Πούτιν – Ερντογάν: Δύο όψεις του ίδιου νομίσματος

Δημήτρης Σακελλαρόπουλος

Αναμφίβολα η παγκόσμια κοινότητα έχει ματαιώσει τα βήματα προς τα «εμπρός». Τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στον 20ο αιώνα, που σαν κακόγουστο αστείο, επιστρέφει κουβαλώντας στις αποσκευές του, μονάχα τα «κουσούρια» του. Περίτρανο παράδειγμα αποτελεί η ψυχροπολεμική διάθεση, η οποία ξύπνησε από τον λήθαργο. Σε συνδυασμό με τον οξύ αναθεωρητισμό της εποχής μας, συνιστούν μια νέα τάξη πραγμάτων. Η οποία ήρθε για να μείνει;

Λογικά ναι. Δεδομένου πάντα ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ακόμα και τώρα που η Ρωσική εισβολή στην Ουκρανία μαίνεται, απαραίτητο είναι να καταγραφούν ομοιότητες του Πούτιν, με αντίστοιχους συγκεντρωτικούς ηγέτες, όπως ο Ερντογάν. Αυτή η ενέργεια θα προσβλέπει στην κατάλληλη πρόληψη και αποτροπή πιθανών μελλοντικών εισβολών αυταρχικών ηγετών σε ευρωπαϊκή χώρα, όπως η Ελλάδα.

Είναι παράλογο και ανιστόρητο που πολλοί ευρωπαίοι ηγέτες κατέτασσαν την ρωσική εισβολή ως πρώτη εξωτερική εισβολή σε όμορο κράτος στην Ευρώπη από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.

Παραλείπουν συνειδητά την τούρκικη εισβολή στην Κύπρο;
Πως γίνεται να παραλείπουν 7.000 νεκρούς, 40.000 εκτοπισμένους, 1.500 αγνοούμενος και πάνω από 3.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα κατεχόμενο έδαφος; Σε αυτή την περίπτωση γιατί δεν εφαρμόζεται η διεθνής νομιμότητα; Ποιο είναι τελικά το ευεργετικό αποτέλεσμα των ψηφισμάτων του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ για τους Κύπριους πολίτες; Πότε διαμεσολάβησαν ΕΕ και ΝΑΤΟ για την εφαρμογή του διεθνούς δικαίου;

Είναι πασιφανές, πως οι ευνομούμενη, πολιτισμένη δύση έλαμψε δια της απουσίας της. Επί 48 χρόνια έχει «κρατήσει» τα μάτια της ερμητικά κλειστά, μη θέλοντας να αντικρίσει την θηριωδία του Αττίλα. Ως αποτέλεσμα, η κατάσταση στην Κύπρο, να έχει πλέον παγιοποιηθεί. Καταλήγοντας για σχεδόν μισό αιώνα, η αδερφική μας χώρα, να συνομιλεί με τον θύτη της.

Επιπλέον, οι δυο περιπτώσεις Ουκρανία-Ρωσία και Κύπρος-Τουρκία ταυτίζονται σε αρκετά, ακόμα, σημεία.

Αναμφισβήτητα, στις κενές υποσχέσεις δήθεν στήριξης των Αμερικανών και στα δύο θύματα (Κύπρο, Ουκρανία) και βεβαίως στην πάλαι ποτέ ευρωπαϊκή αλληγορία. Να σημειωθεί πως και οι δύο εισβολές πραγματοποιηθήκαν με δήθεν ειρηνευτική πρόφαση, ενώ αυτοαποκαλέστηκαν ως «μικρή πολεμική επιχείρηση» στην γείτονα χώρα. Ταυτόχρονα, απώτερη επιδίωξη ήταν η απόσχιση εδαφικού τμήματος της χώρας θύματος, δημιουργώντας ανεξάρτητες περιοχές, όπως το Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ και την αυτοαποκαλούμενη «τουρκική δημοκρατία της βόρειας Κύπρου» αντίστοιχα. Την οποία κατονόμασε ο Σεργκέι Λαβρόφ στον ΟΗΕ ως ανεξάρτητη δημοκρατική οντότητα(!)

