Οι τέσσερις Αχαιοί που αγαπούν την κάλπη: Εμμονή στην «καρέκλα» ή στην προσφορά;
Η «Πελοπόννησος», ρώτησε 4 πολιτικούς της Αχαΐας, γιατί μετά από χρόνια…«κυνηγούν» ένα ακόμα αξίωμα, ενώ είχαν πολλά μέχρι σήμερα.
Η «εμμονική» ενασχόληση με τα κοινά – σε τοπικό επίπεδο – σε συνέχεια μιας πολυετούς πορείας εκάστου με αξιώματα και «θώκους», προκαλεί εντύπωση, σχόλια και συζητήσεις, αφού τέτοιες περιπτώσεις, στην Αχαΐα, φαίνεται πώς μαζεύονται πλέον πολλές, έχοντας ως χρονιλό ορίζοντα τις τριπλές εκλογές, εντός του 2023.
Και επειδή ο όρος «εμμονική» ενασχόληση μπορεί να φαντάζει ως κάτι το «άρρωστο» – εκ μέρους των προσώπων που δραστηριοποιούνται πολιτικά και κοινωνικά – να διευκρινιστεί εξαρχής πως η κοινή γνώμη, ενίοτε, κάπως έτσι βλέπει την εμπλοκή κάποιων στα δημόσια πράγματα, εν αντιθέσει με τους ίδιους που προτιμούν τον όρο…«επιμονή» για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο.
Τέσσερις, τουλάχιστον, περιπτώσεις ξεχωρίζουν στην περιοχή, με ομοιότητες αλλά και σημαντικές διαφορές μεταξύ τους.
Πρόκειται για προσωπικότητες, δημοφιλείς στις περιοχές που χρόνια κινούνται, που έχουν πολιτευθεί και το σημαντικότερο έχουν τιμηθεί (λίγο ή πολύ) από τους πολίτες, καταγράφοντας θητείες πολλών ετών σε αιρετές ή και δημόσιες θέσεις.
Η «Πελοπόννησος», ξεχώρισε αυτές τις περιπτώσεις και – αφήνοντας στην άκρη υποκειμενικές κρίσεις και σκόρπια σχόλια – τους ζήτησε να απαντήσουν στο γιατί μετά από τόσα χρόνια…«κυνηγούν» ένα ακόμα αξίωμα, μετά τα τόσα που κατάφεραν να έχουν, μέχρι σήμερα.
Πρώτα, λοιπόν, ο λόγος, στους Δημήτρη Κατσικόπουλο, Κώστα Σπηλιόπουλο, Θεόφιλο Βασιλείου και Γιάννη Φιλιππόπουλο, και στο τέλος η «διάγνωση» της «αρρώστια» τους με την πολιτική (!), στον καθένα.
Άλλωστε, αυτός ο…«καθένας» είναι που στο τέλος, αποφασίζει.
Δημήτρης Κατσικόπουλος: «Ο ηλικιακός ρατσισμός μ’ ενοχλεί»
Γεννημένος στα Καλάβρυτα (1960), ανεψιός του παλιού βουλευτή Τάκη Κατσικόπουλου, μετά τις σπουδές στα Νομικά, εξελέγη για πρώτη φορά Βουλευτής Αχαΐας ΠΑΣΟΚ το 1989 και μετά πάλι και πάλι το 1990, το 1993 και το 1996. Η πολιτική του πορεία συνεχίστηκε το 2002, οπότε αναδείχθηκε Νομάρχης Αχαΐας και επανεξελέγη το 2006. Το 2010 κατήλθε ως υποψήφιος Δήμαρχος Πατρέων και το 2014 ως υποψήφιος Δήμαρχος Καλαβρύτων, δίχως όμως να εκλεγεί, μένοντας και στις περιπτώσεις ως επικεφαλής της αντιπολίτευσης μέχρι τέλους. Το ίδιο και τώρα ως Περιφερειακός Σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας (από το 2019 – παράταξη Σπηλιόπουλου). Ενδιάμεσα (2011-12) θήτευσε και σε κυβερνητική θέση, αυτή του Διοικητή της 6ης Υγειονομικής Περιφέρειας, στην Πάτρα.
