Τα «ναι» των Εβραίων και τα «όχι» των Παλαστινίων
Ο Γιώργος Χώτος είναι ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών.
Τι γίνεται τελικά στο Ισραήλ, στη γενικώς αναφερόμενη Παλαιστίνη; Ποιος άραγε είναι ο καλύτερος τρόπος για να ειρηνεύσει ο πολύπαθος τόπος;
Αυτό που ακούμε, από πρεσβευτές, διπλωμάτες, κυβερνήτες, καθηγητές, φιλόσοφους, δημοσιογράφους, αναλυτές και μεγάλη μερίδα κινητοποιημένων πολιτών, συγκεράζεται στο τυποποιημένο πλέον: «Αν το Ισραήλ επιτρέψει στους Αραβο-Παλαιστίνιους να έχουν δικό τους κράτος, τότε θα υπάρξει ειρήνη στη Μ. Ανατολή».
Οποία αφέλεια, γενικολογία, αμάθεια και θρίαμβος της ελπίδας πάνω στην πραγματικότητα.
Στην ιστορική πραγματικότητα το Ισραήλ όχι μόνο επέτρεψε, αλλά πρόσφερε πέντε τουλάχιστον φορές στους Παλαιστίνιους δικό τους κράτος κι αυτοί τις απέρριψαν.
Το 1919, μετά τη διάλυση της ηττημένης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (κατείχε επί 3 αιώνες Μ. Ανατολή, Β. Αφρική και Αραβία), η νικήτρια Μ. Βρετανία κυβέρνησε την περισσότερη Μ. Ανατολή, μέχρι και το Ιράκ.
Το 1936 οι Αραβες (δεν αυτοαποκαλούνταν Παλαιστίνιοι) επαναστάτησαν εναντίον Βρετανών και Εβραίων γειτόνων τους. Οι Βρετανοί σχημάτισαν την Επιτροπή Πιλ για να μελετήσει την αιτία της επανάστασης, που συμπέρανε ότι αιτία της ήταν η ύπαρξη δύο λαών, Εβραίων-Αράβων, που ήθελαν να κυβερνήσουν την ίδια γη. Ως λύση πρότεινε δύο ανεξάρτητα κράτη. Η προτεινόμενη διαίρεση της γης ήταν σαφέστατα υπέρ των Αράβων με 80% της αραβικής και 20% εβραϊκής, που περιλάμβανε Ιερουσαλήμ υπό Βρετανικό έλεγχο. Οι Εβραίοι δέχτηκαν, οι Αραβες το απέρριψαν και συνέχισαν τον πόλεμο.
Το 1947 οι Βρετανοί ζήτησαν από τον ΟΗΕ να βρει νέα λύση. Αποφάσισαν ότι η καλύτερη ήταν η διαίρεση της γης. Ετσι ο ΟΗΕ ψήφισε πρόταση να δημιουργηθούν δύο κράτη. Και πάλι η μεγαλύτερη έκταση προορίζονταν για τους Αραβες, αλλά παρόλο που οι Εβραίοι δέχτηκαν, οι Αραβες το απέρριψαν και εξαπέλυσαν ολοκληρωτικό πόλεμο.
Ιορδανία, Αίγυπτος, Συρία, Λίβανος και Ιράκ επιτέθηκαν στο νεοσχηματισθέν κράτος του Ισραήλ. Ηττήθηκαν και απέτυχαν να το σβήσουν απ’ το χάρτη. Η περισσότερη, από τη γη που ο ΟΗΕ προόριζε για τους Αραβες, η Δυτική Οχθη (του Ιορδάνη ποταμού) και η Αν. Ιερουσαλήμ έγιναν πλέον «τα κατεχόμενα» από την Ιορδανία.
Το 1967, οι Αραβες αρχηγευούσης της Αιγύπτου με τη συμμετοχή Συρίας και Ιορδανίας ξανά επιχείρησαν να καταστρέψουν το Ισραήλ. Ηττήθηκαν πάλι. Δυτική Οχθη, Ιερουσαλήμ, Γάζα και Σινά κατακτήθηκαν από το Ισραήλ. Οι μισοί ήθελαν να επιστρέψουν τη Δυτική Οχθη στην Ιορδανία και τη Γάζα στην Αίγυπτο με αντάλλαγμα την ειρήνη. Οι άλλοι να δοθούν στους Αραβες, που άρχισαν να αυτοαποκαλούνται Παλαιστίνιοι, με την ελπίδα να χτίσουν δικό τους κράτος.
Μετά από μερικούς μήνες ο Αραβικός Σύνδεσμος, στο Σουδάν, αποφάσισε «όχι» ειρήνη, «όχι» αναγνώριση, «όχι» διαπραγματεύσεις με το Ισραήλ.
Το 2000 ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχμούντ Μπάρακ και ο Γιάσερ Αραφάτ συναντήθηκαν -υπό τη σκέπη του προέδρου των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον- για να συμφωνήσουν σε νέο σχέδιο δύο κρατών. Ο Μπάρακ πρόσφερε όλη τη Γάζα και το 94% της Δυτικής Οχθης με πρωτεύουσα την Αν. Ιερουσαλήμ. Ο Αραφάτ το απέρριψε. Και το πιο τραγικό, μετά οι Παλαιστίνιοι κήρυξαν ιντιφάντα με κύμα βομβιστών αυτοκτονίας, που σκότωσαν χίλιους Ισραηλινούς και σακάτεψαν άλλες χιλιάδες.
Το 2008 ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Εχούντ Ολμέρτ πρόσφερε ακόμα περισσότερα από τον Μπάρακ. Ολη τη Γάζα, 94% της Δυτ. Οχθης με πρωτεύουσα την Αν. Ιερουσαλήμ και λίγο παραπάνω γη για να κάνει την πρόταση πιο δελεαστική. Ο Παλαιστίνιος ηγέτης Μαχμούτ Αμπάς τα απέρριψε.
Εν τω μεταξύ, το 2005, το Ισραήλ αυτοβούλως έδωσε τη Γάζα στους Παλαιστινίους, μετακινώντας βιαίως έξω από αυτή πάνω από 5.000 Εβραίους ως κίνηση καλής θέλησης.
Οι Παλαιστίνιοι, αντί να αναπτύξουν την περιοχή, τη μετέτρεψαν σε ορμητήριο τρομοκρατίας!
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
