Ο διορατικός Γιώργος
Ο Διονύσης Γ. Γράψας είναι ιστορικός.
Η πολιτική καριέρα του βουλευτή Αχαΐας-πρ. πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου, μόνο ανέφελη δεν χαρακτηρίζεται.
Γιος του πιο λαοφιλούς πολιτικού, ο Γιώργος έπρεπε να βρει τρόπους να «εφεύρει» τον εαυτό του, από τη στιγμή που αποφάσισε να ασχοληθεί με την πολιτική και κυρίως να επιζητήσει εσωτερική ισορροπία ανάμεσα στην εξωτερική του σεμνότητα και τον εσωτερικό του ριζοσπαστισμό. Ηξερε, από το 1981 πως δεν θα μπορούσε να είναι ένας κλασικός βουλευτής επαρχίας. Αλλά ούτε και… «ο γιός του Ανδρέα».
Στην παρουσίαση του ψηφοδελτίου ο 29χρονος Γιώργος φάνηκε αρκετά «μπαλκονάτος». Τις πρώτες εξετάσεις τις είχε περάσει και φάνηκε στην πρωτιά του. Ομως, δεν έμεινε εκεί. Στο Α’ Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ως γνήσιος Παπανδρέου, «βγήκε από αριστερά» στον Ανδρέα και στο ΕΓ, εκφωνώντας μια από τις πιο «αιρετικές» ομιλίες του. Αργότερα θα μιλήσει και υπέρ της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας τη στιγμή που οι Πασοκικές κυβερνητικές μπουλντόζες εφορμούσαν εναντίον του «Ράδιο Κούβελα» της συμπρωτεύουσας.
Τα πρώτα σύννεφα, για εκείνον, φάνηκαν την περίοδο 1988-1992. Η πολιτική κρίση, η εύθραυστη οικογενειακή και βιολογική υγεία του Ανδρέα, πίεσαν τον Γιώργο. Ο Πασοκικός κόσμος δεν αποδεχόταν την ιδιότυπη αυτονομία του και τάση να μην τοποθετείται εν θερμώ. Η απόφασή του να φύγει με άδεια για σπουδές θεωρήθηκε ως φυγομαχία, τη στιγμή που ο Ανδρέας βρισκόταν στο Ειδικό Δικαστήριο. Πολλοί ερμήνευαν τον Γιώργο ως πολιτικό στέλεχος πρώτης γραμμής… «εκτός γραμμής». Ο Γιώργος, όμως, ήθελε να φύγει από όλους και όλα σαν γιος, που πονούσε για τον πατέρα.
Το 1996 κομβικό για τον Γιώργο, τον βρίσκει βουλευτή Α’ Αθήνας, ενώ οι ψίθυροι για ηγετικές φιλοδοξίες διασπείρονται και θα ενταθούν μετά την ανάληψη του ΥΠΕΞ (1999), όπου θα εγκαινιαστεί μια περίοδος θριάμβων στην εξωτερική πολιτική, στο τέλος της οποίας θα προβάλλει ως αδιαφιλονίκητο φαβορί για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ο Γιώργος θα καταφέρει να το διασώσει πολιτικά και να το αναμορφώσει με δικό του τρόπο. Με τους κλασικούς Πασόκους να επιμένουν πως … «Ο Γιώργος είναι αλλού».
Το 2009 είχε έρθει η ώρα του, αλλά για τη χώρα ήταν πολύ αργά. Η κρίση χρέους και δανεισμού υψώνονταν σαν γιγαντιαία κύματα πάνω από την Ελλάδα. Η δημιουργία του ESM απεδείκνυε τη διορατικότητα του Παπανδρέου να βλέπει πέρα από συνθήκες διαχείρισης, με πολιτικάντικα κόλπα. Είχε αποφευχθεί η χρεωκοπία.
Ο Γιώργος όμως απέκτησε μια κηλίδα. Της μαζικής υστερίας εναντίον του. Ποτέ δεν βρήκε χρόνο και συνθήκες να εξηγηθεί. Ισως γιατί η κοινωνία αρνείται να ακούσει.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
