Γυναικοκτονίες: Οι γυναίκες που έγιναν συνθήματα και η λίστα που δεν τελειώνει
Κάθε φορά μια νέα γυναίκα χάνεται. Κάθε φορά τα ίδια άρθρα, τα ίδια συνθήματα, οι ίδιες φωνές. Μα το ερώτημα μένει: τελικά αλλάζει τίποτα;
Κυριακή, Βασιλική, Γαρυφαλλιά, Ελένη, Καρολάιν. Δεν είναι απλά ονόματα. Είναι γυναίκες που χάθηκαν από τα χέρια εκείνων που έλεγαν πως τις αγαπούν. Κάθε φορά λέμε «ως εδώ», κάθε φορά το σοκ είναι μεγάλο, κι όμως το ίδιο έργο παίζεται ξανά.
Για αυτές γράφτηκαν άρθρα, τραγούδια, έγιναν συγκεντρώσεις. Οι φωνές υψώθηκαν, οι καταγγελίες πλημμύρισαν τα social. Κι ύστερα σιωπή. Μέχρι την επόμενη φορά. Οι δράστες βρίσκουν πάντα μια δικαιολογία: «ήταν αρρωστημένος», «την αγαπούσε πολύ», «θόλωσε». Λόγια που δεν μπορούν να σβήσουν το γεγονός: μια γυναίκα δολοφονήθηκε επειδή είπε «όχι», επειδή θέλησε να φύγει, επειδή τόλμησε να ζήσει αλλιώς.
Πρόσφατα άλλη μία γυναίκα στον Βόλο έχασε τη ζωή της… Ο δράστης, όπως είπε, δεν ήθελε να την σκοτώσει, αλλά να την φοβήσει. Όμως, τα ευρήματα της ιατροδικαστικής άλλα δείχνουν. Είπε πως επιτέθηκε σε κατάσταση «αμόκ» και ζήτησε μάλιστα ψυχιατρική πραγματογνωμοσύνη, επικαλούμενος παρελθόν νοσηλείας για αγχώδη διαταραχή.
Σχεδόν 80 γυναίκες σε λίγα χρόνια. Όχι αριθμοί. Ζωές, πρόσωπα, οικογένειες που θρηνούν. Παιδιά που έμειναν χωρίς μητέρα. Γονείς που θάβουν τις κόρες τους. Μια κοινωνία που συνηθίζει να μετρά τις απώλειες αλλά δεν αλλάζει.
Κι εδώ είναι το σκληρό ερώτημα: γιατί; Γιατί δεν μπόρεσε η Πολιτεία να τις προστατέψει; Γιατί τόσα σήματα κινδύνου μένουν αναπάντητα; Γιατί ακόμα η λέξη «γυναικοκτονία» δεν έχει μπει εκεί που πρέπει, στον Ποινικό Κώδικα, για να δείξει το βάρος αυτής της πραγματικότητας;
Και πότε τελικά θα σταματήσει αυτό; Έχει σημασία να γράφουμε για αυτές; Να λέμε ξανά και ξανά τα ίδια; Όλες αυτές οι λέξεις που ειπώθηκαν, όλα αυτά τα άρθρα που γράφτηκαν, τι αποτέλεσμα είχαν;
Γιατί η πραγματικότητα δείχνει πως όσο κι αν φωνάζουμε, όσο κι αν γεμίζουμε σελίδες και δρόμους με τα ονόματά τους, τίποτα ουσιαστικό δεν αλλάζει. Κάθε φορά που νομίζουμε πως ήταν η τελευταία, μια νέα γυναίκα χάνει τη ζωή της. Και τότε όλοι ξανά θυμώνουμε, όλοι ξανά γράφουμε, όλοι ξανά φωνάζουμε. Μέχρι να περάσουν οι μέρες και να περιμένουμε την επόμενη.
Το ερώτημα μένει: πότε θα πούμε αληθινά «τέρμα»; Πότε θα αποφασίσουμε ότι δεν θα υπάρξει άλλη Ελένη, άλλη Καρολάιν, άλλη Κυριακή στη λίστα;
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
