Στοιχεία σοκ: 4.500 βιασμοί και μόνο 10 καταδίκες – Τι παρουσίασε ο Τσιγκρής – Τι λένε έγκριτοι ποινικολόγοι

Σωτήρης Παπανδρέου

Σοκ προκαλούν τα στοιχεία που αποκάλυψε ο βουλευτής Αχαΐας της Νέας Δημοκρατίας και ποινικολόγος Αγγελος Τσιγκρής, για τα εγκλήματα του βιασμού και της σεξουαλικής βίας στην Ελλάδα.

Σε ερώτηση που κατέθεσε προς τους Υπουργούς Δικαιοσύνης και Προστασίας του Πολίτη, στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου, ο Αχαιός βουλευτής, παρουσιάζει στοιχεία δικής του επιστημονικής έρευνας, αναφέροντας ότι κάθε χρόνο διαπράττονται στην Ελλάδα περίπου 4.500 βιασμοί, από τους οποίους μόνο 270 (6%) καταγγέλλονται στην Αστυνομία, μόνο 183 καταλήγουν σε σύλληψη κάποιου υπόπτου, 47 φτάνουν στο ακροατήριο για να εκδικασθούν, 20 καταλήγουν σε καταδικαστική απόφαση και τελικά μόνο σε λιγότερους από 10 βιαστές επιβάλλεται κάθειρξη, δηλαδή στερητική της ελευθερία ποινή άνω των 5 ετών (βλ. Άγγελος Τσιγκρής: «Βιασμός: Το αθέατο έγκλημα», Εκδόσεις Σάκκουλα, 1996).

ΔΥΣΠΙΣΤΙΑ
Το όλο κλίμα της δυσπιστίας με την οποία αντιμετωπίζονται τα θύματα σεξουαλικών επιθέσεων, τους δημιουργεί συναισθήματα αυτο-ενοχοποίησης. Ετσι, 6 στα δέκα 10 θύματα βιώνουν συναισθήματα ενοχής για την επίθεση που δέχθηκαν.
Το παραπάνω αποτέλεσμα -αν συνδυαστεί με το 35% των θυμάτων που πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει το βιασμό τους, αν είχαν συμπεριφερθεί διαφορετικά- οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η μεγάλη πλειοψηφία των θυμάτων αυτο-ενοχοποιούνται (βλ. Άγγελος Τσιγκρής: «Τα Σεξουαλικά Εγκλήματα», Εκδόσεις Σάκκουλα, 2000).

ΣΤΙΓΜΑΤΙΣΜΟΣ
Ο κ. Τσιγκρής ζητάει την αλλαγή των διαδικασιών στην απονομή δικαιοσύνης για τα εγκλήματα βιασμού και σεξουαλικής βίας. Οπως αναφέρει χαρακτηριστικά: «Ο βιασμός είναι το μοναδικό έγκλημα βίας που το θύμα στιγματίζεται περισσότερο από το δράστη. Η κοινωνική απόρριψη που βιώνει το θύμα με τόσο έντονο τρόπο, έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός γενικευμένου κλίματος σιωπής και απροθυμίας για καταγγελία.
Οι πλατιά διαδεδομένες αντιλήψεις σχετικά με την παθητικότητα και την προκλητικότητα της γυναίκας και τη σεξουαλική παρορμητικότητα και επιθετικότητα του άνδρα, έχουν οδηγήσει στο παράδοξο φαινόμενο της ενοχοποίησης των θυμάτων βιασμού, τόσο από τα άτομα του ευρύτερου κοινού, όσο και από τους φορείς του επίσημου κοινωνικού ελέγχου του εγκλήματος».

ΑΛΛΑΓΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
Μάλιστα, ο κ. Τσιγκρής, αναφέρει ότι, για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, θα πρέπει να ανατεθεί η προανάκριση των εγκλημάτων βιασμού και σεξουαλικής βίας και κακοποίησης, αποκλειστικά σε γυναίκες αστυνομικούς, ενώ θα πρέπει να προβλεφθεί ειδική εκπαίδευση και επιμόρφωση των δικαστικών λειτουργών στο πλαίσιο της Εθνικής Σχολής Δικαστών και των αστυνομικών στο πλαίσιο της Αστυνομικής Ακαδημίας.

ΕΥΑΙΣΘΗΤΟ ΘΕΜΑ
Μάλιστα, το έγκλημα του βιασμού, όπως δήλωσε ο κ. Τσιγκρής στην «Π», έχει δράστες και θύματα και από τα δύο φύλα. Ενα ποσοστό 5% είναι άνδρες και ένα 15% αγόρια. «Εύχομαι και ελπίζω να εισακουστώ» πρόσθεσε, εξηγώντας ότι είναι πολύ σημαντικό, η προανακριτική διαδικασία βιασμού γυναικών, να ανατίθεται μόνο σε γυναίκες, γιατί το θύμα μπορεί να μιλήσει πιο εύκολα για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Υπάρχει συστολή, στο να περιγράψεις με λεπτομέρειες, ένα τέτοιο έγκλημα, τόνισε ο κ. Τσιγκρής.
Επίσης, αυτά είναι εγκλήματα αποδεικνύονται πολύ δύσκολα. «Δεν μπορεί η ιατροδικαστική εξέταση να προβλέπεται εντός 72 ωρών. Μετά από 24 ωρες, χάνονται τα βιολογικά στοιχεία που μπορούν να αποδείξουν έναν βιασμό», τόνισε ο κ. Τσιγκρής. Γι΄αυτό ζητάει να αλλάξουν οι προανακριτικές διαδικασίες. Ευτυχώς, όμως, τα τελευταία χρόνια, υπάρχουν όλο και περισσότερα θύματα που μιλούν ανοικτά και αυτό αποδεικνύεται από τα τελευταία περιστατικά, όπου δύο νεαρά κορίτσια κατήγγειλαν αμέσως τον βιασμό τους στις αρχές.

