Το εμβόλιο, το δίλημμα και η απάντηση

Το κύριο άρθρο της “Π” γράφει για τον εμβολιασμό των υγειονομικών και για τον προαστιακό σιδηρόδρομο της Πάτρας.

ΕΙΝΑΙ γνωστό ότι οι συνδικαλιστές δεν θέλουν να στενοχωρούν τα μέλη των σωματείων που τους εκλέγουν, πολλώ δε μάλλον σε περίοδο έξαψης.
ΔΕΝ παραβλέπουμε ότι καθήκον του συνδικαλιστή είναι να εκπροσωπεί τον εργαζόμενο. Αλλά προκύπτει ένα ηθικό και πολιτικό ερώτημα μέχρι πού φθάνει το όριο αυτού του καθήκοντος;
ΣΤΗΝ περίπτωση του εμβολιασμού και της απροθυμίας (εκατοντάδων!) υγειονομικών υπαλλήλων της περιοχής, έχουμε ετερόκλητες προτεραιότητες. Ο εργαζόμενος θέλει να αποφύγει το εμβόλιο. Αν κερδίσει σ’ αυτή την επιδίωξη, θα τελεί σε σοβαρό κίνδυνο ο ίδιος και θα θέτει σε κίνδυνο νοσηλευόμενους, συναδέλφους του και πρόσωπα του περιβάλλοντός του. Χωρίς να υπολογίζουμε τη διάθεσή του σε αργία, δυνάμει των γνωστών αποφάσεων.
ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ για τον συνδικαλιστή είναι τι συμφέρει περισσότερο τον εργαζόμενο.
Ο ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΣ απάντησε: Πήρε το μέρος των απροθύμων.
ΔΕΝ ΜΑΣ έκανε εντύπωση αυτή η επιλογή.

 

 

ΚΑΙ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΔΡΟΜΟΛΟΓΙΑ;

Η ΔΗΜΟΤΙΚΗ αρχή αιφνιδιάζεται από τις πληροφορίες ότι θα ξηλωθεί η γραμμή του προαστιακού της Πάτρας, και μάλιστα για μακρό διάστημα. Οι πηγές που έχει συμβουλευθεί η «Π» μιλούν για μια πενταετία.
Ο ΔΗΜΟΣ είπε ότι έχει άλλες εγγυήσεις από την ηγεσία του Υπουργείου και του Οργανισμού.
ΔΕΝ ΑΜΦΙΒΑΛΛΟΥΜΕ ότι η δημοτική αρχή έχει πάρει υποσχέσεις και τελεί σε καλή πίστη, αλλά είναι να απορεί κανείς: Πιστεύουμε ότι είναι τεχνικά εφικτή η συνύπαρξη της γραμμής του Προαστιακού και των έργων για την επέκταση του δικτύου προς Πάτρα;
ΣΕ ΚΑΘΕ περίπτωση έχει ωριμάσει απολύτως ο χρόνος για οριστικές αποφάσεις ως προς την επέκταση, τις υπογειοποιήσεις, τα κόστη, τα χρονοδιαγράμματα.
Ο ΧΡΟΝΟΣ περνάει και δεν έχουμε τίποτα σίγουρο και μελετημένο στα χέρια μας.