Η θερινή «καραντίνα» της Πάτρας, η μόνιμη απουσία συλλογικής τουριστικής πολιτικής
Επιτείνεται η αντιτουριστική εικόνα στην περιοχή της Πάτρας
Κάπως έτσι ήταν το κέντρο επί πανδημίας. Εύκολα το μπερδεύεις με τέλη Ιουλίου και Αύγουστο 
Σκάει η νησιωτική Ελλάδα από τον υπερτουρισμό, λέει. Και μαζί της συνήθως η Χαλκιδική, τα Σύβοτα, το Πήλιο, η νότια Πελοπόννησος και η Αργολίδα. Η Πάτρα τα παρακολουθεί με το κιάλι αυτά, συμφιλιωμένη με την ιδέα ότι το δικό μας χαρακτηριστικό είναι ο υποτουρισμός, κάτω από το ηττοπαθές επιχείρημα «να έρθει ο τουρίστας στην Πάτρα να κάνει τι, και να δει τι;».
Αποτέλεσμα του φαινομένου να επιτείνεται η αντιτουριστική εικόνα στην περιοχή. Πλείστες επιχειρήσεις εστίασης αναστέλλουν δραστηριότητα το καλοκαίρι, για να πάρουν ανάσα, να δώσουν άδειες, να γλιτώσουν έξοδα. Καταλήγει ο ίδιος ο Πατρινός να χάνει τα στέκια του και να μισομιζεριάζει. Η ιδέα της ανάπτυξης μιας συλλογικής πολιτικής για προσέλκυση επισκεπτών μένει στα προεκλογικά προγράμματα, καθώς- μη βρίσκοντας συλλογικότητα- πέφτει στο κενό.
Δείχνουμε σαν πόλη σαν να προτιμάμε την ησυχία μας, για να πάμε κι εμείς τις διακοπές μας, αν βρούμε κάποιο κενό σε ένα από τα νησιά που πνίγονται και να ξαναβρεθούμε στα στέκια μας «από Σεπτέμβριο». Και αν. Μόνη μας ελπίδα είναι να κατανοήσει η Πολιτεία ότι ο υπερτουρισμός θεραπεύεται με ισορροπημένη διάχυση του ρεύματος στην επικράτεια. Για να γίνει αυτό, αναδεικνύεις περιοχές άγνωστες και μη δημοφιλείς. Αφού τις αφυπνίσεις, βέβαια.
Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News
