#γλυκά_νερά, πικρή πραγματικότητα
Ο Απόστολος Αναστασόπουλος γράφει για το έγκλημα στα Γλυκά Νερά, τα βήματα που πρέπει να ακολουθήσει η Πολιτεία, αλλά και την πικρή πραγματικότητα.
Πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω την τεράστια συζήτηση που έχει ξεκινήσει από την ώρα που εξιχνιάστηκε η υπόθεση δολοφονίας της Κάρολαϊν στα Γλυκά Νερά, ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουμε ως κοινωνία το φαινόμενο της γυναικοκτονίας.
Από το βράδυ της Πέμπτης, είτε από το σοκ, είτε από ανάγκη τιμωρίας, μια τεράστια μερίδα της κοινωνίας «βρίζοντας» θεούς και δαίμονες ζητά να «βγει το μάτι» του 32χρονου πιλότου στις φυλακές, ενώ άλλοι ζητούν πιο αυστηρές ποινές, θεωρώντας πως με αυτόν τον τρόπο θα σταματήσει ο κάθε επόμενος «πιλότος» πριν χειροδικήσει ή σκοτώσει τη σύντροφό του.
Η ουσία στο δια ταύτα είναι μία: Ούτε οι αυστηρότερες ποινές, ούτε το λιντσάρισμα, ούτε ο βιασμός εντός φυλακών που εύχονται πολλοί είναι σωτήριες λύσεις για την επόμενη γυναίκα που θα πέσει θύμα.
Η σωτηρία μπορεί να έρθει μόνο από ένα κράτος που θεσμικά θα είναι ικανό και έτοιμο να φροντίζει όλες εκείνες που θέλουν να «αποδράσουν» από μια κατάσταση που δεν της αρέσει και παράλληλα θα έχει στο πλευρό της μια κοινωνία που θα στηρίζει αντί να ηθικολογεί.
Η κοινωνία μας είναι όπως είναι. Το γιατί λειτουργούμε κατ’ αυτό τον τρόπο ως κοινωνία έχει αναλυθεί από πολλούς και σίγουρα πιο ειδικούς. Ασφαλώς σημαντικό ρόλο παίζει η οικογένεια, τα κοινωνικά στερεότυπα και αδικίες σε βάρος των γυναικών. Ομως με το να τα συζητάμε ή απλά να τα διατηρούμε στον αφρό της επικαιρότητας, ουσιαστικά δεν καταφέρνουμε τίποτα άλλο από το να μεγαλώνει η «οργή». Γιατί οργή υπάρχει γύρω μας στις τάξεις πολλών γυναικών.
Η εποχή μας «φωνάζει» περισσότερο από ποτέ. Υπάρχει ανάγκη για δημιουργία δομών που θα μπορούν να καταφεύγουν οι γυναίκες για παροχή νομικής και ψυχολογικής βοήθειας, αλλά και υποστήριξης σε όσες έχουν περιορισμένα έσοδα και χρειάζονται κατάλυμα. Τέτοιες δομές, δεν αρκεί απλά να φτιαχτούν όμως, πρέπει και να διαφημιστούν με τέτοιο τρόπο, ώστε να μάθει την ύπαρξή τους και η τελευταία γυναίκα στο πιο μικρό χωριό της Ελλάδας. Αυτή θα είναι μια αρχή.
Την ίδια στιγμή, που ξεκινήσαμε να συζητάμε για την καταπολέμηση κάθε μορφής κακοποίησης, ακούσαμε προχθές έναν λειτουργό του κράτους, εν ενεργεία αστυνομικό και συνδικαλιστή, τον Σταύρο Μπαλάσκα να λέει σε πανελλήνια μετάδοση: «Είναι βλάκας. Εκείνη τη στιγμή που σκότωσε τη γυναίκα του, εάν ήταν ατυχές γεγονός μέσα στο θυμό του, αν ήταν “τά ‘χασε και τρελάθηκε”, εάν έπαιρνε τηλέφωνο την αστυνομία, δεν θα πήγαινε ούτε τέσσερα χρόνια φυλακή. Θα πήγαινε εν βρασμώ ψυχής, σε ενδοοικογενειακό καυγά, “χωρίς να το θέλω”, “πρότερος έντιμος βίος”, χιλιάδες πράγματα. Θα πήγαινε πέντε, έξι χρόνια φυλακή; Είναι νέο παιδί. Τώρα θα πάρει δόλο, τη σκηνοθεσία. Δεν έχει κανένα ελαφρυντικό. Τι ελαφρυντικό μπορεί να έχει τώρα; Τώρα θα σαπίσει μέσα στη φυλακή. Εκανε όλη τη σκηνοθεσία, σκότωσε το σκυλί του, προσπάθησε να μπερδέψει, έβγαλε κάρτες από κάμερα, τώρα τέλειωσε».
Σε μία εποχή με γρήγορα αντανακλαστικά, αυτός ο άνθρωπος θα έπρεπε να έχει χάσει ήδη το δικαίωμα εκφοράς δημοσίου λόγου, όχι αντιδημοκρατικά, αλλά παύοντας τα ΜΜΕ να τον καλούν σε τηλεπαράθυρα και συνεντεύξεις. Η δήλωσή του είναι ο ορισμός του μαθήματος παραπλάνησης μελλοντικών ερευνών αλλά και της δικαιοσύνης. Στην ουσία, αυτό που μας είπε, είναι τι να κάνουμε για να πέσουμε στα «μαλακά» σε περίπτωση που γίνουμε δολοφόνοι στο μέλλον. Τι να πεις… Ευτυχώς τουλάχιστον διατάχθηκε ΕΔΕ για την περίπτωση αυτού του ανθρώπου.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
