Θεόδωρος Καραόγλου: Η ζωή μου με τον καρκίνο του μαστού

Μαρίνα Ριζογιάννη

«Ξένισε σε πολλούς η είδηση ότι πάσχω από καρκίνο του μαστού. Είναι σπάνια μορφή για εμάς τους άνδρες αλλά ο κίνδυνος είναι υπαρκτός. Θέλω να ευαισθητοποιήσω τους άνδρες διότι πιστεύουμε ότι είμαστε άτρωτοι. Ετσι πίστευα κι εγώ για τον εαυτό μου, διότι μέχρι τα 62 μου έτη δεν είχα ασθενήσει ποτέ. Σήμερα όμως είμαι ακρωτηριασμένος από το δεξί μου στήθος αλλά ζωντανός με ένα νέο εισιτήριο ζωής που με οδηγεί προς τα μπρος και με βοηθάει να απολαμβάνω κάθε δευτερόλεπτο της ζωής μου».

Αυτός ο μαχητής και νικητής του καρκίνου είναι ο Θεόδωρος Καράογλου, βουλευτής Θεσσαλονίκης της Νέας Δημοκρατίας, πρώην υπουργός Μακεδονίας και Θράκης. Πάνω απ’ όλα ο κ. Καράογλου είναι ο πρεσβευτής του μηνύματος της ευαισθητοποίησης και της έγκαιρης διάγνωσης του καρκίνου του μαστού στον ανδρικό πληθυσμό.

Χωρίς να κρύβει τη συγκίνησή του, ανέβηκε στο βήμα του διήμερου 2ου Συνεδρίου Ψυχοκοινωνικής Υποστήριξης στην Ογκολογία με θέμα «Κατανοώντας την Ανάγκη – Διερευνώντας το Κενό», που ολοκληρώθηκε χθες στο ξενοδοχείο MY WAY HOTEL & EVENTS και διοργανώθηκε από τον Σύλλογο Γυναικών με Καρκίνο Μαστού «Αλμα Ζωής» Αχαΐας και περιέγραψε το δικό του βίωμα.

Η ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΗΤΑΝ ΒΙΑΙΗ

«Ως δημόσιο πρόσωπο από την πρώτη στιγμή πήρα συνειδητά την απόφαση να δώσω δημόσια τη μάχη με τον καρκίνο. Κι αυτό δεν το μετάνιωσα ούτε μία στιγμή διότι η αγάπη και τα μηνύματα που έλαβα από τον κόσμο με βοήθησαν να απομακρύνω τον φόβο που φώλιασε βαθειά μέσα μου. Σήμερα αισθάνομαι υπερήφανος που είμαι μέρος των ενημερωτικών εκστρατειών που οργανώνει το «Αλμα Ζωής». Τον καρκίνο δεν πρέπει να τον φοβόμαστε αλλά να τον ξορκίζουμε και να τον κοιτάμε κατάματα» ανέφερε εισαγωγικά, περιγράφοντας στη συνέχεια πως ξεκίνησε η δική του περιπέτεια.

«Ημουν τυχερός διότι η διάγνωση έγινε έγκαιρα κι αυτό το οφείλω στη σύζυγό μου τη Γιώτα. Στις 23 Αυγούστου του 2022, ο φύλακας – άγγελος μου, η Γιώτα μου, παρατήρησε στο στήθος μου μια έλξη της δεξιάς θηλής. Επέμεινε να εξεταστώ αμέσως και ευγνωμονώ τον Θεό που την άκουσα. Η διάγνωση ήταν πρώιμος καρκίνος στον δεξί μαστό. Η αλήθεια είναι πως η συνάντηση με την πραγματικότητα ήταν βίαιη. Πόσω μάλλον όταν, ως μικρό παιδί 14 ετών, βίωσα την άνιση μάχη της μητέρας μου με τη συγκεκριμένη ασθένεια.
Φώναξα όμως ”ναι” στη ζωή και η μάχη δόθηκε και κερδήθηκε».

ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Από τις στιγμές που ο κ. Καράογλου ανέφερε ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ ήταν «η πρώτη φορά που κοίταξα τον γιατρό στα μάτια όταν με χαρακτήρισε ”καρκινοπαθή”. Αρνούμουν να το αποδεχτώ. Στο άκουσμα της λέξης καρκινοπαθής φοβήθηκα, έκλαψα, κλείστηκα στον εαυτό μου και αναρωτήθηκα ”γιατί σε μένα;”.

Η απάντηση ήταν απλή. Η ασθένεια είναι δημοκρατική και καμία ασθένεια δεν κάνει διακρίσεις. Ηταν πολλές οι ώρες περισυλλογής και πολλές περισσότερες οι στιγμές της εσωτερικής μοναξιάς. Πάντα, όμως, είχα δίπλα μου την οικογένειά μου κι αυτό μου έδωσε τη δύναμη να προχωρήσω και να μη λυγίσω. Δεν με άφησαν να παρασυρθώ από τα αρνητικά συναισθήματά μου.

