στην Κ. και Δ. Αφρική μεταναστεύουν οι βόρειοι και νότιοι πληθυσμοί της ηπείρου, αλλά και πολλοί ευρωπαϊκοί.
Η φθινοπωρινή μετανάστευση πραγματοποιείται, γενικά, σε Ν.-ΝΔ. κατεύθυνση. Η μεγαλύτερη αποδημία καταγράφηκε σε δακτυλιωμένο πουλί, από την Σουηδία στην Σιέρα Λεόνε και αντιστρόφως, μια γραμμή συνολικού μήκους 5.865 χιλιομέτρων. Το φθινόπωρο, τα πουλιά φεύγουν τον Σεπτέμβριο/Οκτώβριο και αρχίζουν να επιστρέφουν ήδη από τον Φεβρουάριο και τις αρχές Μαρτίου στα εδάφη αναπαραγωγής. Τα περισσότερα ταξίδια πραγματοποιούνται κατά τις νυκτερινές ώρες, με τα πουλιά να πετούν σε μικρές ομάδες ή μεγαλύτερα σμήνη των 200-250 ατόμων.
Τυχαίοι, περιπλανώμενοι επισκέπτες έχουν αναφερθεί μεταξύ άλλων από την Γροιλανδία, την Αγία Ελένη και τα Σβάλμπαρντ, ενώ δεν είναι εξακριβωμένη η παρουσία του είδους στην Αυστραλία.
Στην Ελλάδα, ο σταχτοτσικνιάς είναι επιδημητικό και μερικώς μεταναστευτικό είδος. Έρχεται από τα μεγαλύτερα γεωγραφικά πλάτη της Ευρώπης για να ξεχειμωνιάσει σε σημαντικούς αριθμούς, ιδιαίτερα στην βόρεια χώρα (Κερκίνη, Καστοριά, κ.α.). Στις ίδιες περιοχές φωλιάζει ως επιδημητικό πτηνό, αλλά σε μικρότερους αριθμούς. Ωστόσο, «χρησιμοποιεί» ολόκληρη την Ελλάδα ως περιοχή ανάπαυλας και ανεφοδιασμού κατά τις μεταναστεύσεις, από και προς τα εδάφη αναπαραγωγής.
Αναφέρεται και από την Κρήτη ως διαχειμάζον πτηνό, ενώ από την Κύπρο ως σπάνιο διαχειμάζον και με ελάχιστα αναπαραγωγικά ζευγάρια, αλλά πολύ κοινό κατά τις μεταναστεύσεις.
πηγή πληροφοριών: wikipedia
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
