Εκλογές στην Τουρκία: Ποιον προτιμούν να εκλεγεί; Ερντογάν ή Κιλιτσντάρογλου;
Απαντούν στην «Πελοπόννησο» 4 πρόσωπα που γνωρίζουν τι παίζεται στις σημερινές εκλογές.
Ολα τα βλέμματα σ’ όλο τον κόσμο είναι στραμμένα σήμερα στην Τουρκία. Κορυφαία πολιτικά και οικονομικά στελέχη από κάθε γωνιά της Ευρώπης, της Αμερικής, της Ασίας, και τα πιο έγκυρα και «ηχηρά» Μέσα Ενημέρωσης χαρακτηρίζουν τις εκλογές στην Τουρκία ως τις πιο κομβικές και επιδραστικές παγκοσμίως!
Η «Πελοπόννησος» μίλησε με 4 πρόσωπα που γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, που έχουν βαθιά γνώση και εμπειρία σε τέτοια θέματα και τους έκανε 5 συγκεκριμένες ερωτήσεις.
1. Ως Ελλάδα, «να ευχόμαστε» νίκη του Ερντογάν ή του Κιλιτσντάρογλου;
2. Ποιο αποτέλεσμα θα εξυπηρετούσε τις ΗΠΑ;
3. Η Ευρωπαϊκή Ενωση βολεύεται περισσότερο με μία ήττα Ερντογάν;
4. Θα επηρεάσει το αποτέλεσμα τις ρωσοτουρκικές σχέσεις; Ο Πούτιν τι περιμένει από αυτές τις εκλογές;
5. Υπάρχει, εκτιμάτε, σοβαρό ενδεχόμενο εκλογικής νοθείας;
Σταθακόπουλος: Γερμανία και Γαλλία δε θέλουν Ερντογάν
Ο Δημήτρης Σταθακόπουλος είναι Δρ του Παντείου Πανεπιστημίου (Οθωμανική Κοινωνία –ιστορία και πολιτισμός ), συνεργάτης του Εργαστηρίου Τουρκικών και Ευρασιατικών Μελετών του Πανεπιστημίου Πειραιά και δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω.
1. Υπάρχουν Έλληνες αναλυτές που θεωρούν συμφέρουσα την εκλογή Κιλιτσντάρογλου, αφενός γιατί είναι μειονοτικός Αλεβίτης, κοσμικός και δυτικόφιλος, άρα τάχα πιο ήπιος, ξεχνώντας πως είναι πνευματικό τέκνο του Ετζεβίτ (εισβολή Κύπρου), αφετέρου γιατί η θητεία του θα στηρίζεται σε μία «έθραυστη» συμμαχία άλλων πέντε αρχηγικών κομμάτων, που θα του δημιουργεί αστάθεια και ανασφάλεια στη λήψη σημαντικών τελειωτικών αποφάσεων, και επομένως η Ελλάδα θα έχει έναν αδύναμο αντίπαλο. Άλλοι πάλι αναλυτές θα προτιμούσαν την επανεκλογή Ερντογάν, αφενός γιατί δεν θα έχει φιλοδυτική στάση, επομένως η Ελλάδα θα μονοπωλεί στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο. Το θέμα είναι πως η Τουρκία, με τον όποιον ηγέτη, ήταν, είναι και θα είναι αναθεωρητική δύναμη της περιοχής. Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης, υποκειμενικά προτιμώ τον Πρόεδρο Ερντογάν διότι είναι πλήρως προβλέψιμος.
2. Το αμερικάνικο φιλοτουρκικό λόμπι προτιμά τον Ερντογάν. Το αμερικάνικο βαθύ κράτος οδηγεί τον Πρόεδρο Μπάιντεν προς την στήριξη Κιλιτσντάρογλου, και με τη συνδρομή του Τύπου. Αυτό αποτελεί «βούτυρο στο ψωμί» του Τούρκου Προέδρου αφού έτσι επιβεβαιώνει τα όσα λέει στον Τουρκικό λαό, ότι δηλαδή η Δύση είναι εχθρός της Τουρκίας.
3. ΕΕ σημαίνει Γερμανία κυρίως και λιγότερο Γαλλία. Η Γερμανία είναι φιλοτουρκική διαχρονικά. Στις νυν εκλογές η ΕΕ, δια της Γερμανίας και της Γαλλίας, στηρίζει τον Κιλιτσντάρογλου, κρατώντας πλέον αποστάσεις από τον Ερντογάν.
4. Η Ρωσία πρωτίστως κοιτάει τα συμφέροντά της. Στην παρούσα ιστορική στιγμή την εξυπηρετούν οι καλές σχέσεις με την Τουρκία. Ρωσία και Πούτιν έκαναν τη μεγαλύτερη επένδυση εκτός Ρωσίας στο πυρηνικό εργοστάσιο του Ακούγιου. Επομένως, τον Πρόεδρο Πούτιν εξυπηρετεί η επανεκλογή του Ερντογάν εφόσον η δύση στηρίζει τον Κιλιτσντάρογλου.