Σήμερα – μετά από χρόνια – ετοιμάζεται πυρετωδώς να κατέβει, εκ νέου, ως Υποψήφιος Βουλευτής Αχαΐας ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ και λέει στην «Π»:
«Το κίνητρό μου, είναι αυταπόδεικτο. Δεν είναι η βουλευτική έδρα, αφού τη μία σίγουρη του κινήματος θα την καταλάβει – χωρίς σταυρό – ο πρ. πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου και μία δεύτερη έδρα είναι κάτι πάρα πολύ δύσκολο. Μπαίνω στον αγώνα καθαρά για να βοηθήσω το κόμμα μου που λεηλατήθηκε, και την νέα προσπάθεια του Ν. Ανδρουλάκη. Ο ηλικιακός ρατσισμός με ενοχλεί. Δεν υπάρχει όριο ηλικιακό στην προσφορά. Βλέπουμε, άλλωστε, φερέλπιδες νέους σε νεαρές ηλικίες, να αποτυγχάνουν. Ακόμη, κάποιοι που έκαναν σημαία τους το «νέο», να επιστρέφουν στην καλή συνταγή της εμπειρίας».
Κώστας Σπηλιόπουλος: «Οι διαδρομές θέλουν και αντοχές»
Με καταγωγή από τα Μελίσσια Αιγίου, γόνος αγροτών, σπούδασε Πολιτικός Μηχανικός (1979) κι εργάστηκε ως τέτοιος μέχρι το 2003. Η πολιτική του διαδρομή άρχισε το 1982 (25 ετών), οπότε και εκλέγεται Κοινοτάρχης Μελισσίων.Το 1990, αναδεικνύεται Δημοτικός Σύμβουλος Αιγίου και διετέλεσε και επελέγη ως Αντιδήμαρχος, από τον τότε δήμαρχο Αλ.Μέγαρη. Το 1994, μεταπηδά από τπν α’ στον β’ βαθμό Τοπικής Αυτοδιοίκησης και βγαίνει 1ος Νομαρχιακός Σύμβουλος Αχαΐας και ακολούθως γίνεται και Αντινομάρχης Έργων. Από το 1974 στο ΠΑΣΟΚ, σε νεαρή ηλικία και Γραμματέας του κινήματος στην Αιγιάλεια. Το 1996 εκλέγεται Βουλευτής Αχαΐας ΠΑΣΟΚ, κάτι που επαναλαμβάνεται στις εκλογές του 2000, του 2004, του 2007 και του 2009. Το 2011-12 διετέλεσε Υφυπουργός Άμυνας στις Κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου. Το 2013-14 θήτευσε ως Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΡΓΟΣΕ και το 2019 ήταν Υποψήφιος Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας, για να καταταγεί στην 3η θέση. Παραμένει, έως τώρα, επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης.
Σήμερα, έχει ανακοινώσει πως θα είναι Υποψήφιος Δήμαρχος Αιγιάλειας και λέει στην «Π»:
«Η διαδρομή του καθενός αξιολογείται. Είναι θέμα αξιοπιστίας. Πρέπει κάποιος να έχει και τα κότσια. Οι διαδρομές θέλουν και αντοχές. Για μένα ποτέ το κίνητρο δεν ήταν οι μεγάλες θέσεις, πολλές από τις οποίες δεν δέχθηκα κιόλας, χάριν αξιοπρέπειας. Δεν με κεντρίζει το πολιτικό κριτήριο. Η αγάπη και η πίστη για τον τόπο είναι το μοναδικό μου κίνητρο».
