ΕΠΟ: Η σαπίλα έγινε κανονικότητα

Είναι μάλλον καλύτερα να αποδεχθούμε ότι μερικά πράγματα δεν αλλάζουν. Δεν θέλουν να αλλάξουν και θα αλλάξουν όταν θέλουν κάποιοι. Αν ποτέ το θελήσουν

ΕΠΟ

Δεν τα ζύγισε πολύ καλά τα πράγματα εξαρχής ο Θόδωρος Ζαγοράκης. Η κυβέρνηση ωραία το σκέφτηκε. «Ανθρωπος του ποδοσφαίρου είναι, αρχηγός της Εθνικής, εμπνέει σεβασμό. Ας τον βάλουμε στην ΕΠΟ μήπως και κρατήσουν λίγο τα προσχήματα».
Και πράγματι τού έδωσαν το χρίσμα του προέδρου της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου. Και το δέχθηκε παρότι γνώριζε ότι δεν ήταν σε θέση να διοικήσει, αφού η Εκτελεστική Επιτροπή δεν ήταν «δική» του και τα είχαν κανονίσει όλα πολύ καιρό πριν.
Επειδή ο Ζαγοράκης είναι και πολιτικός, ενδεχομένως να πίστευε ότι μπορούσε να τηρήσει ισορροπίες. Ισορροπίες ανάμεσα σε ποιους; Οταν έχεις να κάνεις με τους πολίτες, είναι εύκολο να αρχίσεις τα πολιτικάντικα και να είσαι με τον χωροφύλακα και τον αστυφύλακα.
Οταν έχεις να κάνεις με Μαρινάκη, Σαββίδη και Μελισσανίδη, όμως τα πράγματα δυσκολεύουν. Μα πώς ήταν δυνατόν να πίστεψε η κυβέρνηση και ο Ζαγοράκης ότι υπήρχε περίπτωση αυτοί οι οικονομικοί κολοσσοί να τα βρουν και να συναινέσουν στα «θέλω» της Πολιτείας και του προέδρου της ΕΠΟ;Δεν μιλάμε μόνο για ποδόσφαιρο. Μιλάμε για τεράστια οικονομικά συμφέροντα.
Διαβάσαμε σε ρεπορτάζ ότι ο Ζαγοράκης είχε πλάνο και ήθελε να αφήσει πίσω του συγκεκριμένα πράγματα όταν έφευγε από τη θέση του προέδρου. Για σχολές προπονητών, για αθλητικές υποδομές και πολλά άλλα. Μα πώς θα τα πετύχαινε όλα αυτά; Πόσοι από την Ομοσπονδία νοιάζονται πραγματικά για το ποδόσφαιρο και το πώς θα προοδεύσει; Λυπούμαστε που το λέμε, αλλά είναι μετρημένοι στα δάχτυλα.
Στην ΕΠΟ δεν υπάρχουν πρότζεκτ, σχέδια για το μέλλον, προγραμματισμός και όλα αυτά που μπορούν να συνθέσουν μια «υγιή» Ομοσπονδία. Το θέμα είναι πώς θα βολέψουν κανέναν υπάλληλο. Και αν πληρώνεται χωρίς να πατάει στα γραφεία, ακόμα καλύτερα. Θέλετε ένα παράδειγμα της προηγούμενες εβδομάδας; Την Τρίτη έκαναν κλήρωση Κυπέλλου και την Πέμπτη έμαθαν οι ομάδες αν θα παίξουν Σάββατο ή Κυριακή! Υπήρχε μάλιστα ομάδα που έπρεπε να κλείσει εισιτήρια για Κρήτη και δεν ήξερε πότε παίζει.
Αρα, τι δουλειά είχε ο ευρωβουλευτής και παλιός αρχηγός της Εθνικής ομάδας, Θόδωρος Ζαγοράκης σε ένα τέτοιο σκηνικό; Ισως να μην γνώριζε ακριβώς, ίσως να του τα είπαν αλλιώς, ίσως, ίσως, ίσως. Τεράστια αποτυχία και για τον ίδιο, αλλά και για την κυβέρνηση το όλο εγχείρημα. Τι μένει στο τέλος;
Μια απογοήτευση. Για μια ακόμα φορά. Απογοήτευση, όχι για την κατάληξη της συγκεκριμένης υπόθεσης που ήταν έτσι κι αλλιώς προδιαγεγραμμένη, αλλά γιατί η φράση «στην Ελλάδα είμαστε» έρχεται για εκατομμυριοστή φορά στα χείλη μας. Είναι μάλλον καλύτερα να αποδεχθούμε ότι μερικά πράγματα δεν αλλάζουν. Δεν θέλουν να αλλάξουν και θα αλλάξουν όταν θέλουν κάποιοι. Αν ποτέ το θελήσουν.
Απλώς έχει γίνει λίγο κουραστικό να συναντάς παντού αυτή τη σαπίλα, η οποία εξαπλώνεται συνεχώς χωρίς να λογαριάζει από εποχές και πρόσωπα. Το πιο ανησυχητικό όμως απ’ όλα είναι ότι πλέον μοιάζει φυσιολογικό, μοιάζει κανονικότητα και σε κανέναν δεν κάνει εντύπωση, που σημαίνει ότι κανείς δεν θα μπει στον κόπο να προσπαθήσει να το αλλάξει.