Ζωγραφίζοντας τον… (πράσινο) ήλιο!
Οι εκλογές στο ΚΙΝ.ΑΛ. πλησιάζουν και οι εκτιμήσεις, οι αναλύσεις, αλλά και οι… συμμαχίες Δεξιά και Αριστερά του Κέντρου έχουν φουντώσει… Οπως έχουν φουντώσει και οι αναμνήσεις από το παλιό ΠΑΣΟΚ των παιδικών μας χρόνων…
Ο δημοσιογράφος της «Π» Κώστας Λαμπρόπουλος 
Οταν ήμασταν μικρά παιδιά ζωγραφίζαμε. Κάποιοι από εμάς συνεχίζουν να ασκούν το εν λόγω χόμπι και στα… σαρανταφεύγα τους. Στις ζωγραφιές, λοιπόν, των παιδικών μας χρόνων, ο ήλιος ήταν πορτοκαλί. Ολοστρόγγυλος κι, ενίοτε, με τεράστιες ακτίνες.
Στην πραγματικότητα, βέβαια, για κάμποσα χρόνια ο ήλιος ήταν πράσινος. Η παιδική και η εφηβική μας ηλικία τουλάχιστον, ταυτίστηκε με το «Καλημέρα ήλιε, καλημέρα…», με το «πράσινο για τα παιδιά», με το «νταούλι και με το ζουρνά…», «…μια Παναγιά», κλπ, κλπ.
Ο γράφων τα άκουγε όλα αυτά παντού τριγύρω του. Στον τοίχο που είχε τη δική του ιστορία, στα 5μελή και στα 15μελή, στα κρυφτοκυνηγητά των συνδικαλιστών που φρόντισαν (εύγε!) να μην ξανανοίξουν ολόκληρες βιομηχανίες-κολοσσοί στην περιοχή μας…
Ναι, ο γράφων τα άκουγε όλα αυτά, αλλά απέφευγε να τα τραγουδήσει, πηγαίνοντας κόντρα στη μόδα των ΄80ς και αργότερα των ΄90ς.Ισως γιατί η νεανική ψυχή τιθάσευε τον ενθουσιασμό και την επαναστατικότητα αλά Τζέιμς Ντιν (χωρίς αιτία δηλαδή…) κι έβλεπε όλα αυτά που θα έρχονταν μετά από κάποια χρόνια.
Για την παράταξη του πράσινου ήλιου έγινε ακριβώς το αντίθετο από… το προσωνύμιο που φέρει η Ιαπωνία. Για την Ελλάδα, όμως, οι θεοί είχαν προβλέψει χειρότερο μέλλον. Το ζάρι που έριξαν αυτήν την φορά δεν ήταν καλό. Εν τέλει έγινε αυτό που είχε προβλέψει ο σύντροφος Μιχάλης Χαραλαμπίδης το 1996. Πως το είχε πει; «Στο τέλος του κύκλου, το 2004; Το 2010; Η Ελλάδα θα γίνει Τουρκομπαρόκ βιλαέτι ή Γερμανικό λάντερ».
Στην Ελλάδα ο πράσινος ήλιος έδυσε οριστικά. Προφήτες δεν είμαστε, ούτε έχουμε κάποια μαγική σφαίρα. Δεν χρειάζεται, άλλωστε, κάποιος να είναι ο δρυίδης Πανοραμίξ ή να είναι ερημίτης στα Κέλτικα δάση για να «διαβάσει» τα μελλούμενα. Αρκεί, μόνο, να θυμηθούμε τα χρόνια που ήμασταν πρόσκοποι, όταν μετρούσαμε με το δείκτη των δακτύλων τον άνεμο για να να εντοπίσουμε από που φυσάει. Παρότι έγιναν (και γίνονται) προσπάθειες τύπου Ελιάς, τύπου Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών ή τύπου Κινήματος Αλλαγής, το… ελαιοτριβείο έπαψε να βγάζει καλό λάδι (για κάποιους ίσως δεν έβγαλε και ποτέ…)
Ορισμένοι διαβάζοντας αυτές τις γραμμές θα θυμώσουν. Η άποψη του καθενός είναι σεβαστή, σε φιλελεύθερο περιβάλλον, άλλωστε, ζούμε, δεν θα συμφωνούμε πάντα σε όλα. Σε αυτό, όμως, που πρέπει να συμφωνήσουμε είναι ότι οι προσεχείς εκλογές στο πρώην ΠΑΣΟΚ, νυν Κίνημα Αλλαγής, μελλοντικό ΠΑΣΟΚ 2021 (όπως θέλετε πείτε το…) είναι καθοριστικές όχι για τη λεγόμενη Κεντροαριστερά, αλλά για το πολιτικό σύστημα της ίδιας της χώρας μας.
Βλέπετε, από Αριστερά καραδοκεί ο ΣΥΡΙΖΑ, από τα Δεξιά η Νέα Δημοκρατία (που χάνει από τα δικά της Δεξιά…), ο λαϊκισμός είναι πάντα έτοιμος να ξεπηδήσει από παντού (!), οπότε ο παλιός (Καραμανλικός) μεσαίος χώρος θα καθορίσει τις εξελίξεις. Στο Βυζάντιο έλεγαν ότι «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου» κι αυτό ακριβώς εξελίσσεται στις εσωκομματικές εκλογές στο ΚΙΝ.ΑΛ.
Κάποια πράγματα, όμως, δεν αλλάζουν. Η Ιστορία έχει γράψει. Ο ήλιος δύει από τη δύση. Ο Αντώνιος και η Κλεοπάτρα έχασαν στο Ακτιο. Το ΠΑΣΟΚ ήταν κάποτε Αυτοκρατορία (με σοσιαλίζοντες βασιλείς χωρίς στέμμα βεβαίως-βεβαίως…). Και σαν σήμερα το 1929 η παγκόσμια οικονομία τινάχθηκε στον αέρα από το «κραχ» στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