5. Η πλευρά Κιλιτσντάρογλου θεωρεί τη νοθεία δεδομένη, χαρακτηρίζοντας τις εκλογές ως «βίας και νοθείας», σαν τις Ελληνικές του 1961. Σε κάθε περίπτωση, ο Ερντογάν, έστω και εάν ηττηθεί στα αποτελέσματα, δεν είναι διατεθειμένος να χάσει. Ο,τι και εάν σημαίνει αυτό επί της ουσίας.
Λουκόπουλος: Ο Πούτιν φαίνεται ότι δεν ανησυχεί
Ο Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι γεωστρατηγικός αναλυτής, επικεφαλής στο «Παρατηρητήριο Liberal».
1. Η Τουρκία ασκεί απέναντι στην Ελλάδα μία διαχρονική έντονη αναθεωρητική πολιτική είτε στην Άγκυρα κυβερνούν οι μετακεμαλιστές είτε οι νέο-Οθωμανοί ερντογανιστές. Επειδή έχει διαποτιστεί όλο το πολιτικό σύστημα από το αφήγημα ότι «ήλθε η ώρα να αποκατασταθεί το ιστορικό και γεωγραφικό λάθος στο Αιγαίο», θεωρώ αφελές να ευχόμαστε νίκη του ενός ή του άλλου.
2. Η στρατηγική αυτονομία της Τουρκίας που αναπτύχθηκε στα χρόνια του Ερντογάν και το να πατάει σε δύο βάρκες, σε αυτή της Δύσης και σε αυτή της Ανατολής, αναμφίβολα έχει ενοχλήσει την Ουάσιγκτον που όμως έχει επιδείξει σκανδαλώδη ανοχή. Πιστεύω ότι θα προτιμούσαν την συνέχιση της διακυβέρνησης Ερντογάν με την προσδοκία να στραφεί εγγύτερα στην Δύση.
3. Η γραφειοκρατία της ΕΕ αλλά και κάποιες χώρες όπως η Γερμανία που συνδέονται με συμφέροντα με την Τουρκία θα εύχονταν μία νίκη Κιλιτζάρογλου πιστεύοντας ότι έτσι η Τουρκία θα έλθει πιο κοντά στην Ευρώπη. Βλέπουν όμως το ζήτημα «μυωπικά» διότι τα 20 και πλέον χρόνια έντονου αντιδυτικισμού δεν μπορούν να αλλάξουν από την μία μέρα στην άλλη.
4. Αναλύοντας τις δηλώσεις Κιλιτζάρογλου για τις Ρώσο-Τουρκικές σχέσεις, μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι όσο και αν υπάρχουν κάποιοι ευσεβείς πόθοι στην Δύση, δεν πρόκειται να υπάρξουν δομικές αλλαγές σε περίπτωση επικράτησής του, έστω και αν σταματήσουν οι αγκαλιές με τον Πούτιν. Ο Πούτιν φαίνεται ότι δεν ανησυχεί γιατί πιστεύει ότι ο φίλος του Ερντογάν θα επανεκλεγεί.
5. Βεβαίως. Το Δικαστικό Σύστημα και η Ανωτάτη Εφορευτική Επιτροπή ελέγχονται πλήρως από το «Ερντογανικό καθεστώς». Μπορεί να ακυρώσει οποιοδήποτε αποτέλεσμα. Ο Ερντογάν δεν θα πήγαινε σε εκλογές αν ήξερε ότι θα τις χάσει ή ότι δεν θα μπορούσε να επηρεάσει προς όφελος του το αποτέλεσμα.
Πλακούδας: Παρατεταμένη αστάθεια το ιδανικό σενάριο
Ο δρ. Σπύρος Πλακούδας, επίκουρος καθηγητής Εθνικής Ασφάλειας στη «RABDAN ACADEMY» των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
1. Για την Ελλάδα ούτε ο Κιλιτσντάρογλου ούτε ο Ερντογάν θα ήταν οι ιδανικές επιλογές. Ο μεν Αλεβίτης ίσως αναβαθμίσει εκ νέου την Τουρκία στους κόλπους της Δύσης – εις βάρος της Ελλάδας και Κύπρου φυσικά. Ο δε Πόντιος μάλλον θα συσφίξει τις σχέσεις του με Ρωσία και Κίνα και, ως εκ τούτου, η Ελλάδα θα μετατραπεί στον προμαχώνα της Δύσης έναντι των Ευρασιατών. Η μετεκλογική αβεβαιότητα και εσωστρέφεια θα αποτελούσε το ιδανικό σενάριο για την Ελλάδα. Μια εσωστρέφεια που θα υπονόμευε τον αναθεωρητισμό της Άγκυρας.
