Μαρία Δουρίδα-Μηταράκη: «Στη ζωή μου αναζητώ πάντα το νόημα και την ευτυχία»

Γράφω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με βοηθάει να «τακτοποιώ» τις σκέψεις μου και να ηρεμώ. Γράφω για τα συναισθήματά μου, τις ανθρώπινες σχέσεις και τη ζωή. Αφορμή μπορεί να αποτελέσει οτιδήποτε μου κινεί το ενδιαφέρον και ακουμπά δικές μου πτυχές αναζήτησης και έκφρασης.

Νομίζω πως δείχνει πως είμαι πολύ ανήσυχη και ό,τι κάνω θέλω να το ψάχνω σε βάθος. Βρίσκομαι σε μια συνεχή εξερεύνηση. Τα πράγματα που μου κινούν το ενδιαφέρον, θέλω να τα γνωρίσω σε βάθος, να εξερευνήσω τι έχουν να μου δώσουν, τι μπορώ να πάρω αλλά και τι μπορώ να προσφέρω σε αυτά. Επίσης, τομείς που φαίνονται άσχετοι μεταξύ τους μπορεί να συνδέονται με κάποιον τρόπο: H ιατρική, η συγγραφή, η μητρότητα έχουν όλες το στοιχείο της προσφοράς και της ανάγκης για ενδοσκόπηση και επίκεντρο τον Ανθρωπο και τη ζωή.

Η μητρότητα έχει επιδράσει καταλυτικά σε αυτό που πάντα έκανα στη ζωή μου: Στην αναζήτηση του νοήματος και της ευτυχίας. Το παιδί σε «βάζει» να αναμετρηθείς με αυτά που φοβάσαι και με αυτά που χρειάζεται να τροποποιήσεις στην οπτική σου και στις αντιδράσεις σου. Η μητρότητα είναι πρόκληση και απαιτείται ωριμότητα και πολλή υπομονή. Η ζωή μου με την Ελισάβετ είναι αναζωογονητική! Τα παιδιά δεν έχουν χάσει την οπτική της ζωής που φέρνει ευτυχία και χαρά. Η φρέσκια και αισιόδοξη ματιά των παιδιών είναι ευλογία. Αυτή η ενέργεια με παρασύρει πάντα και με γεμίζει αισιοδοξία, όσα θέματα κι αν έχω στο μυαλό μου. Τα μαθήματα είναι καθημερινά και εναλλάσσονται ανάλογα με το στάδιο της ηλικίας. Νιώθω συχνά «αδιάβαστη» και πως τρέχω να προλάβω τις εξελίξεις!

Οι ιστορίες που γράφω εμπνέονται από προσωπικά μου βιώματα. Μιλάνε για συναισθήματα που έχω βιώσει και για καταστάσεις που έχω διαχειριστεί, όχι πάντα με τόσο πετυχημένο τρόπο όσο οι ήρωές μου και οι ηρωίδες μου!

Θέλω το κείμενο να είναι άρτιο! Να μπορεί να στέκεται μόνο του και να περιέχει πρωτότυπες λέξεις για να μπορούν τα παιδιά να μαθαίνουν καινούριο λεξιλόγιο. Θέλω να μπορεί να τους δίνει και πληροφορίες που αφορούν γνώσεις όπως για παράδειγμα η περιγραφή των κόκκινων ελαφιών στο βιβλίο «Το όνομά του ήταν Ρόκο και δεν ήταν μια συνηθισμένη βόλτα». Κυρίως θέλω να δημιουργεί εικόνες και να μιλάει για συναισθήματα, τα οποία είναι σημαντικό να αποδεχόμαστε και να αποφορτίζουμε.

