Μεθώνη: Η γοητευτική καστροπολιτεία

Προκόπης Κόγκος

Η σημερινή μας επιλογή είναι η Μεθώνη η οποία από αύριο με την παράδοση του νέου αυτοκινητόδρομου θα είναι πιο κοντά στην Πάτρα με την διαδρομή να διαρκεί  ίσως και λιγότερο από 2,5 ώρες.

Η ιστορία της πόλης έχει πολύ βαθύτερες ρίζες, πάντως. Σύμφωνα με τον Πέτρο Θέμελη, στον όρμο της Μεθώνης έχει εντοπιστεί καταποντισμένος οικισμός της Εποχής του Χαλκού, αν και δεν είναι σίγουρο ότι ταυτίζεται με τη μυκηναϊκή και κυρίως την «αμπελόεσσα» Πήδασο του Ομήρου -μία από τις 7 πόλεις της Μεσσηνίας που υποσχέθηκε να παραχωρήσει ο Αγαμέμνονας στον Αχιλλέα, επιστρέφοντάς του τη Βρισηίδα. Η ομηρική Πήδασος, πάντως, αναφέρεται τόσο από τον Θουκυδίδη, όσο και από τον γεωγράφο Στράβωνα, ως «Μεθώνη της Λακωνικής».

Η σημερινή κωμόπολη χτίστηκε έξω από το κάστρο μετά το 1828, από τους Γάλλους που είχαν ως επικεφαλής τον στρατηγό Νικόλαο-Ιωσήφ Μαιζών. Είναι επίπεδη και αναπτύσσεται κατά μήκος δύο βασικών αξόνων, οι οποίοι ενώνονται μεταξύ τους με κάθετα σοκάκια, σχηματίζοντας ένα ορθογώνιο πολεοδομικό σύστημα. Τα μεγάλα αστικά σπίτια οικοδομήθηκαν κατά μήκος αυτών των αξόνων, ενώ στην περιφέρειά τους κατασκευάστηκαν τα λεγόμενα «λαϊκά», που ήταν μικρότερα. Αξίζει να περπατήσετε και να τα θαυμάσετε.

Οι αστικές οικείες με τις στενές προσόψεις είναι διώροφες, φτιαγμένες με πέτρα, ξύλο και σίδερο. Οι εξωτερικοί τοίχοι είναι από αργολιθοδομή και επιχρίσματα, που σχηματίζουν ενιαίο μέτωπο -κάτι που, συχνά, κάνει ασαφή τα όρια μεταξύ των σπιτιών. Το ισόγειο αξιοποιούνταν για διάφορες βοηθητικές χρήσεις, ως αποθηκευτικός χώρος ή για τη φύλαξη των ζώων. τα δείτε σε διάφορα σημεία της Μεθώνης. Μάλιστα, κάποια από αυτά που βρίσκονται κοντά στην παραλία λειτουργούν πλέον ως μικρά ξενοδοχεία.

Περιήγηση στο κάστρο της Μεθώνης

Το εντυπωσιακό φρούριο λούζεται ολημερίς στο φως του ήλιου, ενώ τα βράδια φωτίζεται κατά τρόπο υποβλητικό. Η συνολική του έκταση ανέρχεται σε 93 στρέμματα και καταλαμβάνει όλη την έκταση της νοτιοδυτικής χερσονήσου του Αγίου Νικολάου, μέχρι το οχυρωμένο νησάκι με τον περίφημο οκταγωνικό πύργο.

Μία από τις πιο ωραίες περιγραφές του κάστρου των Ενετών προέρχεται από τον Ισπανό Pedro Tafur, ο οποίος το 1436 βρήκε τους κήπους της Μεθώνης όμορφους σαν της Ανδαλουσίας. Ο Αμερικανός Stephen Luce, πάλι, έγραψε –καθ’ υπερβολή, φυσικά– ότι στη Μεθώνη μπορούσε κανείς να μελετήσει το μεγαλείο της Βενετίας καλύτερα από ότι κι αν πήγαινε στην ίδια.

Η βόρεια πλευρά του κάστρου, αυτή που βλέπει προς τη στεριά, διαθέτει διπλό, ισχυρό τείχος. Τάφρος με θαλασσινό νερό το απομόνωνε εντελώς και η επικοινωνία γινόταν με ξύλινη γέφυρα, η οποία έπεφτε (και αντικαταστάθηκε με την πέτρινη των 14 τόξων, που αναφέρθηκε προηγουμένως). Ένθεν κι ένθεν της εισόδου, τώρα, υψώνονται δύο μεγάλοι προμαχώνες: Ο ανατολικός χτίστηκε από τον στρατηγό Antonio Loredan κατά τη δεύτερη περίοδο της Βενετοκρατίας, ενώ ο δυτικός (γνωστός και ως «Bembo») είναι του 15ου αιώνα.

Μετά την κεντρική πύλη υπάρχει ένα καλντερίμι, που οδηγεί από μια δεύτερη πύλη σε μια τρίτη κι έπειτα στο εσωτερικό του κάστρου. Εκεί σώζονται ερείπια από σπίτια, ο πλακόστρωτος δρόμος που έβγαζε στη λεγόμενη Πύλη της Θάλασσας, δύο οθωμανικά λουτρά, τμήματα δωρικών κιόνων, ο ναός της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και δίπλα μια πυριτιδαποθήκη. Ένας μεγάλος μονολιθικός κίονας από γρανίτη έχει στην κορυφή στημένο το φτερωτό λιοντάρι της Βενετίας και αποκαλείται «ανδριάντας του Μοροζίνι».

Ακολουθήστε μας για όλες τις ειδήσεις στο Bing News και το Google News