Αυτό μου έδωσε τη δύναμη να υποκρίνομαι τις πρώτες ημέρες, διότι η διάγνωση είχε συμπέσει με τις προετοιμασίες του γάμου του γιου μας Γιώργου στις 9 Σεπτεμβρίου. Ολοι έρχονταν και μας εύχονταν κι εγώ έπρεπε να φοράω το καλύτερο χαμόγελό μου προκειμένου να μην καταλάβει κανείς τίποτα. Την ώρα της δεξίωσης χόρεψα με την ψυχή μου γιατί ζούσα κάθε δευτερόλεπτο με όλο μου το είναι. Φυσικά με γνώση των κινδύνων και με σεβασμό στις οδηγίες των γιατρών.

Εκανα κουράγιο και στις 14 Σεπτεμβρίου, ανήμερα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, συνειδητα είχα επιλέξει να περάσω την πόρτα του χειρουργείου, ανταλλάσσοντας την ταυτότητα του καρκινοπαθούς με ένα εισιτήριο φυγής προς τα εμπρός. Γιατί κακά τα ψέματα μετά τον καρκίνο δεν θέλεις να γυρίσεις πίσω. Υπέγραψα ένα συμβόλαιο συμμαχίας σώματος, πνεύματος και ψυχολογίας στη μάχη κατά του καρκίνου».

ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ

Ο κ. Καράογλου τα κατάφερε να τηρήσει αυτό το συμβόλαιο. Ετσι σήμερα δηλώνει: «Ξέρετε η λέξη καρκινοπαθής έχει μία απόχρωση προσωρινότητας που δεν με εκφράζει γι’ αυτό έκανα σημαία μου τη συμβουλή που μου έδωσε ένας καλός φίλος. Κάθε νέα ημέρα έχει 1.440 λεπτά νέων επιλογών. Από εδώ και στο εξής αξιοποίησε κάθε δευτερόλεπτο όχι μόνο για τη δουλειά αλλά και για τον εαυτό σου. Εχει δίκιο. Κάθε λεπτό που κυλά, είναι ευκαιρία να συγκεντρώνουμε αναμνήσεις, να βιώνουμε στιγμές και να γεμίζουμε σελίδες στο ημερολόγιο της ζωής μας.

Η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν το κατάφερα διότι είχαμε την προεκλογική περίοδο και ο χρόνος μου αφιερώθηκε σε αυτόν. Παρ΄ ότι κάποιοι καλοθελητές έλεγαν ότι δεν υπάρχει λόγος να στηρίξετε τον Καράογλου διότι είναι προ των πυλών, τελικά το κατάφερα και για 9η συνεχή φορά εκλέχτηκα πρώτος βουλευτής στη Β’ Θεσσαλονίκης».

ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΧΑΣΩ

Ο κ. Καράογλου κλείνοντας τόνισε ότι η εμπειρία του καρκίνου είναι κάτι που δεν θέλει να ξεχάσει. Και εξήγησε:

«Με ρωτούν αν θα ξεχάσω την εμπειρία του καρκίνου. Δεν μπορώ καθώς η ανάμνησή του είναι χαραγμένη στο σώμα μου, έχω χάσει το δεξί μου στήθος. Οι γυναίκες κάνουν αποκατάσταση αλλά εγώ δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Δεν μπορώ και δεν θέλω να ξεχάσω την εμπειρία αυτή γιατί με μπολιάζει καθημερινά με την ευγνωμοσύνη για την επίγνωση που απέκτησα ότι αξίζει να φροντίζω τον εαυτό μου. Επισκεφτείτε τον γιατρό σας. Εκτιμήστε και απολαύστε όσα έχετε σήμερα.

Ευτυχία στη ζωή σημαίνει να είσαι παρών σε αυτή. Ευχαριστώ τον Θεό και τον γιατρό μου που είμαι εδώ και πιστεύω ότι θα είμαι και στον γάμο της κόρης μου και βεβαίως ελπίζω να αγκαλιάσω τα εγγόνια μου, όταν με αξιώσει ο Θεός».

ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΑΝΔΡΕΑΚΗ: ΣΗΜΑΣΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΥΠΩΜΑ ΜΑΣ

Η δημοσιογράφος, Αντιγόνη Ανδρέακη, από την Κρήτη που ήταν η δημοσιογράφος που συνέχιζε να κάνει το τηλεοπτικό της πρόγραμμα ούσα ασθενής και χωρίς να φοράει περούκα με γυμνό κεφάλι, μίλησε στο ίδιο συνέδριο για το πώς βίωσε η ίδια τον καρκίνο.

«Σε αυτή τη διαδρομή είμαστε μόνοι μας. Δεν υπάρχει καμία υποδομή και δημόσια υπηρεσία που θα μπορέσει να βοηθήσει ένα άτομο που πάσχει ή μία οικογένεια όταν ένα μέλος της διαγνωστεί με καρκίνο.