Το «Λιλά μαλλιά και σύννεφα ψηλά» πραγματεύεται το θέμα του αποχωρισμού και την έννοια της αιώνιας αγάπης. Στη ζωή αυτή βρισκόμαστε αντιμέτωποι με αποχωρισμούς πολλών ειδών από τη μικρή ηλικία. Αυτοί οι αποχωρισμοί μπορεί να είναι μικροί ή μεγάλοι, απλοί ή πιο σοβαροί. Είναι μέσα στη ζωή μας περισσότερο από όσο νομίζουμε ή από όσο τολμάμε να δεχτούμε.

Αφήνω τη φαντασία μου ελεύθερη να δημιουργήσει εικόνες και την αίσθηση της κάθε κατάστασης. Ο Μοκύλης είναι υπαρκτό λούτρινο ζωάκι και το αγόρι με τα Λιλά μαλλιά ήθελα να αποπνέει ευαισθησία και λίγο θλίψη. Με ιντριγκάρει το μη συμβατό. Με οδηγεί η ανάγκη να δημιουργήσω έτσι όπως θέλω. Χωρίς περιορισμούς. Και στα παραμύθια αυτό μπορώ να το κάνω.

Μου έλειψε το γιορτινό κλίμα και η ελευθερία που έχουμε και τη θεωρούμε δεδομένη μέχρι που τη χάνουμε. Με προβληματίζει το πώς θα βγούμε από αυτό. Εννοώ σε επίπεδο ψυχολογίας. Διαπιστώνω πως έχουμε πιεστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και πολύ. Επίσης εκτός από την πίεση, νιώθουμε συνέχεια ένα συναίσθημα φόβου και αβεβαιότητας, χωρίς να μπορούμε να πάρουμε το φάρμακο της αγκαλιάς. Αυτά δημιουργούν ένα μίγμα επισφαλές.

Πολλές. Καταρχάς το ότι ο Νότης έχει ταχθεί στον δημόσιο βίο έχει ως συνέπεια να τον στερείται πολύ η οικογένειά του. Είναι δύσκολο για τους πολιτικούς με απαιτητικές θέσεις να είναι παρόντες στην οικογένεια, που κι εκείνη έχει τις απαιτήσεις της. Η πολιτική σε ρουφάει, και σε διεκδικεί, σωματικά και νοητικά. Στην οικογένειά μας ο χρόνος για χαλάρωση και ανάπαυλα είναι πολυτέλεια, αλλά αυτό τον κάνει ακόμα πιο πολύτιμο και ουσιαστικό.

Ζητάω διέξοδο στη μουσική. Παίζω πιάνο, συνήθως αυτοσχεδιασμούς, και από το άκουσμα μπορεί να καταλάβει κανείς πόσο «στριμωγμένη» είμαι! Θεραπευτική για μένα είναι όμως και η άσκηση. Η άσκηση είναι φάρμακο! Πρόσφατα έγινα μέλος του διοικητικού συμβουλίου του Εθνικού Κέντρου «Η Ασκηση είναι Φάρμακο-Ελλάς» (Exercise is Medicine-Greece), που έχει ως στόχο του την ανάδειξη της σημασίας και την προαγωγή του ρόλου της σωματικής άσκησης στην πρόληψη και θεραπεία παθήσεων. Η σωματική άσκηση θεωρείται βασικός πυλώνας της υγείας από την εποχή του Ιπποκράτη.

Εύχομαι να έχουμε κοντά μας τους αγαπημένους μας ανθρώπους και να μας δίνονται οι ευκαιρίες να εκφράζουμε την αγάπη μας και την ευγνωμοσύνη μας για αυτούς και για τη ζωή. Η δύσκολη χρονιά μάς έδωσε τη δυνατότητα να αξιολογήσουμε τα λίγα και σημαντικά στη ζωή μας: Την υγεία, την εγγύτητα, την επαφή με τη φύση, την ελευθερία της δημιουργικότητας. Ολα αυτά, πιστεύω θα ανακτήσουμε μέσα στη νέα χρονιά και ελπίζω η νεοαποκτηθείσα «σοφία» μας, να μας οδηγήσει σε καλύτερα μονοπάτια.