Ιδιος χώρος, νέες χώρες

Διάβασέ τα μια φορά. Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ. Μετά κάνε έναν γύρο στο τετράγωνο και δοκίμασε να τα πεις απ’ έξω. Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ. Ακόμα και ο αυτόματος αναγνωριστής του ψαχτηριού δυσκολεύεται. Αλλά στα τελευταία γράμματα, επιτέλους θα τα βρει. Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ.

Είναι οι περιοχές που ο Πρόεδρος Πούτιν αναγνώρισε ως αυτόνομες. Διανεμήθηκαν φωτογραφίες του, πριν το διάγγελμα, όπου απευθύνεται στα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας της Ρωσίας. Ο Πρόεδρος στο κέντρο ενός μεγάλου κύκλου που η περιφέρειά του είναι ισομεγέθης με αυτήν του νέου ναού του πολιούχου των Πατρών Αγίου Ανδρέου. Εχουν και στη Ρωσία Αγιο Ανδρέα. Τα μέλη του συμβουλίου είναι εξακτινισμένα στο ύψος της διαμέτρου, για λόγους αποστασιοποίησης που επιβάλλει ο κορονοϊός και το κύρος του αρχηγού. Κορονοϊός και κύρος να μη συγχέονται. Είναι ετερόκλητα στοιχεία. Επιβάλλονται όμως αμφότερα, θέλεις δεν θέλεις.

Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ. Αν ο κύκλος και οι ακτίνες του μας φρεσκάρουν όσα είχαμε μάθει στη Γεωμετρία, οι διεθνείς εξελίξεις αναθεωρούν όσα ιδρώσαμε να μάθουμε στη Γεωγραφία. Γεράσαμε αεί διδασκόμενοι. Η Γεωγραφία που μάθαμε εμείς ήταν αρκετά απλή ως προς την Ευρώπη. Το δύσκολο ήταν να θυμάσαι ότι η Γροιλανδία ανήκει στη Δανία. Μετά όλα κυλούσαν ρολόι. Πορτογαλία, Ισπανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, δύο Γερμανίες, Γιουγκοσλαβία, Σοβιετική Ενωση και γειά σας. Τα δύσκολα ήταν στην Ινδοκίνα και την Ινδονησία, Ταϊλάνδη ή Σιαμ, Βιρμανία ή Μπούρμα, που σήμερα τη λένε Μιανμάρ, πολύ κακώς, γιατί το Βιρμανία είναι πολύ πιο εύληπτο, ενώ το Μιανμάρ είναι σαν να έχεις πατήσει μια γάτα στην ουρά της. Και αφού αφήσαμε την Αφρική στην ησυχία της και εκείνη στη δική μας (οι δάσκαλοι δεν επέμεναν να μάθουμε τα κράτη της, εκτιμώντας ότι δεν έχει και πολλή μεγάλη σημασία: Μαύροι είναι όλοι εκεί, έτσι κι αλλιώς, τι Σουδάν, τι Λωζάν, τι Κοζάν), πορευτήκαμε τη ζωή μας. Βαθμιαία άρχισαν να αλλάζουν ονόματα διάφορα κράτη στην Ασία, το Πακιστάν έγινε άλλο πράγμα από το Μπαγκλαντές, το Βιετνάμ έγινε ένα. Αμελητέα όλα αυτά.

Πιο χειροπιαστό ήταν το Βιτάμ που αντικατέστησε το φρέσκο βούτυρο. Ωσπου, παραμονές του ’90, έχουμε διάσπαση της Γιουγκοσλαβίας, κάτι που μας φάνηκε σαν μεγάλη ξεροκεφαλιά εκ μέρους των Κροατών που τάχαμου δεν άντεχαν τώρα τους Σέρβους, και άντε να καταλάβεις οι Βόσνιοι γιατί έμεναν μουσουλμάνοι τόσον καιρό σε ευρωπαϊκό έδαφος κάτω από τη μύτη μας, κι ακόμα και σήμερα δεν έχουμε αντιληφθεί τι μέρος του λόγου είναι οι Μαυροβούνιοι και οι Κοσοβάροι, και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, διαχωρίστηκαν οι Τσέχοι από τους Σλοβάκους, βάλθηκαν να τσακώνονται οι Βαλώνοι με τους Φλαμανδούς (Βαλώνοι: Πού ήταν αυτοί τόσα χρόνια;) και επέρχεται ο μείζων σεισμός: Διαλύεται η ΕΣΣΔ, και νασου τα Καζακστάν, να σου τα Αζερμπαϊτζάν, να σου οι Γεωργίες. Και καλά μεν, οι Γεωργίες γιορτάζουν στις 23 Απριλίου. Οι Αρμενίες;

Όταν η Γεωγραφία μεταβάλλεται, αλλάζει ο κόσμος εντός σου, κατακρημνίζονται βουνά, λίμνες, πρωτεύουσες, κάστρα, ποτάμια, στρατοί και μυθιστορίες. Βλέπεις η Γεωγραφία μεταβάλλεται επειδή δεν είναι δυνατόν να μεταβληθεί η Γεωμετρία. Οποιος διεκδικεί χώρο, δεν μπορεί να επινοήσει επίπεδα που δεν υπάρχουν, εξαιρουμένης της Νεφελοκοκκυγίας που έφτιαξε ο Αριστοφάνης για να αναπτύξουν κράτος οι Ορνιθες στον αέρα. Μοιραία θα καταλάβει χώρο του άλλου. Για να αποφεύγουμε εξελίξεις που προκαλούν δέος, θα πρέπει η Γεωμετρία να βάλει λίγο νερό στο κρασί της. Δύο σημεία να ορίζουν δύο και τρεις ευθείες. Τρία σημεία να ορίζουν τρία και τέσσερα επίπεδα. Οι γωνίες να διχοτομούνται δύο και τρεις φορές. Τα διαστήματα να διαιρούνται τη μέση τρεις φορές και τέσσερις. Αν αυτό συνέβαινε, ο Πούτιν θα ήταν ευχαριστημένος. Θα έμεναν ευχαριστημένοι και οι οπαδοί του, που πιστεύουν ότι το ΝΑΤΟ φταίει για όλα γιατί δεν τον αφήνει να κάνει στη γειτονιά του ο,τι θέλει, γιατί η γειτονιά του είναι δική του, εκτός βέβαια από τη χώρα του, την οποία διοικεί χωρίς εκλογές με την αντιπολίτευση ελεύθερη να τη βλέπεις όποτε έχει επισκεπτήριο στη φυλακή. Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ. Μη μου πεις ότι τα είχες συγκρατήσει.