Οταν κανείς δεν λογαριάζει την αλήθεια

Ο Ανδρέας Χριστόπουλος αρθρογραφεί στην «Π»

Οταν κανείς δεν λογαριάζει την αλήθεια

«Οι εξετάσεις πάσης φύσεως που μπορούν να γίνουν σήμερα στα οστά θυμάτων των Τεμπών μετά την εκταφή τους, είναι αδύνατον να δώσουν, δυόμισι χρόνια μετά, οποιοδήποτε στοιχείο».

Γρηγόρης Λέων ειδικός ιατροδικαστής, εξειδικευμένος σε ΗΠΑ και Ελλάδα.

«Η κυβέρνηση επιτρέπει την εκταφή οστών των Τεμπών, γιατί σίγουρα έχει εξασφαλίσει τρόπο να αποκρύψει τα αποτελέσματα».
Μαρία Καρυστιανού πρόεδρος του συλλόγου πληγέντων στα Τέμπη.

Διαβάζοντας ή ακούγοντας αυτές τις δύο δημόσιες δηλώσεις, βλέπεις τους δύο κόσμους στην Ελλάδα του 2025. Από τη μια η Ελλάδα της αλήθειας. Η δήλωση του ιατροδικαστή στο Open, δεν είναι ιδιοτελής ούτε μοναχική. Δεκάδες επιστήμονες βεβαιώνουν στον έγκυρο ελληνικό Τύπο (που είναι μειοψηφία στον χώρο…), ότι είναι πρακτικά αδύνατον να απαντηθεί σήμερα, από τις εξετάσεις και τις αναλύσεις, αν το θύμα σκοτώθηκε κατά τη σύγκρουση ή αν κάηκε ζωντανό από την πυρκαγιά που προκλήθηκε. Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να φανεί μόνο με εργαστηριακές εξετάσεις που θα γίνονταν στην αρχή, με τον εντοπισμό των σορών.

Επιπλέον, οι τοξικολογικές εξετάσεις μπορούν να μας δώσουν μόνο στοιχεία για ουσίες που υπήρχαν στον οργανισμό όσο τα θύματα ήταν ζωντανά.

Πάμε τώρα στην Ελλάδα του ψεύδους.

– Πώς είναι δυνατόν ένας πατέρας να κάνει απεργία πείνας επί 23 μέρες ζητώντας εκταφή οστών του παιδιού του, για τοξικολογικές εξετάσεις που επιστημονικά είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να καταλήξουν σε οποιοδήποτε συμπέρασμα;

– Πού είναι η επιστημονική κοινότητα της χώρας, να εξηγήσει από την πρώτη μέρα της απεργίας πείνας του ανθρώπου, ότι οι εξετάσεις που ζητά δεν έχουν νόημα;

– Πού είναι η κυβέρνηση και τα κόμματα να περιγράψουν την αλήθεια και να μην αφήσουν μια κοινωνία στον σκοταδισμό; Είχαμε διαδηλώσεις, επισκέψεις επωνύμων στον απεργό, σκληρές δηλώσεις πολιτικών για «το δικαίωμα του να μάθει». Τι να μάθει από τοξικολογικές εξετάσεις που δεν θα δώσουν τίποτα;

– Πού είναι τα Μέσα Ενημέρωσης να προστατέψουν την δημόσια ζωή από συκοφαντίες, ψεκασμένες θεωρίες, τερατολογίες και ασύστολα ψεύδη; Παρουσίαζαν από το πρωί μέχρι το άλλο πρωί ελαφρά τη καρδία, τα ψεύδη και την συνωμοσιολογία. Ούτε και σήμερα κάνουν κάποια αναφορά στην αλήθεια.

Αυτή η αδυναμία στήριξης της αλήθειας, περνά σε μεγάλο τμήμα της κοινωνίας που υιοθετεί τις αλλοπρόσαλλες θεωρίες, τις υπερασπίζεται ως δικές του απόψεις και συμμετέχοντας με πάθος κυρίως μέσω διαδικτύου, στο χάος της ασυναρτησίας.

Αυτή η ανικανότητα της χώρας στην πλήρη διάρθρωσή της να διαχειρίζεται σωστά την ίδια την πραγματικότητα, (από την κυβερνητική κορυφή μέχρι την βάση του απλού πολίτη), μολύνει μαζικά την κοινωνία και επεκτείνει την παρακμή.