Θεόφιλος Βασιλείου: «Με εξιτάρει το ότι μπορώ…»
Με οικογενειακές ρίζες στο Βούτσιμο Ακράτας (1952), αφού σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Νομικά, επαγγελματικά (1971-2010) εργάστηκε ως Διοικητικός Υπάλληλος και Διευθυντής στο Νοσοκομείο Αθηνών «Σωτηρία». Διετέλεσε Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων Νοσοκομείων Ελλάδος (1979-1983) και Μέλος Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ (1988-1990), όπως και Αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας ΔΑΚΕ (ΝΔ) Δημοσίου. Η πολιτική του δραστηριότητα ξεκινά, ως Ιδρυτικό Στέλεχος της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ (1976) και Μέλος ΕΕ ΟΝΝΕΔ (1982-1984), ενώ (1990-93) διορίζεται Νομάρχης Κερκύρας από τον Κ. Μητσοτάκη. Από το 2000 έως το 2007 θητεύει ως Βουλευτής Αχαΐας ΝΔ. Ακολουθεί (2015) υποψηφιότητα με τους ΑΝΕΛ στη Αχαΐα. Νωρίτερα, (2006) κατεβαίνει ως Υποψήφιος Νομάρχης Αχαΐας και μέχρι το 2010 μένει επικεφαλής της αντιπολίτευσης στο Νομαρχιακό Συμβούλιο. Τα έτη, 2015 μέχρι 2018 επιλέγεται (από την Κυβέρνηση Τσίπρα – Καμένου) για Πρόεδρος & Διευθύνων Σύμβουλος στα «Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα».
Σήμερα, επισήμως ενδιαφέρεται να είναι Υποψήφιος Δήμαρχος Αιγιάλειας και λέει στην «Π»:
«Μπορεί να θεωρείται κλασικό…το μ’ ενδιαφέρει το καλό του τόπου, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Έχω ένα μπακράουντ τυπικών και ουσιαστικών προσόντων. Έχω προσφορά. Η αξιολόγηση του προσώπου μου ας γίνει με βάση την ικανότητα ή ανικανότητα, και την αποτελεσματικότητα σε δημόσιες θέσεις. Με εξιτάρει το ότι μπορώ – όχι με όσους αποτυχημένα έχουν διοικήσει την περιοχή τα τελευταία χρόνια – να αποκαταστήσω το όραμα, που δεν είναι ένα Αίγιο…χωριό και η περιφέρειά του…παροικία. Έχω δώσει εξετάσεις σε σχεδιασμό και έργο…».
Γιάννης Φιλιππόπουλος: «Η κοινωνία μάς υποχρεώνει ν’ ασχοληθούμε και να υπηρετήσουμε τον τόπο»
Από την ορεινή Ψωφίδα της Αχαΐας, αφού υπηρέτησε ως Διοικητικός Υπάλληλος του Υπουργείου Εσωτερικών (1972-2001) και ανέπτυξε έντονη συνδικαλιστική δράση σε Τριτοβάθμια Όργανα (ΑΔΕΔΥ και ΠΟΕ – ΟΤΑ), αναδείχθηκε Δήμαρχος του Καποδιστριακού Δήμου Αροανίας, από το 2002 μέχρι της κατάργησής του
(2010) και της συγχώνευσής του στον Καλλικρατικό Δήμο Καλαβρύτων.
Σήμερα, αρκετό καιρό μετά – αφού μέχρι το 2014 υπήρξε δημοτικός σύμβουλος στην μειοψηφία του δημοτικού συμβουλίου Καλαβρύτων – συμμετέχει σε μία νέα Δημοτική Κίνηση, της οποίας πιθανά και θα ηγηθεί, ως Υποψήφιος Δήμαρχος Καλαβρύτων.
Ο ίδιος εξηγεί στην «Π», την πολιτική του επάνοδο:
«Πρέπει να ασχοληθούμε με τον τόπο μας, ο οποίος υπέστη πλήρη εγκατάλειψη την τελευταία 12ετία. Από το 2011, άφησα 10 μελέτες και μέχρι το 2022 ούτε μια δεν υλοποιήθηκε, αλλά και καμία δεν εκπονήθηκε. Αυτό λέει πολλά. Ο κόσμος αισθάνεται απογοητευμένος και δεν θέλησε ούτε καν να απογραφεί, εδώ. Εκ των πραγμάτων, από την κατάσταση έξω στην κοινωνία, προχωράμε, πέρα από κόμματα, χρώματα και κελεύσματα άλλα, να μπορέσουμε – ανεξάρτητοι – να φέρουμε ισοπολιτεία και ισορροπημένη ανάπτυξη. Η κοινωνία θέλει να εκτονωθεί και μας υποχρεώνει ν’ ασχοληθούμε. Η ίδια μάς ωθεί για να υπηρετήσουμε τον τόπο μας. Για να χαμογελάσει ο κόσμος».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
