Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι;

Ανδρέας Μητρόπουλος

Η πανδημία covid-19, που προ διετίας εισέβαλε στη ζωή μας, είναι πάντα εδώ και χορεύει τον πλανήτη και τη χώρα μας στον δικό της ρυθμό. Εκεί που πιστέψαμε ότι την είχαμε υπό έλεγχο, με τις μεταλλάξεις και τα τερτίπια της, βρίσκεται πάντα ένα βήμα πιο μπροστά, πάντα επικίνδυνη και απειλητική, χωρίς να ξέρουμε τι θα μας ξημερώσει και τι μας μέλλεται για το μέλλον. Αυτή η δίνη του πλανητικού κυκλώνα, έχει συμμάχους, ενισχύεται και συντηρείται από την υστερία της άγνοιας, την τοξική αλαζονεία της παντογνωσίας και τη δυσπιστία και περιφρόνηση, μιας μικρής μειοψηφίας, στον επιστημονικό λόγο.

Αλλωστε, όλες οι επιδημίες και οι πανδημίες, συνοδεύονταν με αλλοπρόσαλλες φήμες, εσχατολογικούς αφορισμούς, συνωμοσιολογίες και ψευδείς πληροφορίες. Θα προσδοκούσε όμως κανείς, ο 21ος αιώνας «δεισιδαιμονιών γενέσθαι καθυπέρτερος» και όχι να μας γυρίζει τόσο πολύ πίσω, στον Μεσαίωνα, στο σκοταδισμό και στις αποπνικτικές οσμές από τις καμένες σάρκες των οσιομαρτύρων του ορθού λόγου και της Αλήθειας, από την πυρά των ιεροεξεταστών.

Μερίδιο όμως ευθύνης αναλογεί και στην εγχώρια και οικουμενική αδράνεια και νωχελική παλινωδία, προφανώς επηρεαζόμενη από το πολιτικό κόστος. Τον λαϊκισμό και το πολιτικό κόστος, τα έχει πληρώσει πολύ ακριβά αυτή η χώρα.

Η ατολμία και η ολιγωρία της πολιτείας, αλλά και της παγκόσμιας κοινότητας, να εφαρμόσει την υποχρεωτικότητα, από την στιγμή που είχαμε στη διάθεσή μας τον εμβολιασμό, το μοναδικό αποτελεσματικό ανάχωμα σε αυτή την πανδημία, μας έφερε σε αδιέξοδα και σε εκατόμβες νεκρών. Είναι υπερβολή και προσβολή της ιδιωτικότητας ο αλληλοσεβασμός του μεγίστου των αγαθών της ζωής; Θα πάθουμε τίποτα αν αναστείλουμε τα κορονοπάρτι, για ένα διάστημα, και μετά να το γιορτάσουμε όλοι μαζί και με εκείνους που χάνονται πρόωρα και άδικα; Μοναδικό μας όπλο είναι η πρόληψη και όχι οι προλήψεις, η παραπληροφόρηση, οι συνωμοσιολογίες και τα ευχολόγια. Το τείχος προστασίας θα το χτίσουμε όλοι μαζί, βάζοντας ο καθένας τη δική του πέτρα. Είναι η συλλογική συστράτευση στον κοινό εχθρό, κατάργηση της ατομικής ελευθερίας; Είναι αντισυνταγματική πράξη; Ή είναι θεμελιώδης υποχρέωση της συντεταγμένης πολιτείας η προστασία της υγείας όλων των πολιτών της, από τον παραληρηματικό ανορθολογισμό μιας μειοψηφίας; Αν το πιστοποιητικό εμβολιασμού είναι αντισυνταγματικό, τότε και η υποχρεωτικότητα για το δίπλωμα οδήγησης είναι αντισυνταγματική. Μήπως θα πρέπει να το καταργήσουμε και αυτό, κι όποιον πάρει ο Χάρος; Μήπως, εκ των πραγμάτων, δε θα αναγκασθούμε να καταλήξουμε στην υποχρεωτικότητα, πριν φτάσουμε στο φρύδι του γκρεμού;

Είναι λογικό πάσχοντες από σοβαρές παθήσεις να εκτοπίζονται και να στερούνται στοιχειώδους και αναγκαίας περίθαλψης λόγω των αναποφάσιστων; Μήπως στο καθημερινό δελτίο θανάτων από κορονοϊό, θα πρέπει να προστεθούν και εκείνοι, που ενδεχομένως, προέρχονται έμμεσα από αυτόν, ή ορθότερα από την εμμονική άρνηση των αντιεμβολιαστών; Η ελευθερία μας τελειώνει εκεί που αρχίζουν τα δικαιώματα των άλλων. Ο βαθυστόχαστος Κ. Παλαμάς, είχε συνοψίσει τη συνταγματική ελευθερία σε ένα στίχο:
«Λεύτερος αν θες να είσαι, στοιχίσου πρώτα».

Μόνο όταν ο άνθρωπος απομονωθεί ερμητικά και ζει εντελώς μόνος του σε ένα απομονωμένο μέρος, έχει το δικαίωμα να μη στοιχηθεί με τη συντεταγμένη κοινωνία και να κάνει ό,τι του λέει η κούτρα του.

Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν δύο ειδών αντιεμβολιαστές: Οι πρώτοι και πιο πολλοί είναι οι δύσπιστοι, οι καχύποπτοι, οι ελλιπώς ή λάθος πληροφορημένοι και οι φοβισμένοι. Γι’ αυτούς υπάρχει ελπίδα. Μπορεί πολλοί από αυτούς να «έλθουν εις εαυτόν», όχι με αντιπαλότητες ή τιμωρητικές απειλές, αλλά με πειθώ, με αγάπη και την ανησυχία μας για τους ίδιους, τους οικείους τους, αλλά και τους απανταχού της Γης συνανθρώπους μας. Γιατί η υγεία είναι σαν τα συγκοινωνούντα δοχεία, αλληλένδετη και αλληλοεξαρτώμενη από κάθε γωνιά του πλανήτη. Αυτό υπαγορεύει και τη μέριμνα των πλουσιότερων χωρών για εμβολιασμό των πτωχότερων πληθυσμών, αν θέλουμε να αποφύγουμε κι άλλες παραλλαγές Ο.

Οι δεύτεροι είναι οι συνειδητοί αρνητές, με έμφυτο αρνητισμό, με έλλειμα πνευματικής εκηβολίας (βεληνεκούς) και αυτοσυντηρούμενο μηδενισμό, σχεδόν, στα πάντα. Αυτοί προσεγγίζουν τα όρια της παθολογικής ψυχολογίας και χρήζουν ψυχιατρικής φροντίδας. Οι άλλοι, δογματικά και συνειδητά εμμονικοί, θα έπρεπε να λογοδοτήσουν στη Δικαιοσύνη. Γιατί, ο εγκληματίας σκοτώνει μια φορά και, συνήθως, εν βρασμώ ψυχής, ενώ αυτοί, ανίδεοι και μη ειδικοί στο θέμα, φορώντας την προβιά της αυτογνωσίας και της «άνωθεν» σοφίας, κραδαίνοντες και μεταβάλλοντες το ιερό σύμβολο του σταυρού σε λάβαρο αβυσσαλέου μίσους, οδηγούν, εν επιγνώσει, αφελείς συνανθρώπους μας, στη μοναξιά των διασωληνώσεων και στον αργό θάνατο χωρίς ούτε ένας δικός τους να τους κρατάει το χέρι!

Είναι σεβαστός ο ανθρώπινος φόβος και η ανασφάλεια. Θα αφήσουμε όμως το φόβο να μας οδηγήσει στα πλοκάμια του ανορθολογισμού; Θα εμπιστευτούμε την υγεία, και τη ζωή μας σε έμπορους θανάτου, σε μαυραγορίτες ψυχών, σε ιεροεξεταστικά απολειφάδια, σε συνδικαλιζόμενους κηφήνες και στη δογματική ιδεολογική νιρβάνα; Θα γίνουμε βορά και άθυρμα και θα αφεθούμε στο έλεος και στην αρρωστημένη και λειψή νοητική εμβέλεια των μηδενιστών; Ή θα καταφύγουμε, θα ακουμπήσουμε και θα ακούσουμε τη φωνή της Επιστήμης; Μόνο αυτή και ο μεροκαματιάρης Ήλιος δεν μας είπαν ποτέ ψέματα.

Η Επιστήμη, έργο και μόχθος πολλών ανθρώπων, βήμα- βήμα για απανωτούς αιώνες, πάλεψε μέσα στην αιμορραγία των καιρών, με τον σκοταδισμό, αγνόησε τη δικτατορία του ιερατείου, πέρασε από το καμίνι των ιεροεξεταστών και, με τα εμβόλια και άλλες ανακαλύψεις, γλύτωσε τον άνθρωπο από πολλές θανατηφόρες αρρώστιες και τον βοήθησε να απογαλακτισθεί από προκαταλήψεις και δογματισμούς.

Η προσπάθεια του ανθρώπου, για το καλύτερο συνεχίζεται και θα συνεχίζεται όχι μόνο στην Ιατρική, αλλά σε όλους τους τομείς. Πάντα υπήρχαν αρνητές, δύσπιστοι και αντιρρησίες. Πάντα θα υπάρχουν οι μοχθούντες και οι ερισιολόγοι, οι αθόρυβα εργαζόμενοι και οι φωνασκούντες, οι «ορθοτομούντες τον λόγο της Αληθείας» και οι, μετά λόγου γνώσεως, ψευδόμενοι, οι ηδύλαλοι και οι φλυαρούντες, οι ανθρωπολογούντες και οι αλαλάζοντες, οι υμνολογούντες και οι ολολύζοντες, οι γενναιόφρονες και οι μίζεροι, το εμείς και το εγώ μας.

Λέγεται ότι «μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι». Αλλά ο Δημιουργός δεν καταπιάνεται ποτέ με τη μωρία, η μωρία είναι των ανθρώπων και, δυστυχώς, την πληρώνουμε όλοι. Στο χέρι του είναι, πέρα από το εμβόλιο, που γενναιόδωρα μας χάρισε, να μας δώσει και τη φώτιση να το χρησιμοποιήσουμε σωστά.

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω