Παπουτσο-φάγωμα
Ο διευθυντής σύνταξης της “Π” Κωνσταντίνος Μάγνης γράφει…
Εντεταλμένο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ επικοινώνησε με τον 17χρονο που είχε την ιδέα να δημιουργήσει παπούτσια με τον ήλιο- έμβλημα του κόμματος, και να τα ονομάσει ΜΠΑΣΟΚ. ( Γιατί όχι Παπουτσόκ; Δική μας απορία αυτή). Το στέλεχος ζήτησε από τον νεαρό δημιουργό να αποσύρει τα παπούτσια αυτά. Αυτός δεν είχε κανένα πρόβλημα. Όπως εξήγησε στη συνάδελφο Γεωργία Κοσμά, στην «Πελοπόννησο», τα κομμάτια που βγάζει είναι συλλεκτικά, εξ ου και τα κοστολογεί 300 ευρώ το ζευγάρι, συνεπώς έτσι κι αλλιώς δεν θα έβγαζε περισσότερα. Προφανώς δεν ήθελε να του μείνουν αμανάτι. Τώρα με το μπούγιο θα πουλήσει αρκετά. (Υπάρχει κόσμος που θα έδινε 300 ευρώ για να αγοράσει πρασινωπά παπούτσια με τον ήλιο- ΠΑΣΟΚ σαν σήμα; Δική μας απορία και αυτή. Αλλά φαίνεται πως υπάρχει).
Για ποιο λόγο το ΠΑΣΟΚ έκανε αυτή την παρέμβαση; Επισήμως έκανε λόγο για ιδιοποίηση πνευματικής ιδιοκτησίας. Αλλά προφανώς αισθάνθηκε ότι η πρωτοβουλία του νεαρού έχει στοιχεία διαπόμπευσης και διακωμώδησης των κομματικών συμβόλων. Μπορεί να είσαι ο Σταν Σμιθ και να σε κάνουν παπούτσι και να γίνεις θρύλος στον αιώνα τον άπαντα- για όσους δεν νομίζουν ότι πρόκειται μόνο για παπούτσι- μπορεί να είσαι ο ΠΑΣΟΚ και αν σου κάνουν το ίδιο, είναι σαν να σε έχουν βγάλει στο Δελφινάριο επιθεώρηση. Βέβαια, έχουν βγει πολλές επιθεωρήσεις με τον τίτλο ΠΑΣΟΚ, αλλά τότε το κόμμα έπαιρνε 45% και δεν στενοχωριόταν με την πλακίτσα.
Το θέμα δεν είναι να μη σε κάνουν παπούτσι, αλλά σε ποια χρονική φάση γίνεται αυτό. Τον καιρό του 45%, το ΠΑΣΟΚ είχε γίνει μπλουζάκι, κούπα του καφέ, ομπρέλα, αναπτήρας, μπρελόκ, χαρταετός και πετσέτα θαλάσσης. Εχουμε και φωτογραφία με ΠΑΣΟΚ σαμπάνιες, τον καιρό που δεν είχε και μεγάλη σημασία τι σαμπάνια έπινες, αρκεί να έκανε αφρό, τις πουλούσαν πλανόδιοι σε προεκλογική ομιλία, χωρίς κανείς να προβάλει ένσταση. Σήμερα πλέον το κόμμα προσέχει τη σημειολογία γιατί λειτουργεί αλλιώς η καζούρα όταν είσαι σε θέση ισχυρού και αλλιώς όταν είσαι σε θέση αδυνάτου.
Ολη αυτή η ιστορία με τα παπούτσια και τον πιτσιρικά, πράγματι, δεν είναι και πολύ κολακευτική. Αλλά ήταν μια μορφή ευτελισμού που φρενάρεται με ένα τηλεφώνημα σε έναν δεκαεφτάχρονο. Μακάρι να είχες κάνει το ίδιο και με τις προηγούμενες. Με ιστορίες εκμαυλισμού, τύπου Τσοχατζόπουλου. Με αλαζονείες και νεοπλουτισμούς. Με την καταχρηστική αξιοποίηση της εξουσίας. Με την υποτίμηση της νοημοσύνης των πολιτών, τότε που βάπτιζες τους ανασχηματισμούς ως αναδομήσεις και τις αυξήσεις σε ανατιμήσεις. Με την ασφυκτική μεταχείριση της διοίκησης και της αυτοδιοίκησης. Με την επίμονη απροθυμία να ασχοληθείς με εκλογίκευση χρεών και ελλειμμάτων. Με την κολακεία των μαζών και την ενθάρρυνση του καταναλωτισμού. Και, μετά την κατάρρευση, με μεταμφιέσεις του ίδιου του κόμματος και καταχώνιασμα των συμβόλων υπέρ των οποίων τώρα κόπτεσαι. Τι σε νοιάζει ο ήλιος, ρε φίλε, θα μπορούσε να ρωτήσει ο πιτσιρικάς. Εσύ δεν τον συννέφιασες πρώτος;
Αλλά τώρα γίνεται η μάχη της ανάκαμψης, με εφαλτήριο την εκλογή ηγεσίας. Θα επικρατήσουν θετικές σκέψεις και προτάσεις και το κακό παρελθόν, το οποίο είναι άλλωστε παρελθόν, δεν έχει θέση στις διαδικασίες. Είναι σαν τον αρχαίο τραγικό που έκανε τους αθηναίους να στενοχωρηθούν για μια νίλα τους και τον έστειλαν εξορία αφού δήμευσαν την περιουσία του. Σήμερα το κόμμα δεν έχει τέτοια ισχύ, βέβαια, αλλά ούτε και τραγικοί ασχολούνται. Οι τραγωδίες έχουν γραφτεί, το κοινό τις είδε και έφυγε. Τώρα πλέον η τραγωδία έχει τη μορφή παπουτσιού, αλλά φέρνει δάκρυα μόνο σε όσους θυμούνται, ή τους φέρνει θυμηδία για όσα έπρεπε να είχαν αποτραπεί, αλλά δεν αποτράπηκαν, επειδή από ένα σημείο και έπειτα η άσκηση της εξουσίας απαιτεί να μην αλλάζεις τους λόγους που σου επιτρέπουν να την έχεις.
Αντε τώρα να βρεις παπούτσι στο νούμερό σου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
