«Προσπαθώ να πείσω τα παιδιά ότι η Ιστορία μάς αφορά όλους»: Στην «Π» η συγγραφέας Μαρίζα Ντεκάστρο
Δεν κάνω προπαγάνδα υπέρ κάποιων αλλά κινούμαι στο εύρος των ηθικών αξιών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου
Τα βιβλία λειτουργούν σαν μαγικά κλειδιά, που ανοίγουν στα παιδιά τις πύλες της Ιστορίας, για να διασχίσουν τους δαιδάλους της, αντλώντας πολύτιμες γνώσεις κατά την ενδιαφέρουσα και ελκυστική διαδρομή. Εξ ου και τα βραβεία που έχει αποσπάσει η δημιουργός τους. Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο της βιβλίο με τίτλο «2194 Ημέρες Πολέμου» (εκδ. Μεταίχμιο) και σήμερα η Μαρίζα Ντεκάστρο ξεναγεί την «Π» στο συγγραφικό της εργαστήρι.
-Λογοτεχνία για παιδιά και νέους. Τι σας παρακίνησε ώστε να σπουδάσετε, καταρχάς, το αντικείμενο στη Σορβόννη κι έπειτα να ασχοληθείτε με αυτό ως συγγραφέας;
Η αλήθεια είναι ότι ήθελα από πάντοτε να δουλεύω με παιδιά και γι’ αυτό σπούδασα παιδαγωγικά. Στο παιδικό βιβλίο με έσπρωξε η Αλκη Ζέη, με την οποία συνδέθηκα όταν σπούδαζα στο Παρίσι την περίοδο της Δικτατορίας. Και πολύ σωστά με προέτρεψε γιατί παιδαγωγός χωρίς να έχει ιδέα τι διάβαζαν οι μαθητές της δεν στέκει. Εμαθα και διάβασα δεκάδες παιδικά βιβλία δουλεύοντας σε μια βιβλιοθήκη πιλότο σε ένα παρισινό προάστιο, στο Κλαμάρ. Οταν επέστρεψα στην Ελλάδα άρχισα να μεταφράζω παιδικά/νεανικά βιβλία και με τα χρόνια κατέληξα συγγραφέας…
-Εχοντας καλύψει τις περιόδους 1453, 1821, 1967-1973, σε προηγούμενα βιβλία σας, κρατάμε, τώρα, το νέο σας βιβλίο για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Πώς αποφασίσατε να συγκεντρώσετε 2194 ημέρες πολέμου σε 102 σελίδες, ξεκινώντας από το 1914;
Είναι αδύνατο να καταλάβει οποιοσδήποτε μη ειδικός αναγνώστης τα «γιατί» εκείνων των 2194 ημερών, αν δεν διαβάσει τι συνέβαινε στον κόσμο τα προηγούμενα χρόνια. Ετσι λοιπόν έκρινα απαραίτητο να ξεκινήσω το βιβλίο με ένα εκτενές «προοίμιο». Στη συνέχεια, χρόνο με τον χρόνο παρουσιάζονται τα στρατιωτικά και τα πολιτικά γεγονότα στην Ελλάδα και τον κόσμο τα οποία πλαισιώνονται από σύντομα κείμενα που φέρνουν τους αναγνώστες κοντά στους ανθρώπους της εποχής. Η ζωή δεν είχε σταματήσει εξαιτίας του πολέμου!
-Λογοτεχνικά κείμενα, μαρτυρίες, φωτογραφικά ντοκουμέντα, αλλά και παγκόσμια γεγονότα συνθέτουν το βιβλίο σας. Πώς θα περιγράφατε την όλη διαδικασία – έρευνα, επιλογή, συγγραφή; Ποια η μεγαλύτερη πρόκληση και ποια η μεγαλύτερη δυσκολία; Τι προσέχετε περισσότερο γράφοντας για αυτές τις ευαίσθητες ηλικίες;
Το βιβλίο για να γραφτεί χρειάστηκε πολλή έρευνα και μελέτη. Τα ντοκουμέντα, οι μελέτες, οι μαρτυρίες για τον Β’ ΠΠ είναι πάμπολλες. Απομόνωσα όσα έκρινα ενδιαφέροντα και καθοριστικά, ώστε να δώσω στους αναγνώστες μια κατά το δυνατόν σφαιρική εικόνα της εποχής. Στα βιβλία μου προσπαθώ να πείσω τα παιδιά ότι η Ιστορία είναι φοβερά ενδιαφέρουσα και μας αφορά όλους. Τα ιστορικά γεγονότα είναι το ένα μέρος της Ιστορίας, και η αναφορά σ’ αυτά απαραίτητη. Θεωρώ όμως εξίσου σημαντικές τη λογοτεχνία και τις προσωπικές μαρτυρίες που δείχνουν πώς βίωναν οι άνθρωποι την εποχή τους στα χρόνια του πολέμου και πώς δρούσαν. Και προσπαθώ να το κάνω χωρίς να αποκρύπτω την τραγικότητα της εποχής! Τα παιδιά-αναγνώστες θα αντιληφθούν όσα επιτρέπει η ηλικία τους και μεγαλώνοντας θα αφομοιώνουν νέες πληροφορίες. Από την άλλη, δεν κάνω προπαγάνδα υπέρ κάποιων, αλλά κινούμαι στο εύρος των ηθικών αξιών και των δικαιωμάτων του ανθρώπου.
-Εντυπωσιακές οι εικόνες του Αχιλλέα Ραζή. Ποια η δύναμη των εικόνων σε βιβλία -και δη γνώσεων- για νεαρούς αναγνώστες;
Τεράστια δύναμη έχουν οι εικόνες όταν δεν διακοσμούν και συνδέονται οργανικά με όλα τα υπόλοιπα υλικά του βιβλίου. Είναι κι αυτές ένα είδος τεκμηρίων που προσθέτουν στα κείμενα, τα διευρύνουν και η μελέτη τους μπορεί να δημιουργήσει νέους συνειρμούς που ενδέχεται να οδηγήσουν σε άλλα διαβάσματα. Αυτό ακριβώς κάνει ο Αχιλλέας Ραζής αποδίδοντας ζωγραφικά και με πιστότητα φωτογραφικά ντοκουμέντα του Β’ ΠΠ.
-Οι πιτσιρικάδες είναι πλέον εθισμένοι όχι σε τυπωμένες εικόνες, αλλά σε αυτές που προβάλλονται μέσα από κινητά/τάμπλετ κ.λπ. Τι στοιχεία πρέπει να διαθέτει ένα βιβλίο για να τους τραβήξει την προσοχή και να τους «μιλήσει»;
Πρέπει να είναι ζωντανό και πολυεστιακό, να ανοίγεται σε ποικίλα πεδία -κοινωνικά, πολιτιστικά, τεχνολογικά-, σε κάθε τομέα της ζωής. Πιστεύω ότι στο μυαλό μένει περισσότερο μια μαρτυρία, για παράδειγμα τι μουσική άκουγαν τότε και ποιες ταινίες έβλεπαν στο σινεμά, μια αντιστασιακή πράξη ή πότε εφευρέθηκε ο φούρνος μικροκυμάτων, από αριθμούς, ημερομηνίες και ονόματα που ξεχνιούνται μετά το μάθημα της ημέρας και τις εξετάσεις.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
