Ρούλα Πισπιρίγκου: Οι ευθύνες και η κοινωνία

Ο συντάκτης της «Π» και του pelop.gr Απόστολος Αναστασόπουλος γράφει για τις ευθύνες που προκύπτουν από την υπόθεση Πισπιρίγκου

Οι ευθύνες. Μεγάλη κουβέντα που έχει χάσει ίσως την αξία της. Η κατάσταση με την υπόθεση της Ρούλας Πισπιρίγκου έχει ξεφύγει προ πολλού. Πριν από δύο και πλέον μήνες, όταν η «Π» αποκάλυπτε τις «σκιές» γύρω από τον θάνατο της 9χρονης Τζωρτζίνας, ποιος περίμενε πως θα ζούσαμε όσα έχουμε ζήσει τις τελευταίες εβδομάδες.

Μια χαροκαμένη μάνα μετατράπηκε σε κατηγορούμενη για την ανθρωποκτονία του παιδιού της με παράλληλες ενδείξεις και για το θάνατο των δύο άλλων παιδιών της.

Από τη συμπόνια της τοπικής κοινωνίας, είδαμε σκηνές λαϊκών δικαστηρίων έξω από το σπίτι της κατηγορούμενης.

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και κυρίως οι τηλεοπτικές εκπομπές βλέποντας πρόσφορο έδαφος, έστησαν ένα πανηγύρι υπό τον μανδύα της «ενημέρωσης του κοινού».

Την ίδια στιγμή, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στο μεγαλύτερο δικαστήριο της εποχής μας, έχουν καταδικαστεί οι πάντες από τους τους πάντες.
Ολα αυτά, μέχρι ενός σημείου είναι φυσιολογικά. Θα έπρεπε όμως να είναι έγκαιρη η επέμβαση του κράτους για να μην ξεφύγει η κατάσταση, όπως έχει συμβεί σήμερα.

Σε ένα υποθετικό σενάριο, όπου όλα λειτουργούν ρολόι σε ένα κράτος θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει ήδη η αναζήτηση ευθυνών για τους λόγους που φτάσαμε ως εδώ.

Ως προς την υπόθεση, οι ευθύνες υπάρχουν σε δομές που κάνουν ελέγχους και δεν πρόλαβαν το κακό. Υπάρχουν ευθύνες στους γιατρούς που είχαν μέσα στα «πόδια» τους τη Ρούλα Πισπιρίγκου και ενώ είχαν διάφορες υποψίες, δεν προχώρησαν σε καταγγελίες μήπως και γλυτώσει το παιδί. Υπάρχουν ευθύνες στις ιατροδικαστικές αρχές που συντάσσοντας τις εκθέσεις τους, άφησαν παράθυρα αμφισβήτησης ακόμα και από συναδέλφους τους. Μερίδιο ευθύνης και ίσως το μεγαλύτερο, υπάρχει και στις αστυνομικές αρχές. Πώς διαρρέουν επί τόσους μήνες στοιχεία, ενδείξεις και αποδείξεις για την υπόθεση; Και επιπλέον, γιατί ενώ διαρρέουν όλες οι πλευρικές ενδείξεις, ακόμα δεν έχουμε φτάσει στην ουσιαστικότερη απόδειξη; Δηλαδή στη διαδρομή της κεταμίνης στα χέρια της Ρούλας Πισπιρίγκου. Στους μόνους που δεν ρίχνουμε ευθύνες είναι στον Μάνο Δασκαλάκη και το οικογενειακό περιβάλλον. Και δεν τους ρίχνουμε ευθύνες σήμερα, γιατί με την τροπή που έχει πάρει η υπόθεση δεν είναι απίθανο να τους δούμε στο κάδρο των υπόπτων.

Ως προς το περιτύλιγμα της υπόθεσης, δηλαδή τα Μέσα Ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης, έχουν προκύψει πολλά ερωτήματα. Γιατί επιτρέπεται από το ΕΣΡ η διεξαγωγή αυτού του «θεάματος» σχεδόν σε όλα τα Μέσα Ενημέρωσης επί δύο μήνες; Είναι διαφορετικό να βγαίνουν στη δημοσιότητα στοιχεία για μια υπόθεση, όπως το φονικό όπλο ή το κίνητρο, και εντελώς άλλη περίπτωση να μιλάει ο κάθε πιθανός και απίθανος τύπος που γνώρισε έστω και για πέντε λεπτά τους εμπλεκόμενους της υπόθεσης. Πότε περιμένει να επέμβει το ΕΣΡ δηλαδή; Σε επτά μήνες, όπως έκανε με την κατάπτυστη τηλεοπτική εκπομπή που έφερνε γυναίκες να διαγωνίζονται για το ποια θα κερδίσει την καρδιά ενός άνδρα;
Κάθε μεγάλη υπόθεση προσφέρεται για να πάρουμε τα ανάλογα μαθήματα και να πράξουμε τις κατάλληλες αλλαγές για την καλυτέρευση της ζωής μας. Οσο δεν φέρνουμε τις αλλαγές που έχουμε ανάγκη, τόσο θα συνεχίζονται αυτά τα φαινόμενα…