Ας πάρουμε μια ανάσα…
Η Μαρίζα Πλιάκα είναι εκπαιδευτικός, διευθύντρια στο 2ο Δημοτικό Σχολείο Κάτω Αχαΐας.
Η τρίτη συνεχόμενη δύσκολη σχολική χρονιά είναι πια γεγονός σε λίγες ημέρες. Και ενώ οι ελπίδες όλων μας ήταν στραμμένες σε ένα φυσιολογικό άνοιγμα των σχολείων, δυστυχώς οι μάσκες, οι αποστάσεις, οι εμβολιασμοί, τα self test, rapid test και άλλων ειδών test…, εκτός από αυτά του σχολείου, είναι ακόμη εδώ και θα κάνουν πιο δύσκολο το ξεκίνημά μας.
Από την πλευρά του το Υπουργείο Παιδείας, δεν έχει στείλει ακόμη σαφείς οδηγίες για το πώς θα λειτουργήσουμε, τι μέτρα θα πάρουμε, πώς θα είμαστε ασφαλείς 25 μαθητές κι ένας εκπαιδευτικός έξι ώρες σε μια αίθουσα ή ακόμη χειρότερα σε ένα κοντέινερ…
Αυτό που πληροφορηθήκαμε εγκαίρως, πάντως, και με βεβαιότητα, είναι πως μας περιμένει τιμωρία αν δεν έχουμε εμβολιαστεί ή αν δεν κάνουμε τα απαιτούμενα τεστ, πως μας περιμένει τιμωρία αν κάπου εμποδίσουμε τη διαδικασία της Αξιολόγησης, η οποία αξιολόγηση ήρθε πριν καλά καλά επιστρέψουμε στα σχολεία μας μέσα σε απειλές, σχετικές ποινές, περικοπή μισθού.
Αξιολόγηση μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες, με τόσα κενά στην ύλη και τόσες ελλείψεις στους μαθητές μας, χωρίς τη δυνατότητα δράσεων, ανάληψης εκπαιδευτικών κι άλλων καινοτόμων προγραμμάτων, χωρίς επιμορφωτικές επισκέψεις, με απαγορεύσεις σε ομαδικές συνεργασίες, εξόδους, συνεδριάσεις… Τι γενική εκτίμηση του έργου και των λειτουργιών της σχολικής μονάδας για το προηγούμενο σχολικό έτος να περιγράψεις και τι Έκθεση Εσωτερικής Αξιολόγησης να υποβάλεις; Αλλά και αρχίζοντας τη νέα σχολική χρονιά κάτω από τις ίδιες συνθήκες, τι στόχους να θέσεις και πώς να τους επιτύχεις;
Μήπως πρέπει πρώτα να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και μετά να αξιολογηθούμε;
Δε φοβόμαστε κάτι. Τη δουλειά μας την κάναμε και την κάνουμε χρόνια τώρα, με όλες μας τις δυνάμεις, με όλο μας το είναι, με τον καλύτερο τρόπο και το αποδείξαμε άλλωστε στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση που λειτουργήσαμε άμεσα χωρίς προηγούμενη γνώση και χωρίς βοήθεια ή εξοπλισμό. Όλοι μας από τον μικρότερο ως τον μεγαλύτερο, από τον αναπληρωτή και τον νεοδιόριστο, ως τον εξηντάρη τον δάσκαλο κοντά στην σύνταξη, εκείνον που δεν είχε ποτέ του φανταστεί όλο αυτό και προσπάθησε να τα βγάλει πέρα και τελικά τα κατάφερε. Τα κατάφερε μόνος του στηριζόμενος στην αγάπη του για τη δουλειά του και το παιδί που είχε απέναντί του να περιμένει τη βοήθειά του, σε μια νέα, ξένη, περίεργη καθημερινότητα που γρήγορα έγινε κανονικότητα.
Ας πάρουμε μια ανάσα κι ας αξιολογηθούμε. Κι ας τιμωρηθούμε για όσα δεν κάναμε ή δε θα κάνουμε σωστά, αν όντως έτσι είναι.
Ας τιμωρηθούμε σε μια κοινωνία που γύρω μας καθημερινά βλέπουμε να επιβιώνει η εξαπάτηση, το ψέμα, το προσωπικό όφελος σε βάρος άλλων, αρκεί να περάσει κάποιος όσο πιο εύκολα και πιο ανώδυνα γίνεται μέσα σ΄ αυτήν την κρίση, με την ανεργία, τα μνημόνια, τις απολύσεις, τους χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, το συνεχές κλείσιμο των επιχειρήσεων, την πανδημία.
Με αυτές τις λίγες σκέψεις πάμε να αρχίσουμε και πάλι τη νέα σχολική χρονιά και να δώσουμε ένα ακόμη κομμάτι από τον καλύτερο εαυτό μας, για μια ακόμη φορά.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