Η μητέρα μου ασθένησε μόλις έμαθε ότι πάσχω από καρκίνο και νοσηλεύτηκε περισσότερες φορές από εμένα. Επομένως έπαψε να είναι ένα ισχυρό στήριγμα. Ο σύζυγός μου αναγκάστηκε να φύγει από την εργασία του για να φροντίζει το παιδί καθώς δεν υπήρχε κάποιος άλλος. Εγώ συνέχισα να εργάζομαι, διότι αυτό μου έδινε πολύ δύναμη αλλά μη γελιόμαστε εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα και δεν είχα την πολυτέλεια της μακράς απουσίας.
Διάλεξα όλη αυτή την πορεία να την κάνω όπως ακριβώς είναι η ασθένεια κι έτσι να παλέψω για να εξασφαλίσουμε τις απαιτούμενες δομές φροντίδας των πασχόντων και της οικογένειας. Επέλεξα να βγαίνω στον αέρα χωρίς περούκα όχι επειδή είμαι γενναία ή θέλω να δέιξω κάτι.

Το έκανα για να νιώσουν άνετα και οι άλλες πάσχουσες που δεν αισθάνονται άνετα με την περούκα ή δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν μία φυσική περούκα που κοστίζει ακριβά. Ενα χρόνο πριν ήμουν εξωτερικά ένας άλλος άνθρωπος. Βρέθηκα όμως χωρίς μαλλιά, χωρίς φρύδια και με πολλά κιλά παραπάνω. Εμαθα όμως πώς πρέπει τον εαυτό μας να τον αποδεχόμαστε, όπως ακριβώς είμαστε. Εμαθα ότι δεν είμαστε η εικόνα μας αλλά αυτό που πρεσβεύουμε, το αποτύπωμα που αφήνουμε πίσω μας και στην κοινωνία. Κι αυτό το έμαθα με πολύ σκληρό τρόπο. Αλλά το έμαθα».

ΣΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ: ΕΙΔΑ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΑΛΛΑ ΤΑ ΑΡΝΗΘΗΚΑ

Ηχηρά μηνύματα έστειλε η πρ. υπουργός και νυν βουλευτής Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ, Αθανασία (Σία) Αναγνωστοπούλου, περιγράφοντας από καρδιάς το δικό της βίωμα.

Ξεκίνησε την παρέμβασής της τονίζοντας τον φόβο του στίγματος που κατακλύζει τον πάσχοντα. Κι αυτό συμβαίνει διότι η κοινωνία μας δεν έχει μάθει να αντιμετωπίζει τον καρκίνο όπως όλες τις άλλες ασθένειες.

«Εγώ είμαι από τις περιπτώσεις που δεν ήθελαν να ακούσω καν για το θέμα αυτό. Ελεγα ”δεν πρόκειται να συμβεί σε μένα. Είμαι δυνατή. Εργάζομαι από τα 18 μου χρόνια”. Αυτό το νιώθουν πολλοί αλλά δεν είναι συνειδητό. Είναι ενσωματωμένο μέσα μας. Είχα αποφασίσει από μία ηλικία και μετά να μην ξανακάνω μαστογραφία. Ετρεμα στην ιδέα. Είχα να κάνω 8 χρόνια, ώσπου ένα ωραίο πρωί ούσα αναπληρώτρια υπουργός, είδα μικρή δίπλωση στο στήθος μου. Αμέσως με κυρίεψε η άρνηση. Αρχισε αυτή η δίπλωση να γίνεται εισολκή. Είχα επιλέξει να μην πάω στον γιατρό.

Το έβλεπα όμως να υπάρχει κι έτσι άρχισε μέσα μου να ζει μία διαδικασία οδυνηρή. Προς τα έξω ήμουν δυνατή κι έδειχνα ότι μπορώ να λύσω προβλήματα. Το άφησα για ενάμιση χρόνο, αλλά αυτό προχωρούσε. Ζούσα μία εσωτερική ψυχοφθόρα διαδρομή ασύλληπτη. Αποφάσισα να πάω στον ιατρό, όταν η αείμνηστη Λιολιώ Κολυπέρα ήρθε στο γραφείο μου για να συζητήσουμε για τη στελέχωση του «Αγίου Ανδρέα» με πλαστικό χειρουργό εξειδικευμένο στην αποκατάσταση του μαστού. Κι όπως καθόμαστε με κοιτάει η Λιολιώ στα μάτια και με ρωτάει ”έχεις κάνει μαστογραφία”; Οταν της απάντησα πόσα χρόνια έχω να κάνω μου λέει ”σε παρακαλώ πήγαινε αύριο το πρωί και κάνε μία μαστογραφία”. Οταν αργότερα τη ρώτησα πώς το κατάλαβε μου είπε ότι είδε μία θλίψη μέσα στα μάτια μου.

Ετσι, τον Μάρτιο του 2017 με το που διαγνώστηκα και ανέλαβαν οι γιατροί αισθάνθηκα πλήρη απελευθέρωση. Αφέθηκα στα χέρια της επιστήμης και είπα θα δώσω τη μάχη. Η διάγνωση με απελευθέρωσε».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News