O ρέκορντμαν Πατρινός μπαρμπέρης: Κράτησε επί 67 χρόνια το ψαλίδι και το ξυράφι

Το βιβλίο Γκίνες μια σελίδα του σίγουρα την έχει διαθέσιμη για τον 78χρονο πατρινό κουρέα Κώστα Σταυρόπουλο, που ήλθε το πλήρωμα του χρόνου να αποθέσει «κράνη και μπαλάσκες», ψαλίδια και ξυράφια. Μετά από 67 ολόκληρα χρόνια δικαιούται να ξαποστάσει.

Το Γκίνες που λέγαμε. Ποιος άλλος εργαζόμενος έχει τόσα χρόνια ένσημα, μαζί με τα «αφανή» των παιδικών χρόνων του;

Κάθε βιωματική ιστορία είχε την αξία της. Ωστόσο, στην περίπτωση του Κώστα Σταυρόπουλου, τα ρεκόρ που κατεγράφησαν στη μακρά επαγγελματική διαδρομή του την καθιστούν ξεχωριστή, μοναδική.

Ηταν, δεν ήταν 11 χρονών στα 1957, όταν πρωτοπήρε το στρατί της βιοπάλης στο ιστορικό κουρείο του Ευγένιου, επί της οδού Ιωνίας, απέναντι από τα περίφημα παγωτά του Γκίτση. Στα επόμενα χρόνια σχολείο τα βράδια και μαθητούδι της κούρας την ημέρα, σε διάφορα κουρεία μέχρι ν΄ ανοίξει το δικό του. Τα θυμάμαι όλα: «Μετά τον Ευγένιο δούλεψα στο κουρείο του Λουκά Αναστασόπουλου, στην περιοχή «Τηγανίτα». Κι ύστερα στον Αγγελο Πασματζή, στη πλατεία Βουδ και τον Γιαν. Τρόντζα, στην Αγίου Νικολάου».

Σαν αυτοδίδακτος, ο Κώστας Σταυρόπουλος πέρασε από ουκ ολίγα «σεμινάρια» και τον Νοέμβριο του 1977 έκανε το άλμα του. Ανοιξε επί της Φωκαίας 88, δίπλα από τα Δημοτικά Λουτρά, το δικό του κουρείο. Πάταγε, πια, καλά στα πόδια του και φρόντισε να έλθει και η οικογένεια στη ζωή του. Ευτύχησε, αλλά και πόνεσε, γιατί δέχθηκε δυο ανελέητα χτυπήματα από τη μοίρα. Το 2004 έχασε την αγαπημένη του σύζυγο Σταυρούλα, που του είχε χαρίσει την πληρότητα της φαμίλιας, φέρνοντας στον κόσμο τον Ακη και τη Νάνσυ.

Πριν τρία χρόνια η απώλεια του αξιαγάπητου γιου του Ακη, μόλις στα 53 του χρόνια, είχε συγκλονίσει τη κοινωνία της Πάτρας και δη τον φίλαθλο κόσμο της, αφού ο λεβέντης του, ήταν στα χρόνια της νιότης του ο αμυντικός ογκόλιθος του Αρη και του ΑΠΣ Πάτρας.

Σήμερα τα αποκούμπια του μαθουσάλα μπαρμπέρη είναι η κόρη του Νάνσυ, ο γαμπρός του Φώτης Βουλδής και τα εγγόνια του Κωνσταντίνος, Μάριος, Μαρίλια και Μυρτώ.

Εχοντας τους δικούς του ανθρώπους δίπλα του, αντλεί δύναμη και κάπως έτσι βγήκε νικητής από τα χειρουργεία για προστάτη, για καρδιά και για τη μέση του! «Τα παιδιά μου, τα εγγόνια μου» λέει κάθε ώρα και κάθε στιγμή και με «ασπίδα» αυτή του την έγνοια ετοιμάζεται τούτο τον καιρό για ένα ακόμη χειρουργείο στη μέση!

Ο Κώστας Σταυρόπουλος, αναντίρρητα, παραδειγματίζει, γιατί καταφέρνει να δαμάζει τις αναποδιές. Δεν εκπλήσσει, όμως, το σθένος του. Κουβαλάει τη λεβεντιά της προσφυγιάς. Είναι άκαμπτη η πίστη στη ζωή και την οικογένεια. Κι έχει πλέον τον χρόνο, τώρα στα χρόνια της συνταξιοδότησής του, να μετατρέπει στα δάκτυλά του το ψαλίδι σε «μελωδία» περηφάνειας για την ευδόκιμη επαγγελματική, κοινωνική και οικογενειακή διαδρομή του…