Οπότε, δεδομένης της επαμφοτερίζουσας στάσης που καταδεικνύει η Δύση απέναντι στον ταραχοποιό Ερντογάν. Δεδομένης της εμφαινόμενης λυκοφιλίας Ερντογάν –Πούτιν, μιας που η Τουρκία δεν επιβάλλει κυρώσεις στην Ρωσία. Ας αντιληφθεί το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας, πως στην περίπτωση της απευκταίας τούρκικης εισβολής στο Αιγαίο, η Ελλάδα θα αναμετρηθεί με τις δυνάμεις της και μόνο.

Επομένως, ας ισχυροποιηθεί η χώρα αμυντικά. Να θεωρηθεί το λιγότερο ατυχής η φράση του ΣΥΡΙΖΑ «ότι θα το ρισκάρουμε» και να επιδιωχθεί η απόκτηση των εχέγγυων, που θα καταστήσουν την χώρα μας, πυλώνα σταθερότητας στην «γειτονία της». Ολοι αντιλαμβάνονται, πως προκειμένου να ασκηθεί αποτελεσματική διπλωματία, προέχει η ενδυνάμωση και θωράκιση της πατρίδας.

Επιπλέον, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, που η μία μετά την άλλη ευρωπαϊκή χώρα αποδέχεται και επιβάλλει δέσμη κυρώσεων στην Ρωσία, η Ελλάδα πρέπει να έχει καθαρή θέση. Να καταδικάσει τον πόλεμο και την αιματηρή εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία.

Ομως, όσον αφορά τις κυρώσεις, να απαιτήσει την επιβολή αντίστοιχων κυρώσεων και για την Τουρκία.

Η στρατιωτική εισβολή στην Κύπρο, με 40.000 στρατιώτες κατοχής και η παραβατικότητα της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα, είναι αδιαμφισβήτητα και ατιμώρητα γεγονότα. Οπότε ή θα τιμωρούνται με κυρώσεις όλοι οι αναθεωρητικοί σφαγείς της Ευρώπης ή το διεθνές δίκαιο θα εφαρμόζεται επιλεκτικά. Στο ανωτέρω δίλημμα, η Ελλάδα θα ωφελούνταν αν επέλεγε τη νομιμότητα και τις κυρώσεις προς όλους τους παραβάτες…

Επιτέλους, η Ελλάδα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στα συμφέροντά της. Να εστιάσει στη διασφάλιση της κυριαρχίας της, η οποία τίθεται καθημερινά εν αμφιβόλω, από τον εξ ανατολάς γείτονα. Για την επίτευξη αυτού του ιερού σκοπού καθοριστικός αρωγός, δύναται να αποτελέσει η συνολική ευρωπαϊκή συγκρότηση και αρχιτεκτονική. Η ΕΕ των 19 τρις δολαρίων ΑΕΠ και της δεδομένης γεωστρατηγικής της θέσης, διαθέτει τα προαπαιτούμενα ώστε να αποτελέσει ρυθμιστικό παράγοντα. Προϋπόθεση, η ύπαρξη συνοχής αποφάσεων και γρήγορων αντανακλαστικών.

Στη συνέχεια, για την ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος απαιτείται η δημιουργία ευρωπαϊκού στρατού, ο οποίος θα εδράζεται, στο πλαίσιο ενός κοινού συστήματος εξωτερικής ασφάλειας.

Τέλος, με κατάλληλο διάβημα στην ΕΕ να καταστεί σαφές, πως ο νεοοθωμανός σουλτάνος, φλερτάρει επίμονα με μία μικρής διάρκειας εισβολή στο Αιγαίο, δημιουργώντας ευνοϊκά για εκείνον τετελεσμένα. Εξάλλου, ανοιχτά πλέον έχει κλιμακώσει την προκλητικότητά του.

Συνοψίζοντας, προϋπόθεση ύπαρξης και διατήρησης της περιφερειακής ειρήνης, είναι μια πιο αποφασιστική, ενωμένη και ισχυρή Ευρώπη. Ομως σε κάθε περίπτωση, για το μέγιστο όφελος της πατρίδας και όλων των πολιτών της, ελπίζω πράγματι κ. Δένδια «να έχουν γνώση οι φύλακες».

Όλες οι ειδήσεις άμεσα μέσα από το Google News. Κάντε κλικ εδώ και κάντε εγγραφή

Άμεση ενημέρωση με όλες τις ειδήσεις τώρα και μέσω WhatsApp - Δες εδω