2. Για τις ΗΠΑ, η εκλογή του Κιλιτσντάρογλου θα υποσχόταν να πραγματοποιήσει το πολυπόθητο «reset» στη τραυματισμένη σχέση μεταξύ Άγκυρας και Ουάσιγκτον αλλά και μεταξύ Άγκυρας και Βρυξελλών (ΕΕ και ΝΑΤΟ). Ο Αλεβίτης, άλλωστε, τάχθηκε υπέρ της επιστροφής στη δημοκρατία και στον ευρω-ατλαντι-σμό μετά την εκλογή του.
3. Δεν αναμετρώνται απλώς δύο αντίπαλοι υποψήφιοι αλλά δύο αντίπαλες ιδεολογίες στην Τουρκία. Όπως ήταν αναμενόμενο, αναρωτιούνται στη Δύση ποια εκλογική έκβαση «μας συμφέρει». Η απάντηση, βέβαια, διαφέρει από χώρα σε χώρα.
4. Για το Κρεμλίνο, η νίκη του Ερντογάν συνιστά μονόδρομο. Ο συνεταιρισμός μεταξύ Άγκυρας και Μόσχας δεν βασίζεται σε θεσμικά θεμέλια αλλά στη διαπροσωπική σχέση μεταξύ των δύο αυταρχικών ηγετών. Άρα εάν εκλείψει ο Ερντογάν από την εξίσωση, η προνομιακή σχέση θα υπονομευτεί ipso facto. Για τον λόγο αυτό, ο Πούτιν θα βοηθήσει παντί τρόπω τον Ερντογάν να κερδίσει: θα του χαρίσει χρέη ή θα διεξάγει κυβερνο-προπαγάνδα εις βάρος της αντιπολίτευσης. Ίσως όμως και να του μεταφέρει την τεχνογνωσία για «εκλογική νοθεία»!
5. Η εκλογική αναμέτρηση αυτή, εν ολίγοις, προβλέπεται ένα θρίλερ. Και θα κριθεί στο νήμα μάλλον, γεγονός που δεν εγγυάται την αποδοχή των τετελεσμένων της κάλπης από τον ηττημένο…
Λυκοκάπης: Καλούσε τον Ερντογάν να γίνει Ετσεβίτ
Ο Γιώργος Λυκοκάπης είναι δημοσιογράφος-διεθνολόγος.
1. Από την “Σκύλα στην Χάρυβδη” μοιάζουν οι τουρκικές εκλογές για τον Ελληνισμό. Ο Κεμάλ Κιλιτσνάρογλου υπερθεματίζει σε ανθελληνικές διεκδικήσεις. Να θυμίσουμε πως από το 2018 αναφέρεται στα “18 τουρκικά νησιά στο Αιγαίο που κατέχει η Ελλάδα”, όπου καλούσε τον Ερντογάν να μιμηθεί τον… Ετσεβίτ!
2. Ο Κιλιτσνάρογλου επιδιώκει την επαναπροσέγγιση της Τουρκίας με την Δύση και το ΝΑΤΟ. Βέβαια τα δύο σημαντικότερα “αγκάθια” στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, η στήριξη των Κούρδων στην Συρία και οι ρωσικοί S-400, θα παραμείνουν. Οι ΗΠΑ σίγουρα θα θελήσουν να δουν απτά δείγματα γραφής από τον Κιλιτσνάρογλου. Το ερώτημα είναι τι ανταλλάγματα είναι διατεθειμένοι να δώσουν…
3. Εκ πρώτης όψεως, η ΕΕ έχει κάθε λόγο να θέλει ήττα του Ερντογάν. Ταυτόχρονα, όμως, ο Τούρκος πρόεδρος τής είναι “απαραίτητος” λόγω της συμφωνίας για το προσφυγικό. Ο Κιλιτσνάρογλου καλεί σε επαναδιαπραγματάτευση της συμφωνίας, γεγονός που προβληματίζει την ΕΕ. Επιπλέον, μία ενδεχόμενη νίκη του θα φέρει και πάλι στο προσκήνιο την προοπτική ένταξης της Τουρκίας στην Ένωση, μία συζήτηση πλέον “ενοχλητική” για πολλές ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.
4. Η Τουρκία του Ερντογάν έχει μετατραπεί σε έναν πολύτιμο εταίρο για την Ρωσία. Ένα ερώτημα είναι αν ο Κιλιτσνάρογλου ως πρόεδρος θα αγγίξει τα “καυτά” ζητήματα των ρωσοτουρκικών σχέσεων, για παράδειγμα αν θα επιβάλει κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Πάντως να σημειωθεί πως ο Κιλιτσνάρογλου υποστηρίζει τη συμμετοχή της Τουρκίας στον “Κινεζικό Δρόμο του Μεταξιού”, γεγονός που δείχνει πως είναι διατεθειμένος να βαδίσει στον δρόμο της ευρασιατικής πολιτικής του Ερντογάν.
5. Είναι το “ερώτημα του ενός εκατομμυρίου”. Με δεδομένη την πόλωση και τον έλεγχο του συνόλου του κράτους (και του παρακράτους) από τον Ερντογάν, το ενδεχόμενο να καταφύγει στην νοθεία δεν μπορεί ποτέ να αποκλειστεί.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