Θόδωρος Χρονόπουλος: Χρειάζεται αυστηροποίηση των ποινών

Ο ποινικολόγος Θεόδωρος Χρονόπουλος, αναφερόμενος στο φαινόμενο της έξαρσης της έμφυλης βίας, δήλωσε στην«Π» πως, εκφραζόταν μέσα στην οικογένεια, με αποτέλεσμα ο νομοθέτης να ωθείται εκ των περιστάσεων και το 2006 ψήφισε τον νόμο 3500 περί ενδοοικογενειακής βίας. «Αυτός ο νόμος, πράγματι επέβαλε αυστηρές ποινές, πέρα από το κοινό ποινικό δίκαιο και αυτά τα αδικήματα διώκονταν αυτεπάγγελτα, χωρίς δυνατότητα ανάκλησης της δίωξης ακόμα κι αν η γυναίκα – θύμα υπαναχωρούσε.

Ο ίδιος νόμος προέβλεπε και ένα σύστημα συνδιαλλαγής, και αν ο δράστης ομολογούσε, είχε το δικαίωμα να μην δικαστεί ή να αντιμετωπιστεί με επιείκεια και υπό όρους. Αυτό το τελευταίο όμως, δεν εφαρμόστηκε πολύ στην πράξη, και οι ποινές παρέμειναν αυστηρές.
Την ίδια στιγμή, είχαμε και πολλές περιπτώσεις, στις οποίες γυναίκες – θύματα συμβιβάζονταν με τον θύτη και οι υποθέσεις τους, όταν έφταναν στο ακροατήριο είχαν μια ήπια αντιμετώπιση.

Θεωρώ λοιπόν, ότι ο νόμος πρέπει να αυστηροποιηθεί. Δηλαδή, να υπάρχει η δυνατότητα της αυτεπάγγελτης έγκλησης, ακόμα και αν η γυναίκα μετανιώνει ή υπαναχωρεί για διάφορους λόγους. Και το κυριότερο, αυτή η ποινική συνδιαλλαγή να ενεργοποιηθεί, αλλά με αυστηρότερους όρους.
Επίσης, όταν μια γυναίκα εγκαταλείπει το σπίτι της, για λόγους ενδοοικογενειακής βίας, τα δικαστήρια πρέπει να επιδικάζουν σε αυτή την γυναίκα διατροφή, επειδή θεωρείται ότι υπάρχει εύλογη αιτία για να διακόψει τη συμβίωσή της με τον θύτη. Αρα, το υπάρχον νομοθετικό πλαίσιο, χρειάζεται μια αναθεώρηση προς το αυστηρότερο, γιατί βρίσκεται ήδη αρκετά χρόνια σε ισχύ και με την σημερινή του μορφή, δεν κατάφερε να μειώσει το φαινόμενο.»

Περικλής Πασχάκης: Γυναικοκτονία ως ξεχωριστό έγκλημα

Ο ποινικολόγος Περικλής Πασχάκης αναφέρει από την πλευρά του, πως τα εγκλήματα έμφυλης βίας, περιγράφονται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης. Ουσιαστικά είναι εγκλήματα κυρίως σωματικών βλαβών, που τελούνται από άνδρες κατά γυναικών και στηρίζονται στην πεποίθηση του δράστη ότι το δικό του φύλο είναι ανώτερο από αυτό της γυναίκας και ότι το γυναικείο φύλο είναι περισσότερο δεκτικό στο να τελούνται εις βάρος του, αυτά τα εγκλήματα.

Κατά τον Περικλή Πασχάκη, η εμφάνιση όλο και περισσότερων τέτοιων εγκλημάτων, δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι τα θύματα μιλούν πλέον ανοικτά, αλλά και στο ότι αυξάνονται και αριθμητικά. «Πράγματι, τα εγκλήματα έμφυλου χαρακτήρα αυξάνονται και αυτό δεν οφείλεται σε μια εντύπωση. Το διαπιστώνουμε και εμείς καθημερινά στις δικαστικές αίθουσες. Ενδεχομένως, το φαινόμενο χρήζει μιας κοινωνιολογικής προσέγγισης και κατά την άποψή μου, πρέπει να υπάρξει μια ιδιαίτερη νομοθετική ρύθμιση. Αναγκαστικά, πρέπει να μπει ένα φρένο μέσω της αυστηροποίησης των ποινών» τόνισε ο Περικλής Πασχάκης.

Πως όμως μπορεί να υπάρξει διαχωρισμός μεταξύ μιας κοινής ανθρωποκτονίας και μιας άλλης με έμφυλα χαρακτηριστικά; Ο γνωστός ποινικολόγος της Πάτρας εξηγεί: «Είναι δύσκολο, αλλά ο νομοθέτης μπορεί να ορίσει κριτήρια που θα διακρίνουν αυτά τα εγκλήματα και θα ορίζουν αυστηρότερες ποινές. Για παράδειγμα, οι ανθρωποκτονίες διαφοροποιούνται από το κίνητρο. Υπάρχουν πολλά εγκλήματα που αν ψάξουμε το κίνητρο, θα δούμε ότι ουσιαστικά, πίσω τους κρύβεται η πεποίθηση του δράστη για το φύλο. Δεν είναι εύκολος ο διαχωρισμός, αλλά η άποψή μου κυρίως για την ανθρωποκτονία, είναι πως υπάρχει η δυνατότητα, ο νομοθέτης να ορίσει την γυναικοκτονία ως έγκλημα με έμφυλο χαρακτήρα» τόνισε ο κ. Πασχάκης.

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News