Πώς εξηγούνται οι επιθέσεις κατά του Ισραήλ

Ο Ανδρέας Χριστόπουλος αρθρογραφεί στην «Π»

Πώς εξηγούνται οι επιθέσεις κατά του Ισραήλ

Σιωπή για τη Ρωσία που έχει επιτεθεί στην Ουκρανία και καθημερινή οργή κατά του Ισραήλ που έχει επιτεθεί στη Γάζα. Γιατί; Οι μαζικές αντιδράσεις κατά του Ισραήλ από ομάδες, συλλογικότητες, κόμματα, πολιτικούς και -δυστυχώς- πολίτες συνεχίζεται με ένταση, όμως, όλοι οι παραπάνω, δεν έχουν βγάλει ούτε μια λέξη για τους 1.800.000 νεκρούς τραυματίες και αγνοούμενους στην Ουκρανία.

Δεν είδαν ούτε άκουσαν για τα 6,5 εκατομμύρια πρόσφυγες που έχουν εγκαταλείψει τους τόπους τους (σπίτια, επιχειρήσεις, φίλους). Ούτε πονάνε για τους 50.000 νεκρούς κάθε μήνα στην Ουκρανία, όσο πονάνε για 300 νεκρούς στη Γάζα.

Δεν έχουν κάνει ούτε μια διαδήλωση κατά των εγκλημάτων στην Ουκρανία. Εδώ, ανήμερα της επετείου της σφαγής της 7ης Οκτωβρίου από τη Χαμάς, διαδήλωσαν υπέρ των Παλαιστινίων (δηλαδή υπέρ της Χαμάς), προς την Ισραηλινή Πρεσβεία.

Ολοι αυτοί, «ξεχνούν» ότι το Ισραήλ αμύνεται εναντίον του Ιράν και των τρομοκρατών που τους ενισχύει με όπλα και χρήμα, ενώ η Ρωσία επιτίθεται σε μια ανεξάρτητη χώρα.

Αλλά στη δημοσιογραφία, όπως στην ιατρική, υπάρχει μια λέξη που απαραίτητα πρέπει να ειπωθεί: ΓΙΑΤΙ; (Γιατί γιατρέ μου πονάω εδώ;). Γιατί αυτή η επιθετικότητα μόνο κατά του Ισραήλ; Η απάντηση είναι σύνθετη.

Από τη μια έχουμε μια εντός των τειχών επιθετικότητα εναντίον των αξιών της Δύσης. Αυτή εκδηλώνεται και με την υπεράσπιση όλων των αντιπάλων της -ακόμα και του ακραίου Ισλάμ. Πολίτες της Δύσης επιτίθενται στη Δημοκρατία στην οποία ζουν(!), υπερασπιζόμενοι τους εχθρούς της. Αδιαφορούν για τον σκληρό αυταρχισμό στον μουσουλμανικό κόσμο, στη Ρωσία και αλλού. (Θυμηθείτε, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερασπιζόταν τον Μαδούρο).

Από την άλλη, όλη αυτή η επιθετικότητα ξεκινά από ένα μέρος μιας ξεχασμένης στον χρόνο αριστεράς, που μην μπορώντας να προσαρμοστεί στις αναπόφευκτες αλλαγές των κοινωνιών και της ζωής, (όπως κάνει ο καπιταλισμός και επιβιώνει) χρειάζεται πάντοτε έναν εχθρό, για να υπάρχει η ίδια. Αυτός ευθύνεται για τα πάντα, οπότε αυτή η ξεχασμένη αριστερά δεν χρειάζεται να έχει προτάσεις για οτιδήποτε. Μπορεί να συνεχίζει τους αγώνες της.

Το Ισραήλ είναι ένας βολικός εχθρός για τους παραπάνω: Είναι μέρος της Δύσης και η επιθετικότητά του στη Γάζα έχει νεκρούς. Αυτά είναι αρκετά για να  κινητοποιούν τους πολέμιους της Δύσης, εναντίον του.

(ΥΓ: Και ο σκληρός επίλογος τώρα: Γιατί ο Πούτιν παρά τη φρίκη που σκορπά, μένει στο απυρόβλητο; Μα γιατί και αυτός εχθρεύεται τη Δύση. Συμπορεύονται μ’ αυτόν).