Γυμνάσια – Λύκεια Αχαΐας: Ακραία συμβάντα βίας σε σχολεία – Οι μαθητές είναι πια εξοικειωμένοι
Δεν είναι εύκολη η συνεργασία μεταξύ σχολείου και οικογένειας. Υπάρχει ένα τείχος πολλές φορές απροσπέλαστο και γι’ αυτό ευθύνονται και οι δύο πλευρές
Μαθητές με αιχμηρά αντικείμενα σε διαμάχες 
Μεμονωμένα μεν, υπαρκτά δε και άκρως ανησυχητικά είναι τα ακραία περιστατικά βίας και επιθετικότητας που καταγράφονται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση Αχαΐας. Μαθητές χρησιμοποιούν ακόμα και αιχμηρά αντικείμενα, όπως μαχαίρια, προκειμένου να επιβληθούν σε συμμαθητές τους.
Την κατάσταση περιέγραψε προ ημερών ο πρόεδρος του Συλλόγου «Χαμόγελο του Παιδιού» Κωνσταντίνος Γιαννόπουλος σε συνέντευξή του που φιλοξένησε η εφημερίδα «Πελοπόννησος» και επιβεβαιώνει η διευθύντρια της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αχαΐας Ευγενία Πιερρή, μιλώντας στην «Π».
«Υπάρχουν μεμονωμένα περιστατικά που είναι έντονα και ακραία. Δηλαδή στη διάρκειά τους να χρησιμοποιηθούν αιχμηρά αντικείμενα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη σωματική ακεραιότητα των μαθητών μας» μας είπε η κ. Πιερρή, εκφράζοντας την προσωπική της ανησυχία, όπως και όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Η Ευγενία Πιερρή
«Τα φαινόμενα αυτά δεν τα καταγράφουμε μόνο στο λύκειο, αλλά και στο γυμνάσιο και στο δημοτικό. Φαντάζομαι ότι κανένας δεν εκπλήσσεται. Και το λέω αυτό, διότι τα παιδιά είναι καθρέφτης της κοινωνίας. Αυτά διδάσκονται καθημερινά. Το μήνυμα που λαμβάνουν τα παιδιά είναι ότι μπορούμε να κάνουμε τα πάντα χωρίς όρια και φραγμούς. Από τη μία ακούνε για δικαιώματα και ισότητα και από την άλλη καταγράφουν γεγονότα που τα ακυρώνουν όλα αυτά. Λαμβάνουν αντιφατικά μηνύματα κι έτσι βρίσκονται σε μία σύγχυση. Παράλληλα μεγαλώνουν χωρίς όρια και βέβαια δεν γνωρίζουν τι σημαίνει σεβασμός και ευγένεια. Αλλά το ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι ότι τα παιδιά μέσω και του ίντερνετ έχουν εξοικειωθεί με το ακραίο και το βίαιο».
Στο ερώτημά μας πώς το σχολείο διαχειρίζεται τα συμβάντα αυτά, η κ. Πιερρή υπογραμμίζει. «Εδώ είναι το δύσκολο. Κι εξηγώ. Δεν είναι εύκολη η συνεργασία μεταξύ σχολείου και οικογένειας. Υπάρχει ένα τείχος πολλές φορές απροσπέλαστο και γι’ αυτό ευθύνονται και οι δύο πλευρές. Οι γονείς δύσκολα ανταποκρίνονται στο κάλεσμα του σχολείου κι ακόμα πιο δύσκολα παραδέχονται το λάθος του παιδιού τους. Από την άλλη δεν είναι διαθέσιμοι και όλοι οι εκπαιδευτικοί να χειριστούν το θέμα με σύνεση και ψυχραιμία και από κοινού με την οικογένεια να αναζητήσουν τα αίτια και να λάβουν μέτρα. Υπάρχει πολύς εγωισμός και βόλεμα και οι μεν επιρρίπτουν ευθύνες στους δε. Δεν είναι εύκολη η συνεργασία που μοιραία προϋποθέτει εμπιστοσύνη και από τις δύο πλευρές».
Η κ. Πιερρή επισημαίνει στην «Π» ότι οι εκπαιδευτικές κοινότητες προσπαθούν να λύσουν το θέμα παιδαγωγικά. «Εχουμε πλέον στα σχολεία κοινωνιολόγους, ψυχολόγους, συμβούλους εκπαίδευσης, ΚΕΔΑΣΥ (Κέντρα Διεπιστημονικής Αξιολόγησης και Συμβουλευτικής Υποστήριξης) και συνεργαζόμαστε και με άλλες δομές, όπως η Παιδοψυχιατρική Κλινική του Καραμανδανείου. Χρειάζεται και ο εκπαιδευτικός στήριξη, ώστε να πράξει αυτό που πρέπει. Θα έλεγα ότι οι ενήλικες έχουμε ευθύνη. Εχουμε υιοθετήσει την κακώς νοούμενη ανεκτικότητα και φυσικά υπάρχει και αδιαφορία